Dzielê siê ¶wiadectwem, poniewa¿ by³o to niemo¿liwe, aby mog³o siê wydarzyæ, a jednak :)
W szkole podstawowej podoba³o mi siê jak nauczyciel muzyki gra na gitarze, a my ¶piewamy do mikrofonu na ocenê. D¼wiêk gitary wpad³ mi w ucho i te¿ tak chcia³am kiedy¶ graæ. Po latach, ju¿ po liceum, po kolejnej szkole kiedy pracowa³am,kupi³am gitarê, mimo tego, ¿e nie mia³am pojêcia o chwytach o tym jak siê za ni± zabraæ, kompletnie nic, by³ jednak internet i ksi±¿ka dla pocz±tkuj±cych, postanowi³am siê zabraæ za naukê gry. Nikt we mnie nie wierzy³, nie dawano mi szans, ¿e cokolwiek z tego bêdzie. By³ czas kiedy gitara wyl±dowa³a w k±cie, ale po pewnym czasie wróci³am do nauki, to pragnienie by³o jednak silniejsze :). Bardzo chcia³am graæ dla Boga skoro On mi da³ takie pragnienie i talent. Po paru latach ju¿ zagra³am na rekolekcjach z kole¿ank±. Od dawna piszê wiersze, piosenki wiêc zaczê³am tworzyæ co¶ z gitar±- jedn± z piosenek te¿ zagra³am na rekolekcjach. Mija³ czas, trenowa³am coraz wiêcej w wolnej chwili, zaczê³am braæ gitarê na spotkania formacyjne mojej wspólnoty w ma³ych kilku osobowych grupkach. Pan jednak posy³a³ mnie coraz dalej krok po kroku, w koñcu zagra³am na Mszy ¶w.u siebie w parafii z kole¿ank±, a dzieci ¶piewa³y (tak kilka razy, bo wyjecha³am do pracy). Od 2010r. przygl±da³am siê grupie muzycznej w mojej wspólnocie, nie ¶mia³am prosiæ Pana bym tam z nimi gra³a, bo gitarzystów by³o dosyæ, grupa muzyczna by³a du¿a, a jednak we wrze¶niu 2013r. nie wytrzyma³am i posz³am do nich (dali og³oszenie akurat o naborze). Je¼dzi³am na spotkania jednak 24km 2x w tyg.(bo we wtorki spotkania we wspólnocie a w pi±tki muzyczna) to zbyt du¿o by³o, do tego przechodzi³am akurat rekol.lectio- divina takie wchodzenie w siebie, w ciszê, by³ to czas kiedy Pan robi³ we mnie co¶ bardzo wa¿nego, wa¿niejszego ni¿ pragnienie muzyczne, zaczê³am powoli zauwa¿aæ, ¿e potrzebujê bardziej ciszy, ¿eby po pracy zaj±æ siê tym, co Bóg mi podsuwa³ (s³owa z modl. Pismem ¶w., konferencje dot.problemu, który by³ we mnie, to by³o niesamowite jak Duch ¶w. pomaga w odbudowie cz³owieka). Przesta³am je¼dziæ na spotkania, wiedzia³am ¿e teraz nie czas na to, ale pow. Panu, ¿e jest za to odpowiedzialny, bo On da³ mi pragnienia muzyczne, ja robiê krok w to, ¿eby nie zakopaæ talentu, a tu On pokazuje mi, ¿e jeszcze nie czas na to. Rok temu gra³am ju¿ sama na Mszy ¶w. u ss.Klarysek od WA na rekolekcjach. Którego¶ razu trenuj±c u siebie na ³±ce w altance powiedzia³am Panu Jezusowi, ¿e ja ju¿ nie chcê graæ sama sobie, ale ¿eby mnie naj±³ :D D³ugo nie musia³am czekaæ. Pocz±tek 2016r. odesz³a od nas grupa muzyczna (wydali p³ytê, za³o¿yli now± wspólnotê) no i nie by³o za bardzo komu u nas graæ. Pewnego razu prowadz±c z kole¿ank± spotkanie modlitewne poczu³am, ¿e przecie¿ i tak stojê na ¶rodku, co mi szkodzi braæ gitarê na spotkania... przemy¶la³am to w domu i napisa³am do lidera. Na nastêpne spotkanie mia³am ju¿ zabraæ gitarê. Gra³am z 2 osobami (jest nas teraz 3 gitarzystów, z tym, ¿e oni rzadko przychodz±), a na kolejnym spotkaniu ju¿ gra³am sama bo ich nie by³o i tak by³o z miesi±c.
Teraz mogê napisaæ, ¿e warto ufaæ Panu i i¶æ za natchnieniami, poniewa¿ dziêki temu, ¿e za tym posz³am i gra³am, to kole¿anka ze wspólnoty poleci³a mnie osobom, które szykowa³y siê do Medugorje, a potrzebowali gitarzysty. Takim to sposobem dosta³am za misjê s³u¿bê gitar± w Medugorje ( tu jeszcze jedno ¶wiadectwo: kiedy zaczyna³y siê wakacje poprosi³am Pana, ¿e chcia³abym gdzie¶ pojechaæ, ale nie wiem co mi potrzebne jakie rekolekcje i niech On poprowadzi. Poprowadzi³ do Medugorje, teraz wiem, ¿e to by³o mi potrzebne. Poprosi³am Go te¿ o to, ¿e chcê pop³ywaæ nad jeziorem..., On pozwoli³ mi pop³ywaæ w 2 jeziorach i do tego w morzu Adriatyckim :D ).
Obecnie robiê to, co kocham- jestem gitarzystk± w Odnowie w Duchu ¦wiêtym i to, co by³o niemo¿liwe- w Bogu sta³o siê mo¿liwym. Warto by³o czekaæ, bo Bóg zna³ odpowiedni czas, kiedy bêdê mog³a wej¶æ z gitar± na miejsce gr.muzycznej. Bogu niech bêd± dziêki! :)
|