Początki Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi sięgają drugiej połowy XIX wieku. Grupa kobiet we Włocławku, zrzeszona wokół krawieckiej spółki zawodowej pod przewodnictwem Franciszki Rakowskiej, postanowiła prowadzić życie wspólne oparte na radach ewangelicznych. Ze względu na represje ze strony zaborców, działały one nieoficjalnie, w ramach bractwa różańcowego przy włocławskim klasztorze ojców franciszkanów. Rolę kierownika, spowiednika i rekolekcjonisty pełnił o. Ksawery Sforski. Zatwierdzenie zrzeszenia pod nazwą: Stowarzyszenie Kobiet Wspólnej Pracy Rzymsko-Katolickiego wyznania w mieście Włocławku, miało miejsce 31 grudnia 1910 roku. W 1911 r. Stowarzyszenie nabyło nieruchomość przy ul. Mickiewicza (obecnie Orla), gdzie znajduje się dom generalny Zgromadzenia.

Po śmierci o. Sforskiego, od 1911 roku opiekę duchową przejął ks. Wojciech Owczarek, a po śmierci Franciszki Rakowskiej objął on pełne kierownictwo nad wspólnotą. Nakreślił podstawy duchowości, nadał kierunek działania i zadbał o stworzenie struktury organizacyjnej przyszłego zgromadzenia. Napisał ustawę zakonną, opartą na prawie kanonicznym i regule św. Augustyna, zatwierdzoną przez Ministerstwo Wyznań Religijnych 19 października 1922 roku. Biskup włocławski Stanisław Zdzitowiecki kanonicznie erygował Stowarzyszenie Kobiet Wspólnej Pracy pw. Niepokalanego Poczęcia N.M.P. w dniu 27 października 1922 roku. Dzięki tym aktom żyjące od dawna duchem rad ewangelicznych Stowarzyszenie zostało przekształcone we wspólnotę zakonną, której hasłem jest zawołanie benedyktyńskie: „Módl się i pracuj”. Od samego początku Patronką Zgromadzenia jest Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta (stąd nasza nazwa). Zgromadzenie istniało na prawach diecezjalnych sześćdziesiąt lat, prawa papieskie uzyskało w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – 15 sierpnia 1983 roku.


http://web.diecezja.wloclawek.pl/zsnm/index.html

Bardzo fajne siostry, polecam! :)

Znam... ze słyszenia ;)

No ja akurat wiem dlaczego je znasz ... ;)
Tak się składa, że mieszkam u sióstr w internacie, więc nie mogłabym tutaj nie zamieścić informacji o nich.
A inną drogą... (takie małe odejście od tematu :P ) wyobrażacie sobie mieszkać w internacie, a piętro niżej mieć do dyspozycji kaplicę, do której można wchodzić cały czas? :heart:  to jest piękne!

Też znam te siostry ;)
Dzidziuś, to musi być cudowne, mieć tak kaplicę dostępną cały czas. Znam to uczucie, ale niestety tylko i wyłącznie z wakacyjnych rekolekcji. To naprawdę wspaniałe mieszkać z Nim pod jednym dachem :)

Taak, wiele mi daje takie ciągłe przebywanie z Nim. Nie pozwala mi o Sobie zapomnieć. Może dlatego jakoś nie traktuję tego internatu, jak internat, ale bardziej jak DOM :D
a Siostry są na prawdę fajne:) a Ty sanderko skąd znasz siostry? :)

Szczerze mówiąc nie pamiętam, ale o ile dobrze kojarzę to poznałam siostry na Max Festiwalu w Niepokalanowie ;) Jedna z sióstr miała grupę i właśnie do niej trafiłam ;) A siostra była naprawdę przeurocza i wesoło było :)