8 października

"Duch Mój będzie regułą życia waszego. Życie wasze ma być na Mnie wzorowane,
od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice Moje i poznasz przepaść miłosierdzia Mojego ku stworzeniom i niezgłębioną dobroć Moją – i tę dasz poznać światu."
(Dz. 438).

ojej.... zapomniałam na wczoraj... przepraszam..

10 października- Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Dziś usłyszałam głos w duszy: O, gdyby znali grzesznicy miłosierdzie Moje, nie ginęłaby ich tak wielka liczba. Mów duszom grzesznym, aby się nie bały zbliżyć do Mnie, mów o Moim wielkim miłosierdziu (Dz. 1396).

11 października- Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

"Przyobiecał Bóg wielką łaskę – szczególnie tobie i wszystkim, którzy głosić będą
o tym wielkim miłosierdziu Moim. Ja sam bronić ich będę w godzinę śmierci, jako swej chwały (…). Kiedy dusza wysławia Moją dobroć, wtenczas szatan drży przed nią i ucieka
na samo dno piekła." (Dz. 378).

12 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

"Duszom, które uciekać się będą do Mojego miłosierdzia, i duszom, które wysławiać
i głosić będą innym o Moim wielkim miłosierdziu, w godzinę śmierci postąpię z nimi według nieskończonego miłosierdzia Mojego." (Dz. 379).

wiem, że to miały być myśli na każdy dzień roku, ale czasami tak jest, że nie mam czasu wejść na komputer, dlatego proszę jakąś dobrą duszyczkę, żeby się przyłączyła do pisania tego wątku... :)
Teksty są na stronie www.faustyna.pl

15 października- Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

"Poszłam przed Najświętszy Sakrament, a kiedy zatonęłam w modlitwie dziękczynnej, usłyszałam w duszy te słowa: (…) Ile razy chcesz Mi sprawić radość, to mów światu o Moim wielkim i niezgłębionym miłosierdziu."
(Dz. 164).

Z góry dziękuję :*

16 października- Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

"Czyż sądzisz, żeś dosyć napisała o Moim miłosierdziu? Jest to dopiero jedna kropelka wobec oceanu – to, coś napisała. Jestem miłością i miłosierdziem samym;
nie masz nędzy, która by mogła się mierzyć z miłosierdziem Moim, ani go wyczerpie nędza, gdyż z chwilą udzielania się – [miłosierdzie Moje się] powiększa."
(Dz. 1273).

17 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

W czasie godziny świętej wieczorem usłyszałam te słowa: Widzisz Moje miłosierdzie dla grzeszników, które się w tej chwili w całej mocy objawia. Patrz, jak małoś napisała
o nim, jest to dopiero jedną kroplą. Czyń, co jest w twej mocy, aby grzesznicy poznali Moją dobroć (Dz. 1665).

ojej.. Bóg zapłać Ci, dobra duszyczko :*

18 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Ujrzałam Pana Jezusa umęczonego, ale nie przybitego do krzyża, jeszcze przed ukrzyżowaniem, i powiedział mi: Tyś Sercem Moim, mów grzesznikom o miłosierdziu Moim. I dał mi Pan wewnętrznie poznać całą przepaść swego miłosierdzia dla dusz, i poznałam, że to, com napisała, jest prawdziwą kroplą (Dz. 1666).

19 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

O mój Jezu, przemień mnie w siebie mocą miłości Twojej, abym była godnym narzędziem do głoszenia miłosierdzia Twego (Dz. 783).

20 października-    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Kiedy pisałam powyższe słowa, ujrzałam Pana Jezusa pochylonego nade mną – i zapytał: Córko Moja, co ty piszesz? – Odpowiedziałam: Piszę o Tobie, Jezu, o Twoim utajeniu
w Najświętszym Sakramencie, o Twojej niepojętej miłości i miłosierdziu ku ludziom.
– I powiedział mi Jezus: Sekretarko najgłębszej tajemnicy Mojej, wiedz o tym, że jesteś
w wyłącznej poufałości ze Mną; twoim zadaniem jest napisać wszystko, co ci daję poznać
o Moim miłosierdziu dla pożytku dusz, które czytając te pisma, doznają w duszy pocieszenia
i nabiorą odwagi zbliżać się do Mnie (Dz. 1693).

21 października    -Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

O, jak gorąco pragnę, aby miłosierdzie Twoje wysławiała każda dusza. (…) Wiem dobrze, o Jezu mój, że mam mówić duszom o Twojej dobroci, o niepojętym miłosierdziu Twoim (Dz. 598).

22 października- Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

O Miłości wiekuista, pragnę, aby Cię poznały wszystkie dusze, któreś stworzył. Pragnęłabym się stać kapłanem, mówiłabym nieustannie o miłosierdziu Twoim duszom grzesznym, pogrążonym w rozpaczy. Pragnęłabym być misjonarzem i nieść światło wiary
w dzikie kraje, by duszom dać poznać Ciebie, by dla nich wyniszczona umrzeć śmiercią męczeńską, jakąś Ty umarł dla mnie i dla nich. O Jezu, wiem nadto dobrze, że mogę być kapłanem, misjonarzem, kaznodzieją, mogę umrzeć śmiercią męczeńską przez zupełne wyniszczenie i zaparcie się siebie z miłości dla Ciebie, Jezu, i dusz nieśmiertelnych (Dz. 302).

23 października    -Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Jest moim największym pragnieniem, by dusze Ciebie poznały, żeś Ty jest ich szczęściem wiekuistym, aby uwierzyły dobroci Twojej i wysławiały nieskończone miłosierdzie Twoje (Dz. 305).

24 października- Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Że Bóg jest nieskończenie miłosierny, nikt temu zaprzeczyć nie może; pragnie On, żeby wiedzieli wszyscy o tym; nim przyjdzie powtórnie jako Sędzia, chce, aby wpierw dusze poznały Go jako Króla miłosierdzia (Dz. 378).

25 października    -Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Wieczorem, w czasie benedykcji, zaczęły mnie męczyć takie myśli: czy to wszystko, co mówię o tym wielkim miłosierdziu Boga, nie jest czasami kłamstwem, albo złudzeniem...
i chwilę chciałam się nad tym zastanowić. Wtem usłyszałam silny i wyraźny głos wewnętrzny: Wszystko, co mówisz o dobroci Mojej, prawdą jest i nie ma dostatecznych wyrażeń na wysławienie Mojej dobroci (Dz. 359).

26 października    -Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Kiedy przed pójściem na spoczynek wstąpiłam do Pana na dobranoc i przepraszałam Pana, że tak mało z Nim rozmawiałam podczas pobytu w domu, wtem usłyszałam głos
w duszy: Jestem bardzo zadowolony z tego, że nie mówiłaś ze Mną, ale dałaś poznać
duszom dobroć Moją i pobudzałaś ich do miłości Mojej (Dz. 404).

27 października    -Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Wieczorem, kiedy pisałam o tym wielkim miłosierdziu Bożym i o wielkim pożytku dla dusz, wpadł do celi szatan z wielką złością i furią, chwycił parawan i zaczął go kruszyć
i łamać. W pierwszej chwili trochę się zlękłam, ale zaraz uczyniłam krzyżykiem znak krzyża świętego, natychmiast bestia się uspokoiła i znikła (Dz. 713).

28 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Wyznał mi szatan, że jestem przedmiotem jego nienawiści. Powiedział, że: tysiąc dusz mniej mi robi szkody aniżeli ty, kiedy mówisz o miłosierdziu wielkim Wszechmocnego. Najwięksi grzesznicy nabierają ufności i wracają do Boga, a ja – mówi duch zły – tracę wszystko, ale nadto mnie samego prześladujesz tym niezgłębionym miłosierdziem Wszechmocnego. Poznałam, jak bardzo szatan nienawidzi miłosierdzia Bożego, nie chce uznać, że Bóg jest dobry (Dz. 1167).

29 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

O Boże mój, wszystko, co we mnie jest, niech uwielbia Ciebie, Stwórco mój i Panie,
a każdym uderzeniem serca swego pragnę wysławić niezgłębione miłosierdzie Twoje. Pragnę mówić duszom o Twojej dobroci i zachęcać do ufności w miłosierdzie Twoje. Jest to misja moja, którąś mi sam przeznaczył, Panie, w tym i przyszłym życiu (Dz. 1325).

30 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie.
O dusze wątpiące, uchylę wam zasłony nieba, aby was przekonać o dobroci Boga,
abyście już więcej nie raniły niedowierzaniem najsłodszego Serca Jezusa. Bóg jest Miłością
i Miłosierdziem (Dz. 281).

31 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

O Jezu mój, chociaż pójdę do Ciebie i napełnisz mnie sobą, to będzie pełnia szczęścia mojego, jednak nie zapomnę o ludzkości; pragnę uchylić zasłony nieba, aby o miłosierdziu Bożym nie wątpiła ziemia. Odpocznienie moje jest w głoszeniu miłosierdzia Twego. Największą chwałę oddaje dusza Stwórcy swemu, kiedy z ufnością zwraca się do miłosierdzia Bożego (Dz. 930).

1 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

W duchu byłam w niebie i oglądałam te niepojęte piękności i szczęście, jakie nas czeka po śmierci. Widziałam, jak wszystkie stworzenia oddają cześć i chwałę nieustannie Bogu; widziałam, jak wielkie jest szczęście w Bogu, które się rozlewa na wszystkie stworzenia, uszczęśliwiając je, i wraca do Źródła wszelka chwała i cześć z uszczęśliwienia,
i wchodzą w głębie Boże, kontemplują życie wewnętrzne Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego – którego nigdy ani pojmą, ani zgłębią (Dz. 777).

2 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem (Dz. 20).

3 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Ja, siostra Faustyna, z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to, aby mówić duszom i świadczyć, że piekło jest. (…) Jedno zauważyłam: że tam jest najwięcej dusz, które nie dowierzały, że jest piekło (Dz. 741).

4 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Powiedział mi Pan: Dziecię Moje, najwięcej Mi się podobasz przez cierpienie.
W cierpieniach swoich fizycznych czy też moralnych – córko Moja, nie szukaj współczucia u stworzeń. Chcę, aby woń cierpień twoich była czysta, bez żadnych przymieszek.
Żądam, żebyś się nie tylko oderwała od stworzeń, ale i sama od siebie.
Córko Moja, chcę się napawać miłością serca twego – miłością czystą, dziewiczą, nieskalaną, bez żadnego przyćmienia. Córko Moja, im więcej ukochasz cierpienie,
tym miłość twoja ku Mnie będzie czystsza (Dz. 279).

5 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Rozważaj często cierpienia Moje, które dla ciebie poniosłem, a nic ci się wielkim
nie wyda, co ty cierpisz dla Mnie. Najwięcej Mi się podobasz, kiedy rozważasz Moją bolesną mękę; łącz swoje małe cierpienia z Moją bolesną męką, aby miały wartość nieskończoną przed Moim majestatem (Dz. 1512).

6 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Powiedział mi Pan: (…) Potrzeba Mi cierpień twoich dla ratowania dusz (Dz. 1622).

8 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Wśród doświadczeń będę się starała upatrywać miłującą rękę Bożą. Nic tak trwałego, jak cierpienie, ono zawsze wiernie dotrzymuje swego towarzystwa duszy. O Jezu, w miłowaniu Ciebie nie dam się prześcignąć nikomu (Dz. 227).

9 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

O wy, drobne codzienne ofiarki, jesteście mi jako kwiaty polne, którymi zasypuję stopy umiłowanego Jezusa. Ja te drobiazgi równam nieraz z cnotami heroicznymi, a to dla ustawicznej ich trwałości – wymagają heroizmu (Dz. 208).

10 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Cierpienie jest wielką łaską. Przez cierpienie dusza upodabnia się do Zbawiciela,
w cierpieniu krystalizuje się miłość. Im większe cierpienie, tym miłość staje się
czystsza (Dz. 57).

11 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Otrzymałam to usposobienie serca, że nigdy nie jestem tak szczęśliwa jak wtenczas, kiedy cierpię dla Jezusa, którego kocham każdym drgnieniem serca (Dz. 303).

12 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Dni cierpień zawsze wydają się dłuższe, ale i one przejdą, chociaż tak powoli idą,
że nam się nieraz wydaje, że się raczej wstecz cofają, a jednak prędki ich koniec, a potem wieczna i niepojęta radość. Wieczność – kto pojmie i zrozumie chociażby to jedno słowo, które od Ciebie pochodzi, o niepojęty Boże, to jest wieczność (Dz. 578).

13 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

W cierpieniach zachowywać się cierpliwie i spokojnie, wiedząc, że wszystko z czasem przeminie (Dz. 253).

14 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

W cierpieniach nie szukam pomocy u stworzeń, ale Bóg mi jest wszystkim, chociaż mi nieraz się zdaje, że i Pan mnie nie słyszy; uzbrajam się w cierpliwość i milczenie, jako gołąb nie skarży [się] ani ma żal, kiedy mu dzieci biorą. Chcę szybować w sam żar słońca (Dz. 209).

15 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Kiedy cierpimy wiele, to mamy sposobność wielką okazać Bogu, że Go kochamy,
a kiedy cierpimy mało, to mamy mało sposobności, by okazać Bogu swą miłość,
a kiedy nie cierpimy nic – to miłość nasza nie jest wielka ani czysta.
Możemy dojść za łaską Bożą [do tego], że cierpienie dla nas zamieni się w rozkosz,
bo miłość umie takie rzeczy działać w duszach czystych (Dz. 303).

16 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Cierpienie jest skarbem największym na ziemi – oczyszcza duszę. W cierpieniu poznajemy, kto jest dla nas prawdziwym przyjacielem. Prawdziwą miłość mierzy się termometrem cierpień (Dz. 342).

17 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

O, gdyby dusza cierpiąca wiedziała, jak ją Bóg miłuje, to skonałaby z radości
i nadmiaru szczęścia; poznamy kiedyś, czym jest cierpienie, ale już będziemy
w niemożności cierpienia. Chwila obecna jest nasza (Dz. 963).

18 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Milsze mi są z woli Bożej udręki, cierpienia, prześladowania i różnego rodzaju przeciwności, aniżeli z woli własnej powodzenia, pochwały i uznania (Dz. 678).

19 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Z jednakowym usposobieniem przyjmuję radość czy cierpienie, pochwałę
czy upokorzenie; pamiętam o tym, że jedno i drugie przemijające jest (Dz. 485).

20 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Dusze, które są podobne w cierpieniach i wzgardzie do Mnie, te też będą podobne
i w chwale do Mnie; a te, które mają mniej podobieństwa do Mnie w cierpieniu
i wzgardzie – te też będą miały mniej podobieństwa i w chwale do Mnie (Dz. 446).

21 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Jezu, dziękuję Ci za codzienne drobne krzyżyki, za przeciwności w moich zamiarach, za trud życia wspólnego, za złe tłumaczenie intencji, za poniżanie przez innych, za cierpkie się obchodzenie z nami, za posądzenia niewinne, za słabe zdrowie i wyczerpanie sił,
za zaparcie się własnej woli, za wyniszczenie swego ja, za nieuznanie w niczym,
za pokrzyżowanie wszystkich planów (Dz. 343).

22 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Dziękuję Ci, Jezu, za cierpienia wewnętrzne, za oschłości ducha, za trwogi, lęki
i niepewności, za ciemność i gęsty mrok wewnętrzny, za pokusy i różne doświadczenia,
za udręki, które wypowiedzieć trudno, a zwłaszcza za te, w których nas nikt nie zrozumie,
za godzinę śmierci, za ciężkość walki w niej, za całą jej gorycz (Dz. 343)

24 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

O, jak miłe są hymny, płynące z duszy cierpiącej. Całe niebo zachwyca się
taką duszą – szczególnie, kiedy jest dotknięta przez Boga. Wywodzi za Nim swe tęskne treny. Jej piękność jest wielka, bo płynie z Boga. Idzie przez puszczę życia zraniona miłością Bożą. Ona jedną stopą dotyka ziemi (Dz. 114).

25 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

O, jak bardzo odczuwam, że jestem na wygnaniu. Kiedyż się znajdę w domu Ojca naszego i napawać się będę szczęściem, które spływa z Trójcy Przenajświętszej.
Ale, jeżeli jest wolą Twoją, żeby jeszcze żyć i cierpieć, to pragnę tego, coś dla mnie przeznaczył; trzymaj mnie na ziemi, dokąd Ci się podoba (Dz. 918).

26 listopada Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Umieram z tęsknoty za Tobą, a umrzeć nie mogę. Śmierci, gdzie jesteś?
Pociągasz mnie w otchłań Bóstwa swego i zasłaniasz się ciemnością. Cała istota moja jest zanurzona w Tobie, jednak ja pragnę Cię oglądać twarzą w twarz. Kiedyż to nastąpi dla mnie? (Dz. 841).

27 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Pociągasz mnie za sobą w niebiosa – a pozostawiasz mnie na ziemi; wlewasz w duszę moją tęsknotę za Tobą, – a kryjesz się przede mną. Umieram z pragnienia, by połączyć się na wieki z Tobą – a śmierci nie pozwalasz, by się zbliżyła do mnie (Dz. 952).

1 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Nadchodzi Adwent, pragnę przygotować swoje serce na przyjście Pana Jezusa przez cichość i skupienie ducha, łącząc się z Matką Najświętszą i naśladując wiernie Jej cnotę cichości, przez którą znalazła upodobanie w oczach Boga samego. Ufam, że przy Jej boku wytrwam w tym postanowieniu (Dz. 1398).

5 grudnia Matka Boża Miłosierdzia

Ujrzałam Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na ręku. (…) Usłyszałam parę słów,
które Matka Boża mówiła: Jestem nie tylko Królową nieba, ale i Matką Miłosierdzia
i Matką twoją (Dz. 330).

12 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Pragnę, córko moja najmilsza [– powiedziała Matka Boża –], abyś się ćwiczyła
w trzech cnotach, które mi są najdroższe, a Bogu są najmilszymi: pierwsza – pokora, pokora i jeszcze raz pokora. Druga cnota – czystość; trzecia cnota – miłość Boża.
Jako córka moja, musisz szczególnie jaśnieć tymi cnotami (Dz. 1415).

13 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Ujrzałam Matkę Bożą, z obnażoną piersią i zatkniętym mieczem, rzewnymi łzami płaczącą, i zasłaniała nas przed straszną karą Bożą. Bóg chce nas dotknąć straszną karą, ale nie może,
bo nas zasłania Matka Boża. Lęk straszny przeszedł przez moją duszę, modlę się nieustannie za Polskę, drogą mi Polskę, która jest tak mało wdzięczna Matce Bożej. Gdyby nie Matka Boża,
na mało by się przydały nasze zabiegi (Dz. 686).

19 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Kiedy pozostałam sam na sam z Najświętszą Panną – pouczała mnie o życiu wewnętrznym. Mówiła mi: Prawdziwą wielkością duszy jest kochać Boga i upokarzać się
w Jego obecności, całkowicie zapomnieć o sobie i za nic się mieć, bo wielki jest Pan,
lecz tylko w pokornych ma upodobanie, pysznym zawsze się sprzeciwia (Dz. 1711).



przepraszam, że tak nieregularnie, ale niecodziennie mam dostęp do komputera... :stupid:

22 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Przeżywam chwile z Matką Najświętszą. Z wielkim utęsknieniem czekam na przyjście Pana. Pragnienia moje są wielkie. Pragnę, aby wszystkie ludy poznały Pana, pragnę przygotować wszystkie narody na przyjęcie Słowa Wcielonego. O Jezu, spraw niech zdrój miłosierdzia Twego wytryśnie z większą obfitością, bo bardzo jest schorzała ludzkość,
a więc więcej niż kiedykolwiek potrzebuje litości Twojej (Dz. 793).

23 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Łączę się z Matką Bożą i opuszczam Nazaret, a idę do Betlejem, tam będę spędzać święta Bożego Narodzenia, wśród obcych, ale z Jezusem, Maryją i Józefem, bo taka jest wola Boża. Staram [się], aby we wszystkim spełnić wolę Bożą, nie pragnę więcej wyzdrowienia niż śmierci, jestem zupełnie zdana na Jego nieskończone miłosierdzie i jak dziecię małe żyję
w największym spokoju; staram się tylko o to, aby miłość moja ku Niemu była coraz głębsza
i czystsza, by być rozkoszą dla Jego Boskiego spojrzenia (Dz. 795).

24 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

Jadąc przez miasto wyobrażałam sobie, że to jest Betlejem; widzę wszystkich ludzi spieszących się, pomyślałam: kto dziś rozważa tę Tajemnicę niepojętą w skupieniu i cichości? O Panno czysta, Ty dziś podróżujesz i ja jestem w podróży. Czuję, że podróż dzisiejsza ma swoje znaczenie. O Panno Promienista, czysta jak kryształ, cała pogrążona w Bogu, oddaję Ci moje życie wewnętrzne, urządzaj wszystko tak, aby było miłe Synowi Twemu; o Matko moja, ja tak gorąco pragnę, żebyś mi dała małego Jezunia w czasie Pasterki (Dz. 844).

28 grudnia    Matka Boża Miłosierdzia

W pewnej chwili odwiedziła mnie Matka Boża. Była smutna, oczy miała spuszczone na ziemię; dała mi poznać, że ma mi coś powiedzieć, a z drugiej strony daje mi poznać, jakoby nie chciała mi o tym mówić. Kiedy to zrozumiałam, zaczęłam prosić Matkę Bożą, żeby mi powiedziała i żeby się spojrzała na mnie. W jednej chwili spojrzała się na mnie Maryja
z serdecznym uśmiechem i powiedziała: Będziesz miała pewne cierpienia z powodu choroby
i lekarzy, także spotka cię wiele cierpień z powodu tego obrazu, ale nie lękaj się niczego.
Na drugi dzień zachorowałam (Dz. 316).

3 stycznia     Miłosierdzie Boże

Pierwszym przymiotem, jaki mi Pan dał poznać – to Jego świętość. Świętość ta jest tak wielka, że drżą przed Nim wszystkie Potęgi i Moce. (…) Rozlana jest na Kościół Boży i na każdą w nim żyjącą duszę – jednak nie w równym sobie stopniu. (…) Drugie poznanie, [którego] udzielił mi Pan – to jest Jego sprawiedliwość. Sprawiedliwość Jego jest tak wielka i przenikliwa, że sięga w głąb istoty rzeczy (…). Trzecim przymiotem jest miłość i miłosierdzie.
I zrozumiałam, że największym przymiotem jest miłość i miłosierdzie. Ono łączy stworzenie ze Stwórcą (Dz. 180).

9 stycznia    Miłosierdzie Boże

Słowo staje się Ciałem, Bóg zamieszkał z nami, Słowo Boże – Miłosierdzie Wcielone. Podniosłeś nas do swego Bóstwa przez swe uniżenie; jest to zbytek Twej miłości, jest to przepaść Twego miłosierdzia. Zdumiewają się niebiosa nad tym zbytkiem miłości Twojej, teraz nikt się zbliżyć do Ciebie nie lęka. Jesteś Bogiem miłosierdzia, masz litość dla nędzy, jesteś nam Bogiem, a my Twym ludem. Jesteś nam Ojcem, a my Twe dzieci z łaski; niech się sławi miłosierdzie Twoje, żeś raczył zstąpić do nas (Dz. 1745).

10 stycznia    Miłosierdzie Boże

Cokolwiek uczynił Jezus – dobrze uczynił. Przeszedł dobrze czyniąc. W obejściu był pełen dobroci i miłosierdzia. Krokami Jego kierowała litość. Nieprzyjaciołom okazywał dobroć, uprzejmość, wyrozumiałość, potrzebującym pomoc i pociechę (Dz. 1175).

11 stycznia    Miłosierdzie Boże

Boże, któryś jednym słowem mógł zbawić światów tysiące, jedno westchnienie Jezusa uczyniłoby sprawiedliwości Twojej zadość, ale Ty, o Jezu, sam podjąłeś tak straszną mękę za nas jedynie z miłości. Sprawiedliwość Ojca Twego byłaby przebłagana jednym westchnieniem Twoim, a wszystkie wyniszczenia Twoje są jedynie dziełem miłosierdzia Twego i niepojętej miłości (Dz. 1747).

12 stycznia    Miłosierdzie Boże

Ujrzałam Jezusa umęczonego, w ciernie ukoronowanego, a w ręku trzymał kawałek trzciny. Milczał Jezus, a żołdacy uwijali się na wyścigi, aby Go męczyć. Jezus nic nie mówił, tylko się spojrzał na mnie; w tym spojrzeniu wyczułam tak straszną mękę Jego, że my nie mamy nawet pojęcia, co ucierpiał Jezus dla nas przed ukrzyżowaniem. (…) W męce Jego widzę całe morze miłosierdzia (Dz. 948).

13 stycznia    Miłosierdzie Boże

Rozważałam, jak wiele Bóg wycierpiał i jak wielką nam okazał miłość, a my nie wierzymy, że Bóg nas tak miłuje. O Jezu, kto to zrozumie? Co za boleść dla naszego Zbawcy
i czym nas przekona o swej miłości, jeżeli śmierć sama nas przekonać nie może? (Dz. 319).

14 stycznia    Miłosierdzie Boże

Serce mi drży z radości, widząc, jak Bóg jest dobry dla nas ludzi, tak nędznych
i niewdzięcznych, a jako dowód swej miłości daje nam niepojęty dar, to jest sam siebie
w Osobie Syna swego. Tej tajemnicy miłości nie wyczerpiemy przez wieczność całą.
O ludzkości, czemuż tak mało myślisz o tym, że Bóg jest prawdziwie pośród nas? (Dz. 1584).

15 stycznia    Miłosierdzie Boże

O Boże mój, nawet w karach, którymi dotykasz ziemię, widzę przepaść miłosierdzia Twojego, bo karząc nas tu na ziemi, uwalniasz nas od kary wiecznej. Ciesz się, wszelkie stworzenie, ponieważ ty jesteś bliższe Bogu w Jego nieskończonym miłosierdziu
niżeli niemowlę w sercu matki (Dz. 423).

16 stycznia    Miłosierdzie Boże

Kiedy przechodzimy historię ludzkości, widzimy na każdym kroku tę wielką dobroć Bożą. Wszystkie przymioty Boga, takie jak: wszechmoc, mądrość, starają się nam odsłonić ten jeden największy przymiot, to jest dobroć Boga. Dobroć Boża jest największym przymiotem Boga. Wiele dusz dążących do doskonałości jednak nie zna tej wielkiej dobroci Boga (Dz. 458).

17 stycznia    Miłosierdzie Boże

Miłosierdzie jest kwiatem miłości; Bóg jest miłością, a miłosierdzie jest Jego czynem, w miłości się poczyna, w miłosierdziu się przejawia. Na co spojrzę, wszystko mi mówi o Jego miłosierdziu, nawet sama sprawiedliwość Boża mówi mi o Jego niezgłębionym miłosierdziu, bo sprawiedliwość wypływa z miłości (Dz. 651).

18 stycznia    Miłosierdzie Boże

Raduje się Serce Moje tym tytułem miłosierdzia. Powiedz, że miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. Wszystkie dzieła rąk Moich są ukoronowane miłosierdziem (Dz. 300–301).

19 stycznia    Miłosierdzie Boże

Poznałam Cię, o Boże, jako źródło miłosierdzia, którym ożywia się i karmi wszelka dusza. O, jak wielkie jest miłosierdzie Pańskie, ponad wszystkie przymioty Jego;
miłosierdzie jest największym przymiotem Boga, wszystko, co mnie otacza,
o tym mi mówi (Dz. 611).

20 stycznia    Miłosierdzie Boże

Udzielił mi Pan poznania łask, którymi mnie nieustannie obsypuje. Światło to przeniknęło mnie do głębi i zrozumiałam te niepojęte względy Boże. (…) Jako dziecko czułam, że wszystko, co posiada Ojciec niebieski, moim jest. Sam mnie podniósł z ziemi aż do Serca swego; czułam,
że wszystko, co istnieje, jest w sposób wyłączny moim, a ja nie miałam do tego wszystkiego żadnych pragnień, bo mi wystarcza Bóg sam (Dz. 1279).

21 stycznia    Miłosierdzie Boże

Czuję w swej duszy otchłań niezgłębioną, którą wypełnia tylko Bóg; rozpływam się
w Nim jako jedna kropla w oceanie; zniżył się Pan do nędzy mojej jako promień słońca do ziemi pustej i skalistej, a jednak pod wpływem Jego promieni okryła się dusza moja zielenią, kwieciem
i owocami, i stała się ogrodem pięknym dla Jego odpocznienia (Dz. 605).

Na razie jakoś nie ominęłam żadnego dnia i udaje mi się wstawiac na bieżąco :P

22 stycznia    Miłosierdzie Boże

Dał mi Pan poznać całe morze i przepaść niezgłębionego miłosierdzia swego.
O, gdyby to dusze zrozumieć chciały, jak bardzo ich Bóg miłuje! Wszystkie porównania, chociażby najczulsze i najsilniejsze, są tylko bladym cieniem w porównaniu z rzeczywistością (Dz. 1073).

23 stycznia    Miłosierdzie Boże

Im więcej poznaję Boga, tym więcej się cieszę, że takim On jest. I cieszę się niezmiernie Jego wielkością, i cieszę się, że jestem taka maleńka, bo dlatego, że jestem mała, nosi mnie na ręku swym i trzyma mnie przy Sercu swoim (Dz. 779).

24 stycznia    Miłosierdzie Boże

Teraz daje mi Bóg poznanie całego ogromu swej miłości, jaką mnie kochał jeszcze przed wiekami, a ja Go zaczęłam kochać w czasie dopiero. Jego miłość była wielka, czysta
i bezinteresowna, a moja miłość ku Niemu jest z poznania Go. Im Go więcej poznaję, tym goręcej i mocniej kocham i czyn mój doskonalszy jest (Dz. 231).

25 stycznia    Miłosierdzie Boże

Nie mogę wyjść z podziwu, kiedy poznaję i doświadczam tej niepojętej miłości Boga, którą mnie Bóg miłuje. Kim jest Bóg – a kim ja? Dalej rozmyślać nie mogę. Miłość tylko rozumie to spotkanie i złączenie się tych dwóch duchów, to jest Bóg – Duch i dusza stworzenia.
Im Go więcej poznaję, tym całą mocą jestestwa swego tonę w Nim (Dz. 729).

26 stycznia    Miłosierdzie Boże

Są nieraz całe godziny, gdzie dusza moja jest pogrążona w zdumieniu, widząc Majestat nieskończony, a tak uniżający się do duszy mojej. Nieustanne jest wewnętrzne zdziwienie moje, że Pan najwyższy ma we mnie swoje upodobanie, a sam mi mówi o tym; a ja pogrążam się jeszcze więcej w swej nicości, bo wiem, czym jestem sama z siebie (Dz. 947).

27 stycznia    Miłosierdzie Boże

Jezu mój, siło moja, pokoju i odpocznienie moje, w Twych promieniach miłosierdzia kąpie się dusza moja codziennie, nie znam momentu w swym życiu, w którym bym nie doznawała miłosierdzia Twego, o Boże. Na nic nie liczę w całym życiu moim, jedno na nieskończone miłosierdzie, Panie, Twoje. Ono jest przewodnią życia mojego. Pełna jest dusza moja miłosierdzia Bożego (Dz. 697).

29 stycznia    Miłosierdzie Boże

Poznaję coraz lepiej, jak bardzo każda dusza potrzebuje miłosierdzia Bożego w całym życiu, ale szczególnie w śmierci godzinie (Dz. 1036).

30 stycznia    Miłosierdzie Boże

Za wszystko uwielbiaj, duszo moja, Pana i wysławiaj miłosierdzie Jego, bo dobroci Jego końca nie masz. Wszystko przeminie, a miłosierdziu Jego granicy ani końca nie masz; chociaż złość dojdzie do miary, w miłosierdziu miary nie masz (Dz. 423).

31 stycznia    Miłosierdzie Boże

Miłosierdzie Pańskie wysławiają dusze świętych w niebie, które doznały na sobie tego nieskończonego miłosierdzia. Co te dusze czynią w niebie – ja już tu zacznę na ziemi. Wysławiać będę Boga za Jego nieskończoną dobroć i starać się będę, aby inne dusze poznały i uwielbiały to niewysłowione i niepojęte miłosierdzie Boże (Dz. 753).

1 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Ujrzałam Pana Jezusa wystawionego w monstrancji; na miejscu monstrancji widziałam chwalebne oblicze Pana i powiedział mi Pan: Co ty widzisz w rzeczywistości,
dusze te widzą przez wiarę. O, jak bardzo Mi jest miła ich wielka wiara. Widzisz,
choć na pozór nie ma we mnie śladu życia, to jednak w rzeczywistości ono jest w całej pełni i to w każdej Hostii zawarte; jednak abym mógł działać w duszy, dusza musi mieć wiarę.
O, jak miła Mi jest żywa wiara (Dz. 1420).

2 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Często proszę Pana Jezusa o rozum oświecony wiarą. Wyrażam to Panu w tych słowach: Jezu, daj mi rozum, i wielki rozum, jedynie na to, abym Ciebie lepiej poznała,
bo im Cię lepiej poznam, tym Cię goręcej ukocham (Dz. 1474).

3 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Pragnę żyć duchem wiary, przyjmuję wszystko, co mnie spotka, że mi to podaje miłująca wola Boża, która szczerze pragnie mojego szczęścia, a więc przyjmę wszystko, co mi Bóg ześle, z poddaniem i wdzięcznością, nie zważając na głos natury ani podszepty miłości własnej (Dz. 1549).

4 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Gorąco proszę Pana, aby raczył wzmacniać wiarę moją, bym w życiu codziennym
i szarym nie kierowała się usposobieniem ludzkim, ale duchem. O, jak wszystko ciągnie człowieka do ziemi, ale wiara żywa utrzymuje duszę w wyższych sferach, a miłości własnej przeznacza miejsce dla niej właściwe – to jest ostatnie (Dz. 210).

5 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

O życie szare i monotonne, ile w tobie skarbów. Żadna godzina nie jest podobna
do siebie, a więc szarzyzna i monotonia znikają, kiedy patrzę na wszystko okiem wiary.
Łaska, która jest dla mnie w tej godzinie, nie powtórzy się w godzinie drugiej.
Będzie mi dana w godzinie drugiej, ale już nie ta sama. Czas przechodzi, a nigdy nie wraca.
Co w sobie zawiera, nie zmieni się nigdy; pieczętuje pieczęcią na wieki (Dz. 62).

6 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Dni pracy i szarzyzny, wcale nie jesteście mi tak szare, bo każdy moment przynosi mi nowe łaski i możność czynienia dobrze (Dz. 245).

Ten cytat mnie urzekł :D :D :D :D :D

7 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Przed ważniejszą czynnością na chwilę zastanowię się, jaki ona ma związek z życiem wiecznym, co jest powodem głównym w jej przedsięwzięciu: czy chwała Boża, czy jakieś dobro duszy własnej, czy dobro innych dusz. Jeżeli serce mi powie: tak, wtenczas będę nieugięta w wykonaniu danej czynności, nie zważając na żadne przeszkody ani ofiary; nie dam się odstraszyć od powziętego zamiaru, wystarcza mi, że poznam, że jest miły Bogu.
A przeciwnie, jeżeli poznam, że dane czynności nie mają nic wspólnego z powyższym wyrażeniem, będę się starała podnieść je do sfer wyższych przez dobrą intencję. A jeżeli poznam, że coś wypływa z miłości własnej – przekreślam ją w samym zaczątku (Dz. 1549).

8 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Jezu, dajesz mi poznać i rozumieć, na czym polega wielkość duszy: nie na czynach wielkich, ale na wielkiej miłości. Miłość ma wartość i ona nadaje wielkość czynom naszym; chociaż uczynki nasze są drobne i pospolite same z siebie, to wskutek miłości stają się wielkie i potężne przed Bogiem – wskutek miłości (Dz. 889).

9 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

O Piękności niestworzona, kto Ciebie raz pozna, ten nic innego kochać nie może. Czuję otchłań swej duszy bezdenną i nic jej nie wyrówna, jeno Bóg sam. Czuję, że tonę w Nim jako jedno ziarenko piasku w bezdennym oceanie (Dz. 343).

mhm...  wczorajszy tekst... jest... cudny :)

10 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Stają wobec siebie dwie miłości: Stwórca i stworzenie; jedna kropelka chce się mierzyć z oceanem. W pierwszej chwili kropla chciałaby w sobie zamknąć ten ocean niepojęty, ale w tej samej chwili poznaje, że jest jedną kropelką i wtenczas zostaje zwyciężona, przechodzi cała w Boga – jak kropla w ocean... (Dz. 702).

11 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Nie masz większej radości nad miłość Boga. Już tu na ziemi możemy kosztować szczęścia niebian przez ścisłą łączność z Bogiem – dziwną i nieraz dla nas niepojętą.
Można mieć tę samą łaskę przez prostą wierność duszy (Dz. 507).

12 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Dał mi Bóg poznać, na czym polega prawdziwa miłość i udzielił mi światła,
jak ją okazać Bogu w praktyce. Prawdziwa miłość Boga zależy na wypełnieniu woli Bożej. Ażeby okazać miłość Bogu w czynie, trzeba ażeby wszystkie uczynki nasze,
chociażby były najmniejsze, (…) płynęły z miłości dla Boga(Dz. 279).

13 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Znalazłam przeznaczenie swoje w chwili, w której utonęła dusza moja w Tobie;
w jedynym przedmiocie miłości mojej. Niczym jest wszystko w porównaniu z Tobą. Cierpienia, przeciwności, upokorzenia, niepowodzenia, posądzania, jakie mnie spotykają,
są drzazgami, które rozpalają miłość moją ku Tobie, Jezu (Dz. 57).
piękne słowa...ja tez znalazłam swoje przeznaczenie :P

14 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Miłość jest tajemnicą, która przekształca wszystko, czego się dotknie, w rzeczy piękne i miłe Bogu. Miłość Boża czyni duszę swobodną – jest jak królowa, nie zna niewolniczego przymusu, do wszystkiego zabiera się z wielką swobodą duszy, gdyż miłość, która mieszka
w niej, jest pobudką do czynu. Wszystko, co ją otacza, daje jej poznać, że tylko Bóg sam jest godzien jej miłości (Dz. 890).

15 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Dusza, rozmiłowana w Bogu i w Nim zatopiona, idzie do obowiązku z tym samym usposobieniem jak do Komunii świętej i najprostszą czynność wykonuje z wielką starannością, pod miłosnym spojrzeniem Boga; nie miesza się, gdy rzecz jaka okaże się po czasie mniej udana, ona jest spokojna, bo w chwili działania zrobiła, co było w jej mocy. Kiedy się zdarza, że ją opuszcza żywa obecność Boża, którą prawie się ustawicznie cieszy,
to ona wtenczas stara się żyć wiarą żywą (Dz. 890).

16 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Miłość nie polega na słowach ani na uczuciach, ale na czynie. Jest to akt woli,
jest to dar, czyli darowanie (Dz. 392).

17 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Miłość czysta zdolna jest do czynów wielkich i nie łamią jej trudności ani przeciwności. Jak miłość [jest] mocna [mimo] wielkich trudności – tak też jest wytrwała
w szarym, codziennym, żmudnym życiu. Ona wie, że by się Bogu przypodobać, jednego potrzeba, to jest, aby najdrobniejsze rzeczy czynić z wielkiej miłości – miłość i zawsze miłość (Dz. 140).

18 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Wielka miłość rzeczy małe umie zamieniać na rzeczy wielkie i tylko miłość nadaje czynom naszym wartość (Dz. 302).

19 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Jak chorobę mierzy się termometrem, a silna gorączka mówi nam o wielkości choroby, tak w życiu duchownym cierpienie jest termometrem, który mierzy miłość Bożą
w duszy (Dz. 774).

20 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Miłość wypędza z duszy bojaźń. Odkąd umiłowałam Boga całą istotą swoją, całą mocą swego serca, od tej chwili ustąpiła bojaźń, i chociażby mi nie wiem już jak mówiono
o Jego sprawiedliwości, to nie lękam się Go wcale, bo poznałam Go dobrze: Bóg jest Miłość, a Duch Jego – jest spokój. I widzę teraz, że czyny moje, które wypłynęły z miłości, doskonalsze są niż czyny, które spełniam z bojaźni (Dz. 589).

21 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Czuję, że nic mnie nie odłączy od Pana, ani niebo, ani ziemia, ani teraźniejszość, ani przyszłość, wszystko się odmienić może, ale miłość nigdy, nigdy, ona zawsze ta sama. On, mocarz nieśmiertelny, daje mi poznać swą wolę, abym Go szczególnie miłowała, i sam wlewa w duszę moją zdolność do takiej miłości, jak pragnie, bym Go kochała. Pogrążam się coraz więcej w Nim i nie lękam się niczego (Dz. 947).

22 lutego    Rocznica objawienia obrazu

22 lutego. Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach.
Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią,
ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku,
który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw
w kaplicy waszej i na całym świecie(Dz. 47).



To dzień szczególny :)

23 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Przez obraz ten udzielę wiele łask duszom, on ma przypominać żądania Mojego miłosierdzia, bo nawet wiara najsilniejsza, nic nie pomoże bez uczynków (Dz. 742).

24 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

O Boże mój, nadziejo moja jedyna, w Tobie położyłam ufność całą i wiem,
że nie będę zawiedziona (Dz. 318).

25 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Choć droga tak strasznie najeżona kolcami, nie lękam się iść naprzód;
choć mnie grad prześladowań okryje, choć przyjaciele odstąpią, choć wszystko się sprzysięże przeciw mnie i choć się horyzont zaciemni, choć burza szaleć zacznie i poczuję, że jestem sama jedna i muszę stawić czoło wszystkiemu – wtenczas z całym spokojem ufam miłosierdziu Twemu, o Boże mój, i nie będzie zawiedziona nadzieja moja (Dz. 1195).

27 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Często żyłam nadzieją przeciw nadziei i posunęłam swoją nadzieję do zupełnego zaufania Bogu. Niech się stanie ze mną to, co postanowił od wieków (Dz. 386).

28 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Niech żadna dusza nie wątpi, chociażby była najnędzniejsza, póki żyje – każda może się stać wielką świętą, bo wielka jest moc łaski Bożej. Od nas zależy tylko nie stawiać oporu działaniu Bożemu (Dz. 283)

1 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jak wody spływają z gór na doliny, tak też i łaski Boże spływają tylko na dusze pokorne (Dz. 55).

2 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jezu, Ty jesteś takim malutkim, a ja wiem, że Ty jesteś mój Stwórca i Pan.
A Jezus mi odpowiedział: Jestem, a dlatego obcuję z tobą jako dziecię,
aby cię nauczyć pokory i prostoty (Dz. 184).

3 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jezus dał mi poznać głębię swojej cichości i pokory, i dał mi zrozumieć,
że wyraźnie tego ode mnie żąda. Uczułam Boskie spojrzenie w duszę swoją, które napełniło mnie niepojętą miłością, ale zrozumiałam, że Pan patrzył się z miłością na cnoty i heroiczne wysiłki moje, i poznałam, że to Boga ściąga do serca mojego. Dlatego zrozumiałam, że nie wystarcza, bym się starała tylko o cnoty zwykłe, ale staram się ćwiczyć w cnotach heroicznych (Dz. 758).

4 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Kto chce się nauczyć prawdziwej pokory, niech rozważa mękę Jezusa. Kiedy rozważam mękę Jezusa, to mi przychodzi jasne pojęcie wielu rzeczy, których przedtem zrozumieć nie mogłam. Ja chcę być podobna do Ciebie, Jezu, do Ciebie ukrzyżowanego, umęczonego, upokorzonego. Jezu, odbij na duszy i sercu moim swoją pokorę (Dz. 267).

5 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

O, jak piękna dusza pokorna; z jej serca wznosi się jak z kadzielnicy woń wszelka
i nader miła, i przebija obłoki, i dosięga Boga samego, i napełnia radością Jego Najświętsze Serce. Takiej duszy Bóg niczego nie odmawia; taka dusza jest wszechwładna, ona wpływa na losy świata całego; taką duszę Bóg wywyższa aż do tronu swego, a im ona więcej się uniża, tym Bóg więcej się ku niej skłania, ściga ją swymi łaskami i towarzyszy jej w każdym momencie swą wszechmocą. Taka dusza jest najgłębiej z Bogiem zjednoczona (Dz. 1306).

6 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Zaraz po nowicjacie zaczęłam ćwiczyć się szczególnie w pokorze, a więc nie wystarczyły mi same upokorzenia, które Bóg dopuszczał na mnie, ale sama ich szukała
i w nadmiernej gorliwości przedstawiłam się nieraz przełożonym taką, jaką w rzeczywistości nie byłam, i o takich nędzach pojęcia nawet nie miałam. Jednak po niedługim czasie Jezus dał mi poznać, że pokora jest tylko prawdą (Dz. 1503).

7 marca Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Nigdy się przed nikim nie płaszczę. Nie znoszę pochlebstw, a pokora jest tylko prawdą, nie ma w prawdziwej pokorze płaszczenia się (Dz. 1502).

8 marca Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Bez pokory nie możemy się podobać Bogu. Ćwicz się w trzecim stopniu pokory:
to jest nie tylko się nie tłumaczyć i uniewinniać, jak nam coś zarzucają, ale cieszyć się
z upokorzenia (Dz. 270).

9 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Upokorzenie to pokarm codzienny. Rozumiem, że oblubienica przybiera wszystko,
co się tyczy jej Oblubieńca, a więc szata zelżywości Jego musi okryć i mnie. W chwilach, kiedy bardzo cierpię, staram się milczeć, ponieważ nie dowierzam językowi, który w takich chwilach jest skłonny do mówienia o sobie (Dz. 92).

10 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Wiem dobrze, czym jestem sama z siebie, dlatego Jezus odsłonił oczom duszy mojej całą przepaść nędzy, jaką jestem, a przez to rozumiem dobrze, że cokolwiek w duszy mojej jest dobrego, jest to tylko łaska Jego święta. To poznanie nędzy mojej daje mi zarazem poznać przepaść miłosierdzia Twojego. W życiu swoim wewnętrznym patrzę jednym okiem w przepaść swej nędzy i nikczemności, jaką jestem, a drugim okiem patrzę w przepaść miłosierdzia Twego, Boże (Dz. 56).

11 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Życie moje nie jest monotonne i szare, ale jest urozmaicone jako ogród wonnymi kwiatami, że nie wiem wreszcie, który wpierw kwiat zerwać: czy lilię cierpień, czy różę miłości bliźniego, czy fiołek pokory. (…) To wielka rzecz umieć wykorzystać chwilę obecną (Dz. 296).

12 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Choć wielkim jesteś, Panie, to jednak dajesz się zwyciężyć duszy uniżonej i głęboko pokornej. O pokoro, najdroższa cnoto, jak mało dusz cię posiada. Widzę wszędzie tylko pozór tej cnoty, ale samej cnoty nie widzę (Dz. 1436).

13 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

O dobry Jezu, dziękuję Ci za tę wielką łaskę, to jest, że dajesz mi poznać, czym jestem sama z siebie – nędzą i grzechem, niczym więcej; jedno tylko mogę sama z siebie, to jest obrażać Ciebie, o Boże mój, bo nędza nic więcej uczynić sama z siebie nie może, prócz obrażania Ciebie, o Dobroci nieskończona (Dz. 363).

14 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Na zawsze wiedz o tym, że tylko grzech ciężki wypędza Mnie z duszy, a nic więcej(Dz. 1181).

15 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Nigdy nie stanie gmach wspaniały, jeżeli odrzucimy drobne cegiełki. Bóg od niektórej duszy żąda wielkiej czystości, więc zsyła jej głębsze poznanie nędzy. Oświecona światłem
z wysoka, lepiej poznaje, co się Bogu podoba, a co – nie. Grzech jest według poznania
i światła duszy, to samo i niedoskonałości (Dz. 112).

6 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Dziś weszłam w gorzkość męki Pana Jezusa; cierpiałam czysto duchowo, poznałam, jak straszny jest grzech. Dał mi [Pan] poznać całą odrazę do grzechu. Wewnętrznie, w głębi mej duszy, poznałam, jak straszny jest grzech, chociażby najmniejszy, jak bardzo dręczył duszę Jezusa. Wolałabym tysiąc piekieł cierpieć, niż popełnić chociażby najmniejszy grzech powszedni (Dz. 1016).

17 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

W medytacji o grzechu dał mi Pan poznać całą złość grzechu i niewdzięczność,
jaka się w nim zawiera. Czuję w swej duszy wielką odrazę nawet od najmniejszego grzechu (Dz. 1334).

18 marca      Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie Moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski (Dz. 699).

19 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Chociaż grzech jest przepaścią złości i niewdzięczności, jednak cena jest położona za nas nigdy nieporównana – dlatego niech ufa dusza wszelka w męce Pana, niech ma
w miłosierdziu nadzieję. Bóg nikomu miłosierdzia swego nie odmówi (Dz. 72).

20 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Poznałam, jak bardzo jest Bóg obrażany przez osobę bliską serca mojego. Na widok tego boleść przeszyła mi duszę, rzuciłam się w proch przed Panem i żebrałam o miłosierdzie. Przez dwie godziny w łzach, modlitwie i biczowaniu przeszkadzałam grzechowi i poznałam, że miłosierdzie Boże ogarnęło tę biedną duszę. O, jak wiele kosztuje jeden, jedyny grzech (Dz. 685).

21 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jestem miłosierdziem samym dla duszy skruszonej. Największa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem, ale się wzrusza Serce Moje dla niej miłosierdziem wielkim (Dz. 1739).

22 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Co z największego zbrodniarza zrobiła łaska i rozmyślanie! Ten, który umiera, ma wiele miłości. – "Pamiętaj na mnie, gdy będziesz w raju". Skrucha serdeczna natychmiast duszę przemienia. Życie duchowne należy prowadzić na serio i szczerze (Dz. 388).

23 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Przeniknął mnie wzrok Pański jak błyskawica; wtem poznałam najdrobniejsze pyłki
w swej duszy, a poznając swą nicość do głębi, padłam na kolana i przepraszałam Pana,
i z wielką ufnością rzuciłam się w nieskończone miłosierdzie Jego. Takie poznanie nie przygnębia mnie ani oddala od Pana, ale raczej budzi w mej duszy większą miłość
i bezgraniczną ufność, a skrucha mojego serca jest złączona z miłością (Dz. 852).

4 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosierdzia; tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawić dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy Mojego z wiarą i powiedzieć mu nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej pełni. Choćby dusza była jak trup rozkładająca się i choćby po ludzku już nie było wskrzeszenia, i wszystko już stracone – nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni (Dz. 1448).

25 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności Mojej nie ma granic. Strumienie Mej łaski zalewają dusze pokorne. Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska Moja odwraca się od nich do dusz pokornych (Dz. 1602).

26 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jak się przygotowujesz w Mojej obecności, tak się i spowiadasz przede Mną; kapłanem się tylko zasłaniam. Nigdy nie rozbieraj, jaki jest ten kapłan, którym się zasłoniłem, i tak się odsłaniaj w spowiedzi, jako przede Mną, a duszę twoją napełnię światłem Moim (Dz. 1725).

27 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Dziś powiedział mi Pan: Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja krew i woda, która wyszła
z Serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi świętej, zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski (Dz. 1602).

28 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Po skończonej spowiedzi, rozważałam straszną mękę Jezusa i zrozumiałam, że to,
co ja cierpię, jest niczym w porównaniu z męką Zbawiciela, a każda, nawet najmniejsza niedoskonałość była przyczyną tej strasznej męki. Wtem duszę moją ogarnęła tak wielka skrucha i dopiero w tym odczułam, że jestem w morzu niezgłębionego miłosierdzia Bożego (Dz. 654).

29 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

O Jezu, jak mi żal biednych grzeszników. Jezu, udziel im skruchy i żalu, pomnij na bolesną mękę swoją; znam nieskończone miłosierdzie Twoje, nie mogę znieść tego, aby dusza, która Cię tak wiele kosztowała, miała ginąć (Dz. 908).

30 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

W tej chwili promień światła oświecił mą duszę i poznałam całą otchłań swej nędzy;
w tym samym momencie przytuliłam się do Najświętszego Serca Jezusa z tak wielką ufnością,
że choćbym miała na sumieniu grzechy wszystkich potępionych, nie zwątpiłabym o Bożym miłosierdziu – ale z sercem na proch skruszonym rzuciłabym się w przepaść miłosierdzia Twego. Wierzę, o Jezu, że nie odrzuciłbyś mnie od siebie, ale rozgrzeszył ręką zastępcy swego (Dz. 1318).

31 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Niech nikt nie wątpi o dobroci Bożej; choćby grzechy jego były jak noc czarna, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi serca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni (Dz. 1507).

1 kwietnia Ufność

Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Mojego. O, jak bardzo Mnie rani niedowierzanie duszy. Taka dusza wyznaje, że jestem święty i sprawiedliwy, a nie wierzy, że jestem miłosierdziem, nie dowierza dobroci Mojej.
I szatani wielbią sprawiedliwość Moją, ale nie wierzą w dobroć Moją (Dz. 300).

2 kwietnia    Ufność

Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem, a nim jest – ufność.
Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma. Wielką Mi są pociechą dusze o bezgranicznej ufności, bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby swych łask. Cieszę się, że żądają wiele, bo Moim pragnieniem jest dawać wiele, i to bardzo wiele. Smucę się natomiast, jeżeli dusze żądają mało, zacieśniają swe serca (Dz. 1578).

3 kwietnia    Ufność

Im większa nędza, tym większe ma prawo do miłosierdzia Mojego, a [namawiaj] wszystkie dusze do ufności w niepojętą przepaść miłosierdzia Mojego, bo pragnę je wszystkie zbawić. Zdrój miłosierdzia Mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz – nikogo nie wyłączyłem(Dz. 1182).

4 kwietnia    Ufność

Najwięksi grzesznicy dochodziliby do wielkiej świętości, gdyby tylko zaufali Mojemu miłosierdziu. Przepełnione są wnętrzności Moje miłosierdziem i rozlane jest [ono] na wszystko com stworzył. Moją rozkoszą jest działać w duszy ludzkiej, napełniać ją swoim miłosierdziem i usprawiedliwiać ją. Królestwo Moje na ziemi – jest życie Moje w duszy ludzkiej (Dz. 1784).

5 kwietnia    Ufność

Prędzej niebo i ziemia obróciłyby się w nicość, aniżeliby duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje (Dz.1777)

6 kwietnia    Ufność

Dusza, która zaufa Mojemu miłosierdziu, jest najszczęśliwsza, 
bo Ja sam mam o nią staranie (Dz. 1273).

7 kwietnia    Ufność

Kiedy dusza zbliża się do Mnie z ufnością, napełniam ją takim ogromem łaski,
że sama w sobie tej łaski pomieścić nie może, ale promieniuje na inne dusze (Dz. 1074).

8 kwietnia    Ufność

Najmilsza Mi jest dusza ta, która wierzy mocno w dobroć Moją i zaufała Mi zupełnie; obdarzam ją swoim zaufaniem i daję jej wszystko, o co prosi (Dz. 453).

9 kwietnia    Ufność

Wszystko, co istnieje, jest zawarte we wnętrznościach Mojego miłosierdzia głębiej niż niemowlę w łonie matki. Jak boleśnie rani Mnie niedowierzanie Mojej dobroci. Najboleśniej ranią Mnie grzechy nieufności (Dz. 1076).

10 kwietnia    Ufność

Zachęcaj dusze, z którymi się stykasz, do ufności w nieskończone miłosierdzie Moje. O, jak bardzo kocham dusze, które Mi zupełnie zaufały – wszystko im uczynię (Dz. 294).

11 kwietnia    Ufność

Ktokolwiek się zbliży do ciebie, niech nie odejdzie bez tej ufności w miłosierdzie Moje, której tak bardzo pragnę dla dusz (Dz. 1777).

12 kwietnia    Wielkanoc

W czasie rezurekcji ujrzałam Pana w piękności i blasku – i rzekł do mnie: Córko Moja, pokój tobie. Pobłogosławił i znikł, a duszę moją napełniło wesele i radość nieopisana. Umocniło się serce moje do walki i cierpień. (Dz. 1067). Zmartwychwstanę w Jezusie, ale muszę wpierw
w Nim żyć. Jeżeli nie rozłączę się z krzyżem, wtenczas okaże się we mnie Ewangelia
(Dz. 392).

13 kwietnia    Ufność

Trójco Przenajświętsza, ufam w nieskończone miłosierdzie Twoje. Bóg jest Ojcem moim, a więc ja, dziecię Jego, mam wszelkie prawo do Jego Boskiego Serca, a im ciemność większa, tym ufność nasza powinna być zupełniejsza (Dz. 357). Szczęśliwa dusza, która zaufała Twej dobroci i zdała się całkowicie na miłosierdzie Twoje, dusza jej napełniona pokojem miłości, wszędzie jej bronisz, jako dziecię swoje (Dz. 1652)

14 kwietnia    Ufność

Nie rozumiem, jak można nie ufać Temu, który wszystko może; z Nim wszystko,
a bez Niego – nic. On Pan, nie pozwoli i nie dopuści zawstydzenia dla tych, którzy całą ufność swoją w Nim położyli (Dz. 358).

15 kwietnia    Ufność

Jezu mój, pomimo Twych łask jednak czuję i widzę całą nędzę swoją. Zaczynam dzień walką i kończę go walką, zaledwie się uprzątnę z jedną trudnością, to na jej miejsce powstaje dziesięć do zwalczenia, ale nie martwię się tym, bo wiem dobrze, że to jest czas walki, a nie pokoju. Kiedy ciężkość walki przechodzi siły moje, rzucam się jak dziecię
w objęcia Ojca niebieskiego i ufam, że nie zginę. O Jezu mój, jak bardzo jestem skłonna do złego i to mię zmusza do ustawicznego czuwania nad sobą, ale nie zrażam się niczym, ufam łasce Bożej, która w największej nędzy obfituje (Dz. 606).

16 kwietnia    Ufność

O Stwórco mój i Ojcze wielkiego miłosierdzia, ufam Tobie, boś dobroć sama.
Nie lękajcie się dusze Boga, ale ufajcie Mu, bo dobry jest i na wieki
miłosierdzie Jego (Dz. 908).

20 kwietnia     Ufność

Widzę, że Bóg nigdy nie dopuści ponad to, co możemy znieść. O, nie lękam się niczego, jeżeli zsyła na duszę udręczenia wielkie, to jeszcze większą wspiera łaską, chociaż jej wcale nie spostrzegamy. Jeden akt ufności w takich chwilach oddaje Bogu więcej chwały niż wiele godzin przepędzonych na pociechach w modlitwie (Dz. 78).

21 kwietnia    Ufność

Wiem, że nawet dusze wybrane i posunięte w życiu zakonnym czy duchownym,
nie mają odwagi całkowicie Bogu zaufać, a to jest dlatego, że mało dusz zna niezgłębione miłosierdzie tego Boga, Jego wielką dobroć (Dz. 731).

22 kwietnia    Ufność

Ufam mocno i zdaję się całkowicie na wolę Twoją świętą, która jest miłosierdziem samym (Dz. 1574).

23 kwietnia    Ufność

Wierne poddawanie się zawsze i wszędzie woli Bożej, we wszystkich wypadkach
i okolicznościach życia, oddaje Bogu wielką chwałę; takie poddanie się woli Bożej większą ma w Jego oczach wagę niż długie posty, umartwienia i najsurowsze pokuty.
O, jak wielka jest nagroda za jeden akt miłosnego poddania się woli Boga (Dz. 724).

25 kwietnia    Ufność

Najściślej duszę jednoczy z Bogiem to zaparcie siebie, czyli złączenie woli naszej
z wolą Bożą. To czyni duszę prawdziwie wolną i pomaga do głębokiego skupienia ducha, wszystkie trudy życia czyni lekkie, a śmierć słodką (Dz. 462).

26 kwietnia    Ufność

O wolo Boża, rozkoszy serca mojego, pokarmie duszy mojej, światłość umysłu mojego, siło wszechmocna woli mojej, bo kiedy się jednoczę z wolą Twoją, Panie, wtenczas moc Twoja działa przeze mnie i zajmuje miejsce słabej woli mojej. Na każdy dzień staram się spełnić życzenie Boże (Dz. 650).

27 kwietnia    Ufność

Dał mi Pan światło głębszego poznania woli swojej i zarazem całkowitego zdania się na tę świętą wolę Boga. To światło utwierdziło mnie w głębokim spokoju, dając mi zrozumienie, że niczego lękać się nie powinnam, prócz grzechu. Cokolwiek na mnie Bóg dopuści, przyjmuję z całkowitym poddaniem się Jego świętej woli. Gdziekolwiek mnie postawi, będę się starała wiernie spełnić Jego świętą wolę i wszelkie upodobania Jego, o ile tylko będzie w mej mocy, chociażby ta wola Boża była dla mnie – jak wola Ojca niebieskiego względem swego Syna modlącego się w Ogrodzie Oliwnym – ciężka i twarda (Dz. 1394).

28 kwietnia    Ufność

Nie zagości smutek w sercu kochającym wolę Bożą (Dz. 886).

29 kwietnia    Ufność

Z ufnością i prostotą małego dziecka oddaję się dziś [Tobie], Panie Jezu – Mistrzu mój. Zostawiam Ci zupełną swobodę w kierowaniu moją duszą. Prowadź mnie drogami, jakimi zechcesz, ja nie będę ich dociekać. Pójdę ufna za Tobą. Twoje miłosierne Serce wszystko może (Dz. 228).

30 kwietnia    Rocznica kanonizacji

Nagle zalała mnie obecność Boża i ujrzałam się naraz w Rzymie w kaplicy Ojca Świętego i równocześnie byłam w kaplicy naszej (…) w Rzymie i u nas. (…). Tłumy były tak wielkie, że ani okiem przejrzeć nie mogłam. Wszyscy z wielką radością brali udział w tej uroczystości. (…) Zostałam porwana w bliskość Jezusa i stanęłam na ołtarzu obok Pana Jezusa, a duch mój został napełniony tak wielkim szczęściem, którego ani pojąć, ani napisać nie jestem w stanie. Głębia pokoju i odpocznienia zalewała duszę moją. Jezus pochylił się ku mnie i rzekł łaskawie: Czego pragniesz, córko Moja? – I odpowiedziałam: Pragnę chwały
i czci dla miłosierdzia Twojego. – Cześć już odbieram przez założenie i obchodzenie święta tego; czego jeszcze pragniesz? I spojrzałam na te wielkie rzesze, które oddawały cześć miłosierdziu Bożemu, i rzekłam do Pana: Jezu, błogosław tym wszystkim, którzy są zgromadzeni dla oddania Ci czci, nieskończonemu miłosierdziu Twemu. Jezus zakreślił ręką znak krzyża świętego; błogosławieństwo to odbiło się na duszach blaskiem światła
(Dz. 1044, 1048).

1 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Bądź zawsze miłosierna, jako Ja miłosierny jestem. Kochaj wszystkich
z miłości ku Mnie, choćby największych wrogów, aby się mogło w całej pełni
odbić w sercu twoim miłosierdzie Moje(Dz. 1695).

2 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Pragnę, aby serce twoje [było] siedliskiem miłosierdzia Mojego. Pragnę,
aby to miłosierdzie rozlało się na świat cały przez serce twoje(Dz. 1777).

3 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Żądam od ciebie uczynków miłosierdzia, które mają wypływać z miłości ku Mnie. Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić(Dz. 742).

4 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy – czyn, drugi – słowo, trzeci – modlitwa; w tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku Mnie. W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu Mojemu(Dz. 742).

5 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Pragnę, aby serce twoje było ukształtowane na wzór miłosiernego Serca Mojego. Miłosierdziem Moim musisz być przesiąknięta cała (Dz. 167).

7 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Jeżeli dusza nie czyni miłosierdzia w jakikolwiek sposób, nie dostąpi miłosierdzia Mojego w dzień sądu. O, gdyby dusze umiały gromadzić sobie skarby wieczne, nie byłyby sądzone – uprzedzając sądy Moje miłosierdziem(Dz. 1317).

8 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Wielkie są długi świata zaciągnięte wobec Mnie, mogą je spłacić dusze czyste swą ofiarą, czyniąc miłosierdzie w duchu (Dz. 1316).

9 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Rozważ miłość bliźniego: czy miłością twoją ku bliźnim kieruje miłość Moja,
czy modlisz się za nieprzyjaciół? Czy życzysz dobrze tym, którzy w jakikolwiek sposób cię zasmucili albo obrazili? Wiedz o tym, że cokolwiek dobrego uczynisz jakiejkolwiek duszy, przyjmuję jakobyś Mnie samemu to uczyniła (Dz. 1768).

10 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Niech cię nic nie obchodzi, jak kto postępuje, ty postępuj tak, jak Ja ci każę: masz być żywym odbiciem Moim przez miłość i miłosierdzie. – Odpowiedziałam: Panie, kiedy często nadużywają dobroci mojej. – To nic, córko Moja, niech cię to nie obchodzi, ty zawsze bądź miłosierna dla wszystkich, a szczególnie dla grzeszników (Dz. 1446).

11 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Podczas Mszy świętej ujrzałam Jezusa rozciągniętego na krzyżu i powiedział mi: Uczennico Moja, miej wielką miłość do tych, którzy ci zadają cierpienie, czyń dobrze tym, którzy cię nienawidzą. – Odpowiedziałam: O mój Mistrzu, przecież Ty widzisz, że nie mam uczucia miłości dla nich, i to mnie martwi. – Jezus mi odpowiedział: Uczucie nie zawsze jest w twej mocy; poznasz po tym, czy masz miłość, jeżeli po doznanych przykrościach i przeciwnościach nie tracisz spokoju, ale modlisz się za tych, od których doznałaś cierpienia, i życzysz im dobrze (Dz. 1628).

12 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Ujrzałam Pana Jezusa, który mi rzekł: Córko Moja, większą Mi sprawiłaś radość oddając Mi tę usługę, aniżelibyś długo się modliła. – Odpowiedziałam: Przecież nie Tobie,
o mój Jezu, usłużyłam, ale temu choremu. – I odpowiedział mi Pan: Tak, córko Moja, cokolwiek czynisz bliźniemu – Mnie czynisz(Dz. 1029).

13 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O Jezu mój, naucz mnie otwierać wnętrzności miłosierdzia i miłości każdemu, kto mnie o to prosi. Jezu, Wodzu mój, Ty mnie naucz, aby wszystkie modlitwy i uczynki moje miały na sobie wyciśniętą pieczęć miłosierdzia Twojego (Dz. 755).

14 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O Jezu, (…) uczyń serce moje tak wielkie, aby pomieściło potrzeby wszystkich dusz żyjących na całej kuli ziemskiej. O Jezu, miłość moja sięga poza świat, do dusz w czyśćcu cierpiących i dla nich chcę czynić miłosierdzie przez modlitwy odpustowe. (…) Uczyń me serce czułe na każde cierpienie duszy czy ciała bliźnich moich. O Jezu mój, wiem, że Ty tak postępujesz z nami, jak i my postępujemy z bliźnimi (Dz. 692).

15 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Jezu mój, przeniknij mnie całą, abym mogła Cię odzwierciedlić w całym życiu swoim. Przebóstwij mnie, aby czyny moje miały wartość nadprzyrodzoną. Spraw, abym miała dla każdej duszy bez wyjątku miłość, litość i miłosierdzie (Dz. 1242).

16 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Jezu, uczyń serce moje podobne do swego, a raczej przemień je w swoje własne, abym umiała wyczuwać potrzeby innych serc, a szczególnie cierpiących i smutnych; niech promienie miłosierdzia odpoczną w sercu moim (Dz. 514).

17 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O mój Jezu, kiedyż będziemy patrzeć na dusze z wyższych pobudek? Kiedy nasze sądy będą prawdziwe? Dajesz nam sposobność do ćwiczenia się w uczynkach miłosierdzia,
a my ćwiczymy się w sądach (Dz. 1269).

18 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O Jezu, miłosierdzia, drżę, kiedy pomyślę, że mam zdawać sprawę z języka, w języku jest życie, ale i śmierć, a nieraz językiem zabijamy, popełniamy prawdziwe zabójstwo – i to mamy jeszcze uważać za rzecz małą? (Dz. 119).

19 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O mój Jezu, jak trudno jest znosić tego rodzaju cierpienie: gdy ktoś jest dla nas nieżyczliwy i zrobi nam jakąś przykrość, mniej mnie boli, ale unieść nie mogę tego, jeżeli ktoś okazuje mi swą życzliwość, a rzuca kłody pod nogi na każdym kroku. Jak wielkiej potrzeba siły woli, aby taką duszę kochać dla Boga (Dz. 1241).

20 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O Jezu mój, Ty wiesz, jakich trzeba wysiłków, aby obcować szczerze i z prostotą
z tymi, od których natura nasza ucieka, albo z tymi, którzy czy świadomie, czy też nieświadomie zadali nam cierpienie – po ludzku jest to niemożliwe. W takich chwilach staram się odkryć, więcej niż kiedy indziej, w danej osobie Pana Jezusa i dla tego Jezusa czynię wszystko dla danych osób (Dz. 766).

21 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Odczuwam tak straszny ból, kiedy patrzę na cierpienia bliźnich; odbijają się w sercu moim wszystkie cierpienia bliźnich, ich udręczenia noszę w sercu swoim, tak że mnie to nawet fizycznie wyniszcza. Pragnęłabym, aby wszystkie bóle na mnie spadały, by ulżyć bliźnim (Dz. 1039).

22 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

O Jezu, rozumiem, że miłosierdzie Twoje jest niepojęte, przeto Cię błagam, uczyń serce moje tak wielkie, aby pomieściło potrzeby wszystkich dusz żyjących na całej kuli ziemskiej. O Jezu, miłość moja sięga poza świat, do dusz w czyśćcu cierpiących, i dla nich chcę czynić miłosierdzie przez modlitwy odpustowe (Dz. 692).

23 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie,
o Panie; niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich (Dz. 163).

25 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Dopomóż mi, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich,
by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich (Dz. 163).

26 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie
o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia (Dz. 163).

27 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków,
bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe,
mozolniejsze prace (Dz. 163).

28 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie
jest w usłużności bliźnim (Dz. 163).

29 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego. Obcować będę szczerze nawet
z tymi, o których wiem, że nadużywać będą dobroci mojej, a sama zamknę się
w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa. O własnych cierpieniach będę milczeć.
Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój (Dz. 163).

30 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Każesz mi się ćwiczyć w trzech stopniach miłosierdzia; pierwsze: uczynek miłosierny – jakiegokolwiek on będzie rodzaju; drugie: słowo miłosierne – jeżeli nie będę mogła czynem, to słowem; trzecim – jest modlitwa. Jeżeli nie będę mogła okazać czynem ani słowem miłosierdzia, to zawsze mogę modlitwą. Modlitwę rozciągam nawet tam, gdzie nie mogę dotrzeć fizycznie (Dz. 163).

31 maja    Miłosierdzie wobec bliźnich

Rozumiem, że miłosierdzie jest wielorakie, zawsze i wszędzie, i w każdy czas można czynić dobrze. Gorąca miłość Boga widzi wkoło siebie nieustanne potrzeby udzielania się przez czyn, słowo i modlitwę (Dz. 1313).

Muszę sama wymyślić myśl na dziś, gdyż stronka Sióstr szwankuje dziś :(
1 czerwca
"Nie twoją jest rzeczą myśleć o tym,czyń tylko tyle, ile możesz; ja złożę zawsze okoliczności tak, iż to czego żądam, z łatwością wypełnisz"

2 czerwca    Eucharystia

O Jezu miłosierny, z jakim utęsknieniem spieszyłeś do Wieczernika, aby zakonsekrować hostię, którą ja mam przyjąć w życiu swoim. Pragnąłeś, o Jezu, zamieszkać
w moim sercu, Twoja żywa krew łączy się z krwią moją. Kto pojmie tę ścisłą łączność?
Moje serce zamyka Wszechmocnego, Nieogarnionego. O Jezu, udzielaj mi swego życia Bożego, niech Twoja czysta i szlachetna krew pulsuje całą mocą w moim sercu (Dz. 832).

3 czerwca    Eucharystia

Widziałam w czasie Mszy świętej Jezusa ukrzyżowanego. Jezus był przybity do krzyża i w wielkich mękach. Dusza moja została przeniknięta cierpieniem Jezusa, w duszy
i ciele moim, chociaż w sposób niewidzialny, ale równie bolesny. O, jak straszne tajemnice dzieją się w czasie Mszy świętej. Wielka tajemnica się dokonywuje w czasie Mszy.
Z jaką pobożnością powinniśmy słuchać i brać udział w tej śmierci Jezusa. Poznamy kiedyś, co Bóg czyni dla nas w każdej Mszy świętej i jaki w niej dla nas gotuje dar.
Jego Boska miłość tylko na taki dar zdobyć się mogła (Dz. 914–915).

4czerwca    Eucharystia

W czasie Mszy świętej ujrzałam Pana Jezusa przybitego do krzyża w wielkich mękach. Cichy jęk wychodził z Jego Serca, po chwili rzekł: Pragnę, pragnę zbawienia dusz; pomóż Mi, córko Moja, ratować dusze. Złącz swe cierpienia z męką Moją i ofiaruj Ojcu niebieskiemu za grzeszników (Dz. 1032).

5 czerwca    Eucharystia


Nie opuszczaj Komunii świętej, chyba wtenczas, kiedy wiesz dobrze, że upadłaś ciężko, poza tym niech cię nie powstrzymują żadne wątpliwości w łączeniu się ze Mną w Mojej tajemnicy miłości. Drobne twoje usterki znikną w Mojej miłości, jak źdźbło słomy rzucone na wielki żar. Wiedz o tym, że zasmucasz Mnie bardzo, kiedy Mnie opuszczasz w Komunii świętej (Dz. 156).

6 czerwca    Eucharystia

Pragnę jednoczyć się z duszami ludzkimi; rozkoszą Moją jest łączyć się z duszami. Wiedz o tym, córko Moja, że kiedy przychodzę w Komunii świętej do serca ludzkiego, mam ręce pełne łask wszelkich i pragnę je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie, pozostawiają Mnie samego, a zajmują się czym innym. O, jak Mi smutno, że dusze nie poznały Miłości. Obchodzą się ze Mną jak z czymś martwym (Dz. 1385).

7 czerwca    Eucharystia

Ach, jak Mnie to boli, że dusze tak mało się łączą ze Mną w Komunii świętej. Czekam na dusze, a one są dla Mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one Mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami – one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze Mną jak z czymś martwym, a przecież mam Serce pełne miłości i miłosierdzia – Abyś poznała choć trochę Mój ból, wyobraź sobie najczulszą matkę, która kocha bardzo swe dzieci, jednak te dzieci gardzą miłością matki; rozważ jej ból, nikt jej nie pocieszy. To słaby obraz i podobieństwo Mojej miłości(Dz. 1447).

8 czerwca    Eucharystia

Wiedz, córko Moja, że miły Mi jest żar serca twojego, a jak ty gorąco pragniesz połączyć się ze Mną w Komunii świętej, tak i Ja pragnę ci się oddać cały, a w nagrodę twej gorliwości odpocznij przy sercu Moim (Dz. 826)

9 czerwca    Eucharystia

W czasie Mszy świętej dziękowałam Panu Jezusowi, że raczył nas odkupić,
i za ten największy dar, to jest, że raczył nam dać swą miłość w Komunii świętej,
to jest samego siebie (Dz. 1670).

10 czerwca    Eucharystia

Dziś kiedy przyjmowałam Komunię świętą, zauważyłam żywą Hostię w kielichu, którą mi kapłan podał. Kiedy przyszłam na miejsce, zapytałam Pana: Dlaczego jedna żywa? Przecież jesteś tak samo pod wszystkimi postaciami żywy. – Odpowiedział mi Pan: Tak jest, pod wszystkimi postaciami jestem ten sam, ale nie wszystkie dusze przyjmują Mnie z tak żywą wiarą jak ty, córko Moja, i dlatego nie mogę tak działać w duszach ich jak w duszy twojej(Dz. 1407).

11 czerwca    Eucharystia

Jezu, jest jeszcze jedna tajemnica w mym życiu – najgłębsza, ale i najserdeczniejsza – to Ty sam pod postacią chleba, kiedy przychodzisz do mojego serca. Tu jest cała tajemnica mojej świętości. Tu serce moje złączone z Twoim staje się jedno, tu już nie istnieją żadne tajemnice, bo wszystko Twoje – moim jest, a moje – Twoim. Oto wszechmoc i cud Twojego miłosierdzia. Choćby wszystkie języki razem złączone, ludzkie i anielskie, nie znajdą dosyć słów na wysłowienie tej tajemnicy miłości i niezgłębionego miłosierdzia Twego (Dz. 1489).

12 czerwca    Eucharystia

Najuroczystsza chwila w życiu moim to chwila, w której przyjmuję Komunię świętą. Do każdej Komunii świętej tęsknię i za każdą Komunię świętą dziękuję Trójcy Przenajświętszej. Aniołowie, gdyby zazdrościć mogli, to by nam dwóch rzeczy zazdrościli: pierwszej – to jest przyjmowania Komunii świętej, a drugiej – to jest cierpienia (Dz. 1804).

13 czerwca    Eucharystia


Widziałam, jak niechętnie Pan Jezus szedł do niektórych dusz w Komunii świętej.
I powtórzył mi te słowa: Idę do niektórych serc, jakoby na powtórną mękę (Dz. 1598).

14 czerwca    Eucharystia

O Jezu utajony w Hostii, słodki Mistrzu mój i wierny Przyjacielu, o jak szczęśliwa dusza moja, że mam takiego przyjaciela, który mi zawsze dotrzymuje swego towarzystwa,
nie czuję się samotna, chociaż jestem w odosobnieniu. Jezu – Hostio, znamy się, to mi wystarcza
(Dz. 877).

15 czerwca    Eucharystia

Cała moc moja jest w Tobie, Chlebie żywy. Trudno by mi było przeżyć dzień, gdybym nie była u Komunii świętej. On jest tarczą moją; bez Ciebie, Jezu, nie umiem żyć (Dz. 814).

16 czerwca    Eucharystia

Widzę się tak słaba, że gdyby nie Komunia święta, upadałabym ustawicznie; jedno mnie tylko trzyma, to jest Komunia święta, z niej czerpię siłę, w niej moja moc.
Lękam się życia, w którym dniu nie mam Komunii świętej. Sama siebie się lękam. Jezus utajony w Hostii jest mi wszystkim. Z tabernakulum czerpię siłę, moc, odwagę, światło;
tu w chwilach udręki szukam ukojenia. Nie umiałabym oddać chwały Bogu, gdybym nie miała w sercu Eucharystii (Dz. 1037).

17 czerwca    Eucharystia

Każdego poranku w czasie rozmyślania gotuję się do walki na cały dzień, a Komunia święta jest mi zapewnieniem, że zwyciężę, i tak bywa. Lękam się dnia, w którym nie mam Komunii świętej. Ten Chleb mocnych daje mi wszelką siłę do prowadzenia tego dzieła i mam odwagę do pełnienia wszystkiego, czego żąda Pan. Odwaga i moc, która jest we mnie, nie jest moja, ale Tego, który mieszka we mnie – jest Eucharystia (Dz. 91).

18 czerwca    Eucharystia

Wiedz, że tę siłę, którą masz w sobie do znoszenia cierpień, musisz zawdzięczać częstej Komunii świętej, a więc przychodź często do tego źródła miłosierdzia i czerp naczyniem ufności, cokolwiek ci potrzeba (Dz. 1487).

19 czerwca    Eucharystia

Kiedy me siły poczną słabnąć, oto Komunia święta podtrzyma mnie i doda mi mocy. Naprawdę lękam się dnia, w którym bym nie przyjęła Komunii świętej. Przedziwną moc ma dusza czerpie z Komunii świętej (Dz. 1826).

20 czerwca    Eucharystia

Dziś zrozumiałam wiele tajemnic Bożych. Poznałam, że Komunia święta trwa we mnie do następnej Komunii świętej, żywa i odczuwalna obecność Boża trwa w duszy.
Ta świadomość pogrąża mnie w głębokim skupieniu, bez żadnego z mej strony wysiłku
(Dz. 1302).

21 czerwca    Eucharystia

Wszystko, co we mnie dobrego jest – sprawiła to Komunia święta, jej wszystko zawdzięczam. Czuję, że ten święty ogień przemienił mnie całkowicie. O, jak się cieszę,
że jestem mieszkaniem dla Ciebie, Panie; serce moje jest świątynią, w której ustawicznie przebywasz (Dz. 1392).

22 czerwca    Eucharystia

Kiedy przyjmuję Komunię świętą, proszę i błagam Zbawiciela, aby uleczył język mój, bym nigdy nie obraziła miłości bliźniego (Dz. 590).

23 czerwca    Eucharystia

Jak wielkiej tajemnicy dokonywuje w nas Komunia święta – poznamy to dopiero
w wieczności. O chwile najdrogocenniejsze w życiu! (Dz. 840).

W najbliższym czasie nie będę wstawiać myśli św.Faustynki, bo wyjeżdżam i coś chyba cienko będzie z moim dostępem do neta ;/

24 czerwca    Eucharystia


O Hostio żywa, podtrzymuj mnie w tym wygnaniu, abym mogła iść wiernie śladami Zbawiciela. Nie proszę, abyś mnie, Panie, zdjął z krzyża, ale błagam, abyś mi dał siłę wytrwać na nim. Pragnę być rozciągnięta tak, jak Ty, Jezu, na krzyżu, pragnę wszystkich mąk i boleści, któreś Ty wycierpiał, pragnę wypić kielich goryczy do dna (Dz. 1484).

25 czerwca    Eucharystia


Najsłodszy Jezu, rozpal moją miłość ku sobie i przemień mnie w siebie, przebóstwij mnie, aby czyny moje miłe Ci były; niech to sprawi moc Komunii świętej, którą codziennie przyjmuję (Dz. 1289).

6 czerwca    Eucharystia


Ty, o Panie, odchodząc z tej ziemi, chciałeś pozostać z nami i pozostawiłeś sam siebie w Sakramencie Ołtarza i otworzyłeś nam na rozcież miłosierdzie swoje. Nie ma nędzy, aby Cię wyczerpała; wezwałeś wszystkich do tej krynicy miłości, do tego źródła Bożego zmiłowania. Tu jest przybytek Twego miłosierdzia, tu lekarstwo na nasze niemoce; do Ciebie, żywy zdroju miłosierdzia, ciągną wszystkie dusze: jedne – jak jelenie Twej miłości spragnione, inne – by obmyć grzechów ranę; inne – by zaczerpnąć siły, życiem zmęczone (Dz. 1747).

27 czerwca    Eucharystia


Nie pozwolę się tak pochłonąć wirom pracy, aby zapomnieć o Bogu. Wszystkie wolne chwile spędzam u stóp Mistrza utajonego w Najświętszym Sakramencie. On mnie uczy od najmłodszych lat (Dz. 82).

30 czerwca    Eucharystia

Życie wiekuiste musi się już tu na ziemi zapoczątkować przez Komunię świętą.
Każda Komunia święta czyni cię zdolniejszą do obcowania przez całą wieczność z Bogiem
(Dz. 1801).

1 lipca    Tajemnica Kościoła

O Kościele Boży, tyś najlepszą Matką, ty jeden umiesz wychowywać i dawać wzrost duszy. O, jak wielką mam miłość i cześć dla Kościoła – tej Matki najlepszej (Dz. 197).

2 lipca    Tajemnica Kościoła


Jak dobre dziecko, kochające matkę modli się za nią, tak każda dusza chrześcijańska powinna się modlić za Kościół, który jest dla niej Matką (Dz. 551).

3 lipca    Tajemnica Kościoła


Prawie każda uroczystość w Kościele świętym daje mi głębsze poznanie Boga i łaskę szczególną, dlatego do każdej uroczystości przygotowuję się i ściśle łączę się z duchem Kościoła. Co za radość być wiernym dzieckiem Kościoła (Dz. 481).

4 lipca    Tajemnica Kościoła


O, jak bardzo kocham Kościół święty i wszystkich w nim żyjących, patrzę na nich jako na żywe członki Chrystusa, który jest głową ich. Zapalam się miłością z miłującymi, cierpię z cierpiącymi, ból mnie trawi, patrząc na oziębłych i niewdzięcznych; wtenczas staram się o taką miłość ku Bogu, aby mu wynagrodzić za tych, którzy Go nie miłują, którzy karmią swego Zbawcę czarną niewdzięcznością (Dz. 481).

5 lipca    Tajemnica Kościoła


Pan Jezus bardzo broni swoich zastępców na ziemi. Jak bardzo jest z nimi złączony,
a ich zdanie każe mi przekładać nad swoje. Poznałam ich wielką zażyłość – pomiędzy Jezusem a kapłanem. Co kapłan powie, Jezus tego broni i często się do jego życzeń zastosowuje, a nieraz uzależnia od zdania jego swój stosunek z duszą. W łaskach szczególnych poznałam to bardzo dobrze - jak daleko żeś się podzielił władzą i tajemnicą z nimi, o Jezu, więcej niż
z aniołami. Cieszę się tym, bo to wszystko dla mojego dobra (Dz. 1240).

6 lipca    Tajemnica Kościoła


O Jezu mój, proszę Cię za Kościół cały, udziel mu miłości i światła Ducha swego,
daj moc słowom kapłańskim, aby serca zatwardziałe kruszyły się i wróciły do Ciebie, Panie. Panie, daj nam świętych kapłanów. Ty sam ich utrzymuj w świętości. O Boski i Najwyższy Kapłanie, niech moc miłosierdzia Twego towarzyszy im wszędzie i chroni ich od zasadzek
i sideł diabelskich, które ustawicznie zastawia na dusze kapłana (Dz. 1052).

7 lipca    Tajemnica Kościoła


Staram się o jak największą doskonałość, aby być pożyteczną Kościołowi. Większa daleko jest moja łączność z Kościołem. Każdej pojedyńczej duszy czy to świętość, czy upadek odbija się w całym Kościele. Ja obserwując siebie i tych, z którymi jestem bliżej, poznałam, jak wielki wpływ wywieram na inne dusze – nie przez jakieś heroiczne czyny, bo te są same z siebie uderzające, ale przez tak drobne, jak poruszenie ręki, spojrzenie i wiele innych rzeczy, których nie wymieniam, a jednak działają i odbijają się w innych duszach, co sama spostrzegłam (Dz. 1475).

8 lipca    Tajemnica Kościoła


Zrozumiałam, że wszelka dążność do doskonałości i cała świętość [polega] na wypełnieniu woli Bożej. Doskonałe spełnienie woli Bożej jest dojrzałością w świętości, tu na wątpliwości nie ma miejsca (Dz. 666).

9 lipca    Tajemnica Kościoła


Staram się o świętość, bo przez to będę pożyteczną Kościołowi. Robię ustawiczne wysiłki w cnocie, staram się wiernie naśladować Jezusa, a ten szereg codziennych cnót cichych, ukrytych, prawie niedostrzegalnych, ale spełnianych z wielką miłością, składam do skarbca Kościoła Bożego na korzyść wspólną dusz. Czuję wewnętrznie, jakobym miała odpowiedzialność za wszystkie dusze, czuję dobrze, że żyję nie tylko dla siebie, ale [dla] całego Kościoła (Dz. 1505).

10 lipca    Tajemnica Kościoła


Kiedy mnie opanowuje niechęć i monotonia co do obowiązków, wtenczas uprzytamniam sobie, że jestem w domu Pańskim, gdzie nic nie ma małego, gdzie od tego małego czynu mojego, a w sposób przebóstwiony wykonanego, zależy chwała Kościoła
i postęp niejednej duszy (Dz. 508).

11 lipca    Tajemnica Kościoła


W czystych promieniach Twojej miłości zmieniła dusza moja swą cierpkość
i stała się owocem słodkim i dojrzałym; teraz mogę być całkowicie pożyteczna Kościołowi przez osobistą świętość, która drgnie życiem w całym Kościele, gdyż wszyscy stanowimy jeden organizm w Jezusie; dlatego wysilam się, aby ziemia serca mojego rodziła owoce dobre
(Dz. 1364).

16 lipca    Tajemnica Kościoła


O godzinie trzeciej ujrzałam Pana Jezusa ukrzyżowanego, który spojrzał się na mnie
i rzekł: Pragnę. – Wtem ujrzałam, jak z boku Jego wyszły te same dwa promienie, jakie są
w tym obrazie. Wtem uczułam w duszy pragnienie zbawienia dusz i wyniszczania się za biednych grzeszników. Ofiarowałam się z konającym Jezusem za świat Ojcu Przedwiecznemu (Dz. 648).

17 lipca    Tajemnica Kościoła

O Jezu mój, Mistrzu, łączę swoje pragnienia z Twoimi pragnieniami, jakie miałeś na krzyżu: pragnę spełnić wolę Twoją świętą; pragnę nawrócenia dusz; pragnę, aby uwielbione było miłosierdzie Twoje; pragnę, aby był przyspieszony triumf Kościoła; pragnę, aby święto Miłosierdzia było czczone na całym świecie; pragnę świętości dla kapłanów; pragnę, aby była święta w naszym Zgromadzeniu (Dz. 1581).

18 lipca    Tajemnica Kościoła

Pragnę się wysilać, pracować, wyniszczać za dzieło nasze – ratowania dusz nieśmiertelnych. Mniejsza o to, jeżeli te wysiłki skrócą moje życie, przecież ono już do mnie nie należy, ale jest własnością Zgromadzenia. Pragnę być pożyteczna całemu Kościołowi przez wierność Zgromadzeniu (Dz. 194).

19 lipca    Tajemnica Kościoła


Gdy dusza ujrzy i pozna ciężkość swych grzechów gdy się odsłoni przed jej oczyma duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w ramiona Mojego miłosierdzia, jak dziecko w objęcia ukochanej matki. Dusze te mają pierwszeństwo do Mojego litościwego Serca, one mają pierwszeństwo do Mojego miłosierdzia. Powiedz, że żadna dusza, która wzywała miłosierdzia Mojego, nie zawiodła się ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci Mojej (Dz. 1541).

20 lipca    Tajemnica Kościoła


Córko Moja, pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. Rozkosz Mi sprawiają dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby ktoś był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim (Dz. 1146).

21 lipca    Tajemnica Kościoła


Usłyszałam głos w duszy: Nie bój się, dziecię Moje, nie jesteś sama, walcz śmiało,
bo wspiera cię ramię Moje, walcz o dusz zbawienie, zachęcając je do ufności w Moje miłosierdzie, bo to twoje zadanie w tym i przyszłym życiu. Po tych słowach przyszły mi głębsze zrozumienia miłosierdzia Bożego. Dusza będzie potępiona tylko ta, która sama chce, bo Bóg nikogo nie potępia (Dz. 1452).

22 lipca    Tajemnica Kościoła

Jezu mój, oto teraz będę się starała o cześć i chwałę imienia Twojego, walcząc aż do dnia, w którym mi powiesz sam – dosyć. Każdą duszę, którąś mi powierzył, Jezu, będę się starała wspomagać modlitwą i ofiarą, aby łaska Twoja mogła w nich działać (Dz. 245).

23 lipca    Tajemnica Kościoła

O Jezu, pragnę zbawienia dusz, dusz nieśmiertelnych. W ofierze dam upust sercu mojemu – w ofierze, której się nikt ani domyśli, będę się wyniszczać i spalać niepostrzeżenie świętym żarem miłości Boga. Obecność Boża jest pomocą, aby ofiara moja była doskonał
i czysta (Dz. 235).

24 lipca    Tajemnica Kościoła

Cieszę się, że mogę cierpieć dla Boga i dusz, które dostąpiły miłosierdzia Jego w tych dniach. Widząc tak wiele dusz, które w tych dniach dostąpiły miłosierdzia Bożego, niczym sobie poczytuję trud i cierpienie, chociażby największe i chociażby miały trwać do końca świata, ponieważ one mają koniec, a dusze, które się przez to nawróciły, [są uratowane] od mąk nieskończonych. Miałam wielką radość widząc innych powracających do źródła szczęścia, na łono miłosierdzia Bożego (Dz. 421).

25 lipca    Tajemnica Kościoła

O, co za radość wyniszczać się na korzyść dusz nieśmiertelnych. Wiem o tym, że ziarenko pszeniczne, aby mogło być pokarmem, musi być zniszczone i starte w kamieniach, tak i ja, abym była pożyteczna Kościołowi i duszom, muszę być zniszczona, chociaż na zewnątrz nikt nie dostrzeże mojej ofiary (Dz. 641).

26 lipca    Tajemnica Kościoła


W czasie Mszy świętej ogarnął mnie taki żar wewnętrzny miłości Boga i ratowania dusz, [że] nie umiem tego wyrazić. Czuję, że jestem cała ogniem, walczyć będę z wszelkim złem bronią miłosierdzia. Pali mnie pragnienie ratowania dusz; przebiegam cały świat wszerz i wzdłuż, i zapuszczam się na krańce jego, do najdzikszych miejsc, by ratować dusze. Czynię to przez modlitwę i ofiarę (Dz. 745).

27 lipca    Tajemnica Kościoła

O, jak słodko jest trudzić się dla Boga i dusz. Nie chcę spoczynku w boju, ale walczyć będę do ostatniego tchu życia o chwałę Króla i Pana swego. Nie złożę miecza, aż mnie wezwie przed tron swój; nie lękam się ciosów, bo tarczą moją jest Bóg (Dz. 450).

28 lipca    Tajemnica Kościoła


Przez te dwa dni przyjmowałam Komunię świętą wynagradzającą i rzekłam do Pana: Jezu, dziś wszystko ofiaruję za grzeszników, niech ciosy Twej sprawiedliwości uderzają we mnie, a morze miłosierdzia niech ogarnie biednych grzeszników. I wysłuchał Pan prośby mojej; wiele dusz wróciło do Pana, ale ja konałam pod brzemieniem sprawiedliwości Bożej; czułam, że jestem przedmiotem gniewu Boga najwyższego (Dz. 927).

29 lipca    Tajemnica Kościoła


Chryste, daj mi dusze. Dopuszczaj, co Ci się żywnie podoba na mnie, ale w zamian daj mi dusze. Pragnę dusz zbawienia, pragnę, aby dusze poznały miłosierdzie Twoje.
Nie mam nic dla siebie, bo wszystko rozdałam duszom, tak że stanę w dzień sądu z niczym przed Tobą, bo wszystko rozdałam duszom, a więc nie będziesz mnie miał z czego sądzić,
i spotkamy się w ten dzień: miłość z miłosierdziem (Dz. 1426).

30 lipca    Tajemnica Kościoła


Przeistocz mnie w Ciebie, o Jezu, abym była żywą ofiarą i miłą Tobie; pragnę Ci czynić w każdym momencie zadość za biednych grzeszników, ofiara mojego ducha kryje się pod osłoną ciała, oko ludzkie nie dosięga jej, dlatego jest czysta i miła Tobie. O Stwórco mój i Ojcze wielkiego miłosierdzia, ufam Tobie, boś dobroć sama. – Nie lękajcie się dusze Boga, ale ufajcie Mu, bo dobry jest i na wieki miłosierdzie Jego (Dz. 908).

31 lipca    Tajemnica Kościoła


Kiedy byłam w pewnej świątyni z jedną siostrą na Mszy świętej, odczułam wielkość
i majestat Boży, czułam, że świątynia ta jest przesiąknięta Bogiem. Majestat Jego ogarniał mnie; chociaż przerażał, to jednak napełniał mnie spokojem i radością; poznałam, że Jego woli nic się sprzeciwić nie może. O, gdyby dusze wszystkie [wiedziały], kto mieszka w świątyniach naszych, to nie byłoby tylu zniewag i nieuszanowania w tych miejscach świętych (Dz. 409).

1 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Wreszcie przyszła chwila, w której się otworzyła dla mnie furta klasztorna – było to pierwszego sierpnia wieczorem w wigilię Matki Bożej Anielskiej. Czułam się niezmiernie szczęśliwa, zdawało mi się, że wstąpiłam w życie rajskie. Jedna się wyrywała z serca mojego modlitwa dziękczynna (Dz. 17).

2 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


W pewnej chwili po Komunii świętej usłyszałam te słowa: Tyś jest Nam mieszkaniem. W tej chwili odczułam w duszy obecność Trójcy Świętej – Ojca, Syna i Ducha Świętego – czułam się świątynią Bożą, czuję, że jestem dzieckiem Ojca; nie umiem wytłumaczyć wszystkiego, ale duch to dobrze rozumie. O Dobroci nieskończona, jak bardzo zniżasz się do nędznego stworzenia (Dz. 451).

3 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Wnętrze duszy mojej jest jakoby wielkim i wspaniałym światem, w którym mieszka Bóg i ja. Poza Bogiem nikt tam wstępu nie ma. W początku tego życia z Bogiem, przenikała mnie bojaźń i oślepienie. Jego jasność oślepiała mnie i myślałam, że Go nie ma w sercu moim, a jednak były to chwile, w których Bóg pracował w duszy mojej, a miłość stawała się czystsza i silniejsza; i doprowadził Pan wolę moją do najściślejszego zjednoczenia z świętą wolą swoją. Nikt nie pojmie, co przeżywam w tym wspaniałym pałacu duszy swojej, gdzie przebywam ustawicznie z Umiłowanym swoim (Dz. 582).

4 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Rano podczas Mszy świętej czułam bliskość Boga, duch mój bezwiednie zatonął
w Bogu. Wtem usłyszałam te słowa: Tyś mieszkaniem miłym dla Mnie, w tobie odpoczywa Duch Mój. Po tych słowach czułam spojrzenie Pana w głąb serca mego, a widząc swą nędzę upokarzałam się w duchu i podziwiałam wielkie miłosierdzie Boże, że się do takiej nędzy zbliża ten Pan najwyższy (Dz. 346).

5 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Najwięcej ci powiem, kiedy rozmawiasz ze Mną w głębi serca swego; tu nikt przeszkodzić nie może działaniu Mojemu, tu odpoczywam jako w ogrodzie zamkniętym
(Dz. 581).

8 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Nie tracę obecności Boga w duszy i jestem z Nim ściśle złączona. Z Nim idę do pracy, z Nim idę na rekreację, z Nim cierpię, z Nim się cieszę, żyję w Nim a On we mnie. Nigdy nie jestem sama, bo On mi jest stałym towarzyszem (Dz. 318).

9 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Serce moje jest mieszkaniem dla Jezusa ustawicznym. Poza Jezusem nikt do niego wstępu nie ma. Z Jezusa czerpię siłę do walki ze wszystkimi trudnościami i sprzeciwami. Pragnę przejść w Jezusa, abym mogła się doskonale oddać duszom. Bez Jezusa nie zbliżyłabym się do dusz, bo wiem, czym jestem sama z siebie. Wchłaniam Boga w siebie, aby Go oddać duszom (Dz. 193).

10 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Cóż to szkodzi mi żyć otoczona sercami niechętnymi, gdy mam pełnię szczęścia w duszy własnej? Albo co mi pomoże życzliwość serc innych, jeżeli nie posiadam we własnym wnętrzu Boga? Kiedy mam Boga we własnym wnętrzu, cóż mi kto szkodzić może? (Dz. 455).

11 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Duch mój jest z Bogiem, wnętrzności moje są pełne Boga, a więc nie szukam Go poza sobą. On, Pan, przenika duszę moją jak promień słońca czyste szkło. Z rodzoną matką, jak byłam w jej żywocie zamkniona, to nie byłam tak złączona, aniżeli z Bogiem moim; tam była nieświadomość, a tu pełnia rzeczywistości i świadomość zjednoczenia (Dz. 883).

12 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Życie w obecnej chwili upływa mi w cichej świadomości Boga. Nim żyje moja dusza milcząca, a to świadome życie Boga w mej duszy jest mi źródłem szczęścia i mocy. Nie szukam szczęścia poza głębią swej duszy, w której mieszka Bóg, jestem tego świadoma. Czuję jakoby potrzebę udzielania się innym, odkryłam w duszy źródło szczęścia, to jest Boga (Dz. 887).

13 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Pragnę być cichutkim mieszkankiem dla Jezusa, by mógł w nim wypocząć. Nie dopuszczę nic, co by mogło zbudzić Umiłowanego mojego. Ukrycie daje mi możność do ustawicznego obcowania wyłącznie z Umiłowanym moim. Obcuję ze stworzeniami o tyle,
o ile się to Umiłowanemu mojemu podoba (Dz. 1021).

14 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Nie lękam się chwili osamotnienia od stworzeń, bo choćby mnie wszyscy opuścili,
nie jestem sama, bo Pan jest ze mną, a choćby i Pan się ukrył, to miłość Go znajdzie – bo dla miłości nie ma bram ani straży (Dz. 1022).

15 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Dusza szlachetna i delikatna może być nawet najprostsza, ale o uczuciach delikatnych; taka dusza we wszystkim upatruje Boga, wszędzie Go znajduje, umie Boga znaleźć nawet pod najtajniejszymi rzeczami. Wszystko dla niej ma znaczenie, wszystko sobie wysoce ceni,
za wszystko Bogu dziękuje, ze wszystkiego wyciąga korzyść dla duszy, a wszystką chwałę odnosi do Boga (Dz. 148).

16 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Obecnie odprawiam rachunek szczegółowy: łączyć się z Chrystusem miłosiernym.
To ćwiczenie daje mi dziwną moc, serce jest zawsze złączone z Tym, czego pragnie,
a czyny regulowane miłosierdziem, które płynie z miłości (Dz. 703).

17 sierpnia Kontemplacja w codzienności

Nie szukam szczęścia poza wnętrzem, w którym przebywa Bóg. Cieszę się Bogiem we własnym wnętrzu, tu z Nim ustawicznie przebywam, tu jest największa moja z Nim zażyłość, tu z Nim przebywam bezpiecznie, tu nie dosięga wzrok ludzki. Najświętsza Panna zachęca mnie do takiego przestawania z Bogiem (Dz. 454).

18 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Obcowanie moje z Panem jest obecnie na wskroś duchowe; dusza moja jest dotknięta przez Boga i cała się w Nim pogrąża, aż do zapomnienia o sobie (…). Jest zlanie Boga i duszy, jest tak wielkie życie w Bogu, do którego jest dopuszczona dusza, że się nie da językiem [tego] wyrazić. Kiedy dusza wraca do zwykłego życia, wtenczas widzi, że to życie jest mrokiem, mgłą, senną bezładnością, spowiciem małej dzieciny. W takich chwilach dusza tylko przyjmuje od Boga, bo ona sama z siebie nic nie czyni, nie robi najmniejszego wysiłku, wszystko sprawia w niej Bóg (Dz. 767).

19 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Są w życiu chwile i momenty poznania wewnętrznego, czyli światła Boże, gdzie jest dusza pouczona wewnętrznie o takich rzeczach, których ani nie wyczytała w żadnych książkach, ani ją nikt o tym nie pouczył z ludzi. Są to chwile wewnętrznych poznań,
których Bóg sam udziela duszy. Są to wielkie tajemnice...
Często otrzymuję światło i poznanie wewnętrznego życia Boga i [poznaję] wewnętrzne usposobienie Boże, i to mnie napełnia niewypowiedzianą ufnością i radością,
której pomieścić w sobie nie mogę, pragnę się rozpłynąć cała w Nim (Dz. 1102).

20 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Jedno jestem z Panem, niejako niknie przepaść między nami, Stwórca i stworzenie. Przez parę dni dusza moja była jakoby w ustawicznej ekstazie. Obecność Boża ani na chwilę nie opuszczała mnie. I dusza moja trwała w ustawicznym miłosnym złączeniu z Panem. Jednak nie przeszkadzało mi to do spełniania obowiązków. Czułam, że jestem przemieniona w miłość, płonęłam cała, ale bez [szkody]. Ustawicznie tonęłam w Bogu, Bóg mnie tak silnie i potężnie pociągał ku sobie, że chwilami nie zdawałam sobie sprawy, że jestem na ziemi (Dz. 142).

20 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Jedno jestem z Panem, niejako niknie przepaść między nami, Stwórca i stworzenie. Przez parę dni dusza moja była jakoby w ustawicznej ekstazie. Obecność Boża ani na chwilę nie opuszczała mnie. I dusza moja trwała w ustawicznym miłosnym złączeniu z Panem. Jednak nie przeszkadzało mi to do spełniania obowiązków. Czułam, że jestem przemieniona w miłość, płonęłam cała, ale bez [szkody]. Ustawicznie tonęłam w Bogu, Bóg mnie tak silnie i potężnie pociągał ku sobie, że chwilami nie zdawałam sobie sprawy, że jestem na ziemi (Dz. 142).

21 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Widzę, jakoby Jezus nie mógł być szczęśliwy beze mnie, a ja bez Niego. Chociaż rozumiem dobrze, że jako Bóg jest sam w sobie szczęśliwy i do swego szczęścia nie potrzebuje absolutnie żadnego stworzenia, a jednak Jego dobroć zniewala Go do udzielania się stworzeniu
i to z taką niepojętą hojnością (Dz. 244).

22 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Poznałam głębiej trzy Boskie Osoby, które całą wieczność kontemplować będziemy,
a po milionach lat poznamy, żeśmy dopiero zaczęli swoją kontemplację. O, jak wielkie jest miłosierdzie Boże, że dopuszcza człowieka do takiego wielkiego udziału w swym Boskim szczęściu, ale zarazem, jak wielki ból przenika me serce, że wiele dusz wzgardziło tym szczęściem (Dz. 1439).

23 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Często w czasie Mszy świętej widzę Pana w duszy, czuję Jego obecność, która mnie na wskroś przenika. Odczuwam Jego Boskie spojrzenie, rozmawiam z Nim wiele bez słowa mówienia, wiem, czego pragnie Jego Boskie Serce, i zawsze pełnię to, co Jemu się lepiej podoba. Kocham do szaleństwa i czuję, że jestem kochana przez Boga (Dz. 411).

24 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Jezus – Miłość moja, dał mi dziś zrozumieć, jak bardzo mnie miłuje, chociaż jest tak wielka przepaść pomiędzy nami: Stwórca i stworzenie, a jednak poniekąd jest jakby równość – miłość wyrównywa tę przepaść. On sam się zniża do mnie i czyni mnie zdolną do obcowania z sobą. Pogrążyłam się w Nim, tracąc się niejako zupełnie, a jednak pod Jego miłosnym spojrzeniem dusza moja nabiera mocy i siły, świadomości, że kocha i jest szczególnie kochana (Dz. 815).

25 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Kiedy widziałam, jak ojciec się modlił, zawstydziłam się bardzo, że ja po tylu latach
w zakonie nie umiałabym się tak szczerze i gorąco modlić, toteż nieustannie składam Bogu dzięki za takich rodziców (Dz. 398).

26 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


W tych chwilach, kiedy się spotykam w głębi wnętrzności z Bogiem, czuję się tak szczęśliwa, że nie umiem tego wypowiedzieć. Są to chwile krótkie, bo dusza nie zniosłaby ich dłużej, musiałoby nastąpić rozłączenie od ciała. Chociaż chwile te są bardzo krótkie, jednak ich moc, która się udziela duszy, pozostaje na bardzo długo. (…) Czuję stałą obecność Jego bez żadnego wysilenia duszy, czuję, że jestem złączona z Bogiem tak ściśle, jak się łączy kropla wody z bezdennym oceanem (Dz. 411).

27 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

W początku Bóg daje się poznać jako świętość, sprawiedliwość, dobroć, czyli miłosierdzie. Dusza nie naraz to wszystko poznaje, ale poszczególnie w błyskach, czyli zbliżeniach się Boga. I nie trwa to długo, bo nie zniosłaby tego światła. W czasie modlitwy dusza doznaje błysku tego światła, który uniemożliwia duszy dotychczasową modlitwę.
Może się silić, jak chce, i zmuszać do dawniejszej modlitwy, będzie to wszystko daremne, staje się absolutnie niemożliwością w dalszym ciągu tak się modlić, jak przed tym otrzymaniem tego światła. Światło to, które dotknęło duszy, jest w niej żywe i nic ani go zagłuszyć, ani przyćmić nie może. Ten błysk poznania Boga pociąga jej duszę i rozpala miłość ku Niemu (Dz. 95).

28 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


O Więźniu Miłości, zamykam swoje biedne serce w tym tabernakulum, aby Cię nieustannie, dzień i noc, adorowało. Nie znam przeszkody w tej adoracji i chociaż będę fizycznie oddalona, serce moje zawsze jest z Tobą. Nic tamy miłości mojej ku Tobie położyć nie może. Nie istnieją dla mnie przeszkody (Dz. 80).

29 sierpnia    Kontemplacja w codzienności


Wszystkie wolne chwile przepędzę z Boskim Gościem we wnętrzu swoim; uważać będę na ciszę wewnętrzną i zewnętrzną, aby Jezus odpoczął w sercu moim (Dz. 504).

30 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Serce moje jest żywym tabernakulum, w którym się przechowuje żywa Hostia. Nigdy nie szukałam Boga gdzieś daleko, ale we własnym wnętrzu; w głębokości własnego jestestwa obcuję z Bogiem swoim (Dz. 1302).

31 sierpnia    Kontemplacja w codzienności

Serce moje jest żywym tabernakulum, w którym się przechowuje żywa Hostia. Nigdy nie szukałam Boga gdzieś daleko, ale we własnym wnętrzu; w głębokości własnego jestestwa obcuję z Bogiem swoim (Dz. 1302).

1 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Ojczyzno moja kochana, Polsko, o gdybyś wiedziała, ile ofiar i modłów za ciebie do Boga zanoszę. Ale uważaj i oddawaj chwałę Bogu, Bóg cię wywyższa i wyszczególnia, ale umiej być wdzięczna (Dz. 1038).

2 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


W jakimkolwiek dusza jest stanie, powinna się modlić. Musi się modlić dusza czysta
i piękna, bo inaczej utraciłaby swą piękność; modlić się musi dusza dążąca do tej czystości, bo inaczej nie doszłaby do niej; modlić się musi dusza dopiero co nawrócona, bo inaczej upadłaby z powrotem; modlić się musi dusza grzeszna, pogrążona w grzechach, aby mogła powstać. I nie ma duszy, która by nie była obowiązana do modlitwy, bo wszelka łaska spływa przez modlitwę (Dz. 146).

3 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Stwórco mój i Panie, Twoja dobroć ośmieliła mnie mówić z Tobą, miłosierdzie Twoje sprawia to, że znika pomiędzy nami przepaść, która dzieli Stwórcę od stworzenia. Rozmawiać z Tobą, o Panie, to rozkosz dla mojego serca; w Tobie znajduję wszystko, czego serce moje zapragnąć może. Tu światło Twoje oświeca mój umysł i czyni go zdolnym do coraz głębszego poznawania Ciebie. Tu na serce moje spływają łask strumienie, tu dusza moja czerpie życie wiekuiste (Dz. 1692).

4 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Niech dusza wie, że aby się modlić i wytrwać w modlitwie, musi się uzbroić
w cierpliwość i mężnie pokonywać trudności zewnętrzne i wewnętrzne. Trudności wewnętrzne: zniechęcenie, oschłości, ociężałość, pokusy; zewnętrzne: wzgląd ludzki.
I uszanować chwile, które są przeznaczone na modlitwę (Dz. 147).

5 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Najwięcej światła otrzymałam w adoracjach, które odprawiałam codziennie
przez pół godziny przez cały Post przed Najświętszym Sakramentem leżąc krzyżem. W tym czasie poznałam głębiej siebie i Boga (Dz. 147).

6 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Jezus dał mi poznać, jak dusza powinna być wierną modlitwie, pomimo udręczeń
i oschłości, i pokus, bo od takiej przeważnie modlitwy zależy urzeczywistnienie nieraz wielkich zamiarów Bożych; a jeżeli nie wytrwamy w takiej modlitwie, krzyżujemy to,
co Bóg chciał przez nas dokonać albo w nas (Dz. 872).

7 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Usłyszałam w duszy te słowa: Córko Moja, rozważ te słowa: A będąc w ciężkości – dłużej się modlił. Kiedy się zaczęłam zastanawiać głębiej, wiele światła spłynęło na duszę moją. Poznałam, jak bardzo potrzeba nam wytrwałości w modlitwie, i od takiej ciężkiej modlitwy zależy nieraz nasze zbawienie (Dz. 157).

8 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Są chwile w życiu, gdzie dusza w głębokiej modlitwie tylko znajduje ukojenie; oby dusze umiały wytrwać w takich momentach w modlitwie, jest to rzecz ważna (Dz. 860).

9 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Nie powinniśmy w modlitwie Pana Boga zmuszać, aby nam dał to, co my chcemy, ale raczej poddawać się Jego świętej woli (Dz. 1525).

10 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Wieczorem, jak szłam przez ogród, usłyszałam te słowa: Będziesz wypraszać
z towarzyszkami swymi miłosierdzie dla siebie i świata (Dz. 435).

11 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Usłyszałam w duszy te słowa: Celem twoim jest i towarzyszek twoich łączyć się ze Mną jak najściślej przez miłość, jednać będziesz ziemię z niebem, łagodzić będziesz słuszny gniew Boży, a wypraszać będziesz miłosierdzie dla świata (Dz. 531).

12 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Modlitwy, posty, umartwienia, prace i wszystkie cierpienia łączyć będziesz
z modlitwą, postem, umartwieniem, pracą, cierpieniem Moim, a wtenczas będą miały moc przed Ojcem Moim (Dz. 531).

13 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Wieczorem, kiedy byłam w swojej celi, ujrzałam anioła, wykonawcę gniewu Bożego. (…) Zaczęłam prosić anioła, aby się wstrzymał chwil kilka, a świat będzie czynił pokutę. (…). W tej samej chwili uczułam w duszy swojej moc łaski Jezusa, która mieszka w duszy mojej. (…) Kiedy się tak modliłam, ujrzałam bezsilność anioła, i nie mógł wypełnić sprawiedliwej kary, która się słusznie należała za grzechy. Z taką mocą wewnętrzną jeszcze się nigdy nie modliłam jako wtenczas. Słowa, którymi błagałam Boga, są następujące: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, za grzechy nasze i świata całego; dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas (Dz. 474–475).

14 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego

Modlitwa ta jest na uśmierzenie gniewu Mojego. Odmawiać ją będziesz przez dziewięć dni na zwykłej cząstce różańca w sposób następujący: najpierw odmówisz jedno "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Maryjo", i "Wierzę w Boga", następnie na paciorkach "Ojcze nasz" mówić będziesz następujące słowa: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego; na paciorkach "Zdrowaś Maryjo" będziesz odmawiać następujące słowa: Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego. Na zakończenie odmówisz trzykrotnie te słowa: Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem (Dz. 476).

15 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Zachęcaj dusze do odmawiania tej koronki, którą ci podałem. Przez odmawianie tej koronki podoba Mi się dać wszystko, o co Mnie [ludzie] prosić będą. Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich spokojem, a godzina śmierci ich będzie szczęśliwa(Dz. 1541).

16 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Usłyszałam te słowa: Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę albo przy konającym inni odmówią – jednak odpustu tego samego dostępują. Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży,
a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę, i poruszą się wnętrzności miłosierdzia Mojego, dla bolesnej męki Syna Mojego (Dz. 811).

17 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Przypominam ci, córko Moja, że ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu Moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla świata całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy (Dz. 1572).

19 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego

Oddaję ci w opiekę dwie perły drogocenne Sercu Mojemu, a nimi są
dusze kapłanów i dusze zakonne, za nich szczególnie modlić się będziesz,
ich moc będzie w wyniszczeniu waszym. Modlitwy, posty, umartwienia,
prace i wszystkie cierpienia łączyć będziesz z modlitwą, postem, umartwieniem,
pracą, cierpieniem Moim, a wtenczas będą miały moc przed Ojcem Moim (Dz. 531).

20 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego

Powiedział mi Pan: Utrata każdej duszy pogrąża Mnie w śmiertelnym smutku. Zawsze Mnie pocieszasz, kiedy się modlisz za grzeszników. Najmilsza Mi jest modlitwa
(…) za nawrócenie dusz grzesznych; wiedz, córko Moja, że ta modlitwa zawsze jest wysłuchana (Dz. 1397).

21 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Wiedz, że zadaniem twoim jest zdobywać Mi dusze modlitwą i ofiarą, zachęcaniem do ufności w miłosierdzie Moje (Dz. 1690).

22 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Módl się, ile możesz, za konających, wypraszaj im ufność w Moje miłosierdzie,
bo oni najwięcej potrzebują ufności, a najmniej jej mają. Wiedz o tym, że łaska wiecznego zbawienia niektórych dusz w ostatniej chwili zawisła od twojej modlitwy. Ty znasz całą przepaść Mojego miłosierdzia, więc czerp z niego dla siebie, a szczególnie dla biednych grzeszników (Dz. 1777).

23 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Często obcuję z duszami konającymi, wypraszając im miłosierdzie Boże.
O, jak wielka jest dobroć Boża, większa, niżeli my pojąć możemy. Są momenty i tajemnice miłosierdzia Bożego, nad którymi zdumiewają się niebiosa. Niechaj sądy nasze umilkną
o duszach, bo przedziwne jest z nimi miłosierdzie Boże (Dz. 1684).

25 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Nie wiemy, jaką liczbę dusz zbawić mamy swymi modlitwami i ofiarą, dlatego módlmy się zawsze za grzeszników (Dz. 1783).

26 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Jezus dał mi poznać, jak Mu jest miła modlitwa wynagradzająca, mówi mi:
Modlitwa duszy pokornej i miłującej rozbraja zagniewanie Ojca Mojego
i ściąga błogosławieństw morze (Dz. 320).

27 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Przez dłuższą chwilę odczułam mękę Pana Jezusa, wtem poznałam jak wiele dusz potrzebuje modlitwy. Czuję, że się przemieniam cała w modlitwę, by wyprosić miłosierdzie Boże każdej duszy. O Jezu mój, przyjmuję Cię do serca, jako zakład miłosierdzia dla dusz (Dz. 996).

28 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Powiedział mi Pan: Wstępuj często do czyśćca, bo tam cię potrzebują. Rozumiem,
o Jezu mój, znaczenie tych słów, które mówisz do mnie, ale pozwól mi wpierw wstąpić do skarbca miłosierdzia Twego (Dz. 1738).

29 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Zły duch (…). [ukazał mi się w postaci widziadła i to] widziadło mówiło mi: Nie módl się za grzeszników, ale za siebie, bo będziesz potępiona. Nie zważając wcale na szatana, modliłam się z podwójną gorliwością za grzeszników. Zły duch zawył z wściekłości: O, gdybym miał moc nad tobą – i znikł. Poznałam, że cierpienie i modlitwa moja krępowały szatana i wiele dusz wyrwałam z jego szponów (Dz. 1465).

30 września    Modlitwa – wypraszanie miłosierdzia Bożego


Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio, choć czuję, że cała natychmiast zatonę w Bogu jako w oceanie szczęścia; lecz nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom, i zachęcać je do ufności w miłosierdzie Boże. Owszem, to zatopienie
w Bogu da mi nieograniczoną możność działania (Dz. 1582).

1 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Usłyszałam słowa: W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego
z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego Serca
(Dz. 1588).

2 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

Mów światu o Moim miłosierdziu, niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie Moje. Jest to znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy. Póki czas niech uciekają [się] do źródła miłosierdzia Mojego, niech korzystają z krwi
i wody, która dla nich wytrysła (Dz. 848).

4 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Nie ustawaj w głoszeniu miłosierdzia Mojego, ochłodzisz przez to Serce Moje,
które pała płomieniem litości dla grzeszników. Powiedz Moim kapłanom, że zatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówić o niezgłębionym miłosierdziu Moim, o litości, jaką mam dla nich w Sercu swoim. Kapłanom, którzy głosić będą
i wysławiać miłosierdzie Moje, dam im moc przedziwną i namaszczę ich słowa,
i poruszę serca, do których przemawiać będą (Dz. 1521).

5 października    Liturgiczne wspomnienie św. Faustyny, dziewicy


Jezu mój, Ty wiesz, że od najwcześniejszych lat pragnęłam zostać wielką świętą,
to jest, że pragnęłam Cię kochać tak wielką miłością, jaką Cię jeszcze dotychczas
żadna dusza nie kochała. Z początku były to moje tajne pragnienia, o których wiedział
tylko Jezus. Dziś nie mogę ich pomieścić w sercu, pragnęłabym wołać na świat cały: kochajcie Boga, bo dobry jest i wielkiego miłosierdzia (Dz. 1372).

6 października     Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Córko Moja, czyń, co jest w twej mocy w sprawie rozszerzenia czci miłosierdzia Mojego, Ja dopełnię, czego ci nie dostawa. Powiedz zbolałej ludzkości, niech się przytuli
do miłosiernego Serca Mojego, a Ja ich napełnię pokojem (Dz. 1074).

7 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


W czasie Mszy świętej (…) usłyszałam głos: Apostołko Mojego miłosierdzia,
głoś światu całemu o tym niezgłębionym miłosierdziu Moim, nie zniechęcaj się trudnościami, jakie napotykasz w głoszeniu Mojego miłosierdzia. Te trudności,
które cię tak boleśnie dotykają, są potrzebne dla twojego uświęcenia i dla wykazania,
że dzieło to Moim jest (Dz. 1142).

8 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Duch Mój będzie regułą życia waszego. Życie wasze ma być na Mnie wzorowane,
od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice Moje i poznasz przepaść miłosierdzia Mojego ku stworzeniom i niezgłębioną dobroć Moją – i tę dasz poznać światu (Dz. 438).

9 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Ze wszystkich ran Moich, jak ze strumieni płynie miłosierdzie dla dusz, ale rana Serca Mojego jest źródłem niezgłębionego miłosierdzia, z tego źródła tryskają wszelkie łaski dla dusz. Palą Mnie płomienie litości, pragnę je przelać na dusze ludzkie. Mów światu całemu o Moim miłosierdziu (Dz. 1190).

10 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Dziś usłyszałam głos w duszy: O, gdyby znali grzesznicy miłosierdzie Moje, nie ginęłaby ich tak wielka liczba. Mów duszom grzesznym, aby się nie bały zbliżyć do Mnie, mów o Moim wielkim miłosierdziu (Dz. 1396).

11 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Przyobiecał Bóg wielką łaskę – szczególnie tobie i wszystkim, którzy głosić będą
o tym wielkim miłosierdziu Moim. Ja sam bronić ich będę w godzinę śmierci, jako swej chwały (…). Kiedy dusza wysławia Moją dobroć, wtenczas szatan drży przed nią i ucieka
na samo dno piekła (Dz. 378).

12 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Duszom, które uciekać się będą do Mojego miłosierdzia, i duszom, które wysławiać
i głosić będą innym o Moim wielkim miłosierdziu, w godzinę śmierci postąpię z nimi według nieskończonego miłosierdzia Mojego (Dz. 379).

13 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia Mojego, osłaniam je przez życie całe, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem. W tej ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz miłosierdzia Mojego; szczęśliwa dusza, która przez życie zanurzała się w zdroju miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej sprawiedliwość (Dz. 1075).

14 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje miłosierdzie i szerzyć Jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje miłosierdzie – dusze te w godzinę śmierci nie doznają przerażenia. Miłosierdzie Moje osłoni je w tej ostatniej walce (Dz. 1540).

15 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Poszłam przed Najświętszy Sakrament, a kiedy zatonęłam w modlitwie dziękczynnej, usłyszałam w duszy te słowa: (…) Ile razy chcesz Mi sprawić radość, to mów światu o Moim wielkim i niezgłębionym miłosierdziu (Dz. 164).

16 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Czyż sądzisz, żeś dosyć napisała o Moim miłosierdziu? Jest to dopiero jedna kropelka wobec oceanu – to, coś napisała. Jestem miłością i miłosierdziem samym;
nie masz nędzy, która by mogła się mierzyć z miłosierdziem Moim, ani go wyczerpie nędza, gdyż z chwilą udzielania się – [miłosierdzie Moje się] powiększa(Dz. 1273).

17 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


W czasie godziny świętej wieczorem usłyszałam te słowa: Widzisz Moje miłosierdzie dla grzeszników, które się w tej chwili w całej mocy objawia. Patrz, jak małoś napisała
o nim, jest to dopiero jedną kroplą. Czyń, co jest w twej mocy, aby grzesznicy poznali Moją dobroć (Dz. 1665).

18 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego


Ujrzałam Pana Jezusa umęczonego, ale nie przybitego do krzyża, jeszcze przed ukrzyżowaniem, i powiedział mi: Tyś Sercem Moim, mów grzesznikom o miłosierdziu Moim. I dał mi Pan wewnętrznie poznać całą przepaść swego miłosierdzia dla dusz, i poznałam, że to, com napisała, jest prawdziwą kroplą (Dz. 1666).

wiecie, że teksty się zaczęły powtarzać? :):)

o proszę, nie zauważyłam :)
to nie bedziemy dodawać takich samych myśli :)