Siostry Służebnice Ducha Świętego w świecie
"Jesteśmy misjonarkami, a powołaniem siostry misyjnej jest ofiarowanie siebie dla chwały Bożej i zbawienia dusz nieśmiertelnych".
Słowa te bł. Maria Helena Stollenwerk napisała w liście do sióstr 02.02.1896 roku. 100 lat temu... Chyba jednak nikogo nie dziwi ich aktualność. To, w czym jest miłość, nigdy nie przeminie...
Dziś Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego posiada swoje placówki w 44 krajach światana wszystkich kontynentach. Pierwsze misjonarki, żegnane jeszcze przez swoją pierwszą przełożoną - Matkę Marię, wyruszyły do Argentyny 6 lat po założeniu Zgromadzenia, już w roku 1895. Niebawem nastąpiło podjęcie pracy w Togo, na Nowej Gwinei, w USA, w Brazylii, Chinach, Japonii, Mozambiku i na Filipinach.
Siostry na równi z pierwszymi misjonarzami doświadczały trudów, które towarzyszyły początkom pracy misyjnej, uczestniczyły w zakładaniu wspólnot chrześcijańskich. Wypracowały podstawy, na których opiera się nowoczesna praca duszpasterska w krajach rozwijających się. Działalność sióstr była od samego początku tak różnorodna jak życie. Obejmowała szkolnictwo na wszystkich szczeblach- od przedszkoli do uniwersytetów; służbę zdrowia: przychodnie, kliniki, szpitale, ośrodki zdrowia w buszu; przyuczanie do prowadzenia domu, pielęgnacja dzieci... Dzisiaj doszła praca we wspólnotach pozbawionych kapłana, rekolekcje, dzielenie życia z najbiedniejszymi, leprozoria, chorzy na AIDS, narkomani, obozy dla uchodźców.
Czas I i II wojny światowej był dla Zgromadzenia czasem próby. Misjonarki zostały wydalone z Afryki, wiele zginęło na Nowej Gwinei, Indonezji. W latach 50-tych, w wyniku decyzji komunistycznego rządu Chin ponad 200 misjonarek musiało opuścić ten kraj. Modlimy się za wstawiennictwem bł. Marii Heleny o łaskę powrotu na tą udręczoną ziemię.
Oprócz wspomnianych już krajów Służebnice Ducha Świętego żyją swym charyzmatem: - w Europie, oprócz Holandii, gdzie znajduje się Dom Macierzysty, powstały dzięki inicjatywie św. Arnolda Janssena (Założyciela Zgromadzenia Słowa Bożego - Księży Werbistów): we Włoszech, Austrii, Niemczech, Anglii, Irlandii, Szwajcarii, Hiszpanii, Portugalii, Ukrainie, Rosji, Słowacji, Repubice Czeskiej, Rumunii, Mołdawii i oczywiście w Polsce (od roku 1921), - w Afryce: powróciłyśmy w ostatnich latach do Togo, Mozambiku; pracujemy ponadto w Bostwanie, Ghanie, Angoli, Zambii, Etiopii, Beninie i Republice Południowej Afryce; - w Ameryce Łacińskiej służymy w Argentynie, Boliwii, Brazylii, Chile, Paragwaju, Meksyku i na Kubie, w USA, a także w małych wyspiarskich krajach jak Antigua i Barbuda oraz St. Kitts. - w Azjii: siostry są obecne w takich krajach jak: Indie, Indonezja, Timor Loro Sae, Japonia, Korea, Filipiny, Tajwan; - w Oeanii: Australia; Papua Nowa Gwinea;
W sumie ok. 4000 sióstr pragnie w bardzo konkretny sposób pomagać ludziom, zwłaszcza tym biednym i nieewangelizowanym. By Święty, Trójjedyny Bóg był znany, miłowany i uwielbiany...
Dzięki ślubowanemu posłuszeństwu pozostawiamy Panu wolność kierowania naszym życiem.
Konsekrowana czystość, dzięki której zostałyśmy wezwane do miłości całkowitej i definitywnej, uwalnia nasze serca dla spraw Pana i Jego Królestwa. Ewangeliczne ubóstwo czyni z nas pielgrzymów poszukujących jedynego Skarbu...
"Każda siostra musi być gotowa do takiej pracy misyjnej, do jakiej zostanie przeznaczona, mimo że wymaga to rezygnacji z ojczyzny, ojczystego języka i rodzimej kultury. Ta gotowość jest istotną cechą naszego misyjnego powołania" (Konst 104).
W Polsce mamy 10 placówek, gdzie angażujemy się w pracą katechetyczną, rekolekcyjną, charytatywną. Świadome swego misyjnego powołania, wykonujemy wszelkie posługi przy parafiach i w klasztorze.
Dziewczęta, które chcą odpowiedzieć na wezwanie Pana żniwa, rozpoczynają pierwszy etap życia zakonnego, tzw. postulat, trwający 10 miesięcy, w Raciborzu. W Sulejówku koło Warszawy mieści się dom nowicjatu, gdzie nowicjuszki przez 2 lata poznają, jak wielka jest Boża miłość, dla której rezygnuje się ze szczęścia rodzinnego, dóbr własnych i swoich planów.
Po tym okresie przygotowania siostra składa pierwsze śluby zakonne, poprzez które wiąże się ze Zgromadzeniem na okres roku. Następnie co roku, przez 6 lat, odnawia swoje przymierze z Bogiem, które Kościół potwierdza ostatecznie przyjęciem ślubów wieczystych. Na ręku siostry pojawia się wówczas obrączka z symbolem Ducha Świętego... Ona zaś od tej pory całkowicie i na zawsze oddana służbie misyjnej, realizuje dalej swoje powołanie w kraju lub za granicą.
Z miłości do Jezusa pragnie jechać na krańce świata, ale również z tej samej przyczyny zgodzi się pozostać w Polsce, wszędzie bowiem jedni słowem, a wszyscy głosem serca mówią: "Daj mi pić wody żywej...".
Dominika Jasińska SSpS
|