Modlitwa jest rozmową z Bogiem, osobistą więzią nawiązywaną z Kochającym nas Ojcem.
Jest rozmową miłości przyjaciół, powierzeniem się całego opiece Bożej Opatrzności.
Modlitwa może być błagalna, dziękczynna, modlitwą w strapieniu, jednak zawsze jest modlitwą uwielbienia Boga za wspaniałe Jego dary.
Wspaniała jest modlitwa kontemplacyjna, niemniej jednak modlitwa słowna może pomóc nam wyrazić nasze czasem bardzo pogmatwane wnętrze.
I jak mawiał o. Franciszek Jordan "Modlitwa jest największą siłą świata"...

Zachęcam do podzielenia się czym dla was jest Modlitwa



MODLITWA TO:

M-to mówić o tym co mnie boli...
O-to odmieniać swoje życie poprzez Bożą obecność w Nim...
D-to dziękować bo mam za co...
L-to liczyć na Jego Miłosierdzie...
I-to inaczej spoglądać na świat...
T-to tęsknić za Niebem...
W-to wierzyć to znaczy chodzić po wodzie...
A-to akceptować samego siebie,takim jakim jestem...

Czym jest modlitwa?
Dla mnie to coś więcej niż tylko rozmowa z Bogiem. To jest to co robie, czym oddycham, co spożywam, to sprawia, że na człowieka patrze z całkiem strony. To wpływa na każdy mój ruch, gest, uśmiech, to całe moje życie, ona mnie kształtuje.
"Jezus podczas modlitwy milczy,ale za to działa" B XVI

"Modlitwa jest mostem,który łączy człowieka z Bogiem"- tak mówiła św. Urszula Ledóchowska. Ja  się jak najbardziej pod tym podpisuję!
Dla mnie modlitwa jest pewnego rodzaju respiratorem,który podtrzymuje funkcje życiowe mojej duszy... Dzięki niej mogę wniknąć w tajniki swojej duszy do której ma dostęp tylko On i ja... dlatego gdy mnie ktoś prosi o modlitwę radość zalewa mi serce :D bo mam wówczas kolejną sposobność do pobycia z Nim sam na sam w mojej "celi serca" :D Modlitwa.... mogłabym mówić i mówić.... :P

Modlitwa jest dla mnie rozmową z Ojcem...
Z Ojcem  który mnie kocha i ciągle jest blisko mnie.
W modlitwie pragnę dziękować, wielbić i chwalić Boga, za każdy dzień,  za każdą minutę mojego życia.

Modlitwa jest rozmową z moim Panem.Modlitwa  przybliża mnie do Niego mogę czuć  Jego obecność. Modlitwa pozwala mi pogłabić moją więź z Panem, wsłuchiwać się w Jego słowa.

spodobało mi się takie zdanie: "Dobra modlitwa, to ta, która jest"...

Czym jest dla mnie modlitwa? Tym, czym żyję, co wypełnia każdą chwilę... Jest tęsknym wzdychaniem do Ukochanego, każdym oddechem, myślą, poruszeniem... Jest wielkim darem, "łaską darmo daną", czymś co muszę wykorzystać, rozwijać... Modlitwa jest mi potrzebna, jest jak powietrze, którym oddycham....


Ale poetycko... :P

Rzeczywiście poetycko (czyli pięknie :) )
Na ostatnich rekolekcjach właśnie ten temat rozważał ksiądz prowadzący je i doszłam do wniosku, że modlitwa może być naprawdę wszystkim- zwykłym westchnieniem ,,Dziękuję Ci Panie", uśmiechem, podaniem ręki, pomocą innym, pracą, którą wykonujemy nie tylko z obowiązku, ale również z miłości.

Nasze życie jest Modlitwą:)

Hmm modlitwa pojecie bardzo szerokie choc i zarazem proste bo poprostu rozmowa z Bogiem.
Modlitwa napelnia i ozywia nas. Pozwala dostrzec  nadprzyrodzonosc zycia i wielka godnosc.
Laczy nas w przyjazni z Bogiem, pozwala spojrzez nieco obiektywniej na niektore sprawy.
Modlitwa wycisza uspokaja daje nam czastke czegosc wyzszego, rozwija nas duchowo
MOdlitwa daje nam dobre slowo w chwilach smutku, ociera lzy , odpowiada na nasz usmiech, raduje sie z nami, pociesza nas dodaje odwagi
Uczy odpowiedzialnosci, pracowitosci, pokory, wytrwalosci, posluszenstwa i szacunku.
Modlitwa czyli nieraz ostatnia deska ratunku w klopotach z modlitwa wszystko staje sie mozliwe.
Modlitwa sklada sie z Slow  a jak wiadomo to Slowo stalo sie Cialem..

NO i to tyle..juz nie nie rozpisuje..

modlitwa jest dla mnie spotkaniem i rozmową z Bogiem.

Dla mnie również modlitwa jest rozmową z Bogiem. :)

Modlitwa jest wodą dla człowieka pragnącego

Pięknie!!!!! :) :angel:

<wstydniś>

Bo tak na prawde to my potrzebujemy modlitwy, to my chcemy czuć tą bliskość Pana :)

Przypomniało mi się jeszcze takie zdanie, które usłyszałam kiedyś- Bogu nie jest potrzebna nasza modlitwa, On jest pełen chwały i bez naszych westchnień. Modlitwa jest potrzebna ludziom- jest to swoista rozmowa z Bogiem, konsultacja naszych planów z planem Najwyższego i w końcu- odważne spojrzenie na siebie w prawdzie, baz upiększaczy i ozdób :)

Myślę trochę inaczej - Bóg " jako taki " jest doskonały, i niczego nie potrzebuje. A jednak Bóg, w swej Miłości, zdecydował, że stworzy niedoskonałych nas, i również nam udzieli Swojej nieskończonej Chwały. Skoro więc Bóg aż " tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał ", to myślę, że nie może mu być obojętne, czy się do Niego modlimy :)

przypomniała mi się taka ładna piosenka chyba Marcin Styczeń to śpiewał - tytuł: "Modlitwa"

"Modlę się, Boże, do Ciebie, bo modlę, o nic nie proszę, chęci mam szczere, bo gdybym o coś Ciebie poprosił, to byłby interes..."
o to Ci chodzi??

tak caritas ;)

Modlitwa jest moim "kołem ratunkowym"

Modlitwa jest dla mnie rozmową z ukochanym Ojcem... Nie wyobrażam sobie życia bez modlitwy...

Dla mnie modlitwa to rozmowa :).

Modlitwa jest kluczem, którym otwiera ona wielkie skarbnice łask. Im silniejszy i większy jest ten klucz, tym więcej darów i łask otrzyma na drodze do doskonałości. Bez modlitwy nie ma doskonałości. Modlitwa jest codziennym pokarmem duszy. Jeśli tego pokarmu nie ma, to życie duchowe staje się słabe i...umiera.

Czym jest dla mnie modlitwa... Przede wszystkim c  i  s  z  ą.  Dosyć długo nie mogłam zaakceptować tego, bo wydawało mi się, że to nie jest "dobra modlitwa" aż pewno Siostra mnie uświadomiła, że taka cisza gdzie po prostu jestem razem z Nim, też jest modlitwą... No i dokonała się rewolucja ;) bo w końcu przestałam się ze sobą szarpać. :)

Bez modlitwy jak bez powietrza..

Modlitwa jest dla mnie ciszą, w której słucham tego, co Bóg ma mi do powiedzenia....

Dla mnie modlitwa ostatnio stała się milczeniem... Po prostu takim trwaniem w ciszy i słuchaniem...

Modlitwa jest dla mnie rozmową z Tatusiem którego mogę jak mała dziewczynka.. córeczka.. prosić o wiele łask, o pomoc w błahych i tych 'cięższych' sprawach. Modlitwa jest dla mnie także zwykłą rozmową która zaczynam taaaaam w środku.. wiem, że nawet bez jakiś oznak (typu znak krzyża) Tatuś mnie słucha.. bo któż inny? Nie mam się komu wygadać, a nierzadko przypływa fala refleksji. Zanurzam się wtedy we własnym monologu.. przedstawiam swoje poglądy, narzekam, tęsknie, kocham.. i tego wszystkiego słucha Ojciec, hihi. Tak 'formalniej' to lubię poklęczeć w ciszy bez żadnych 'regułek'. Wole wtedy nic nie mówić bo się wcześniej wygadałam i jest to czas aby tym razem posłuchać..