Chcę opowiedzieć wam krótko historię marzyciela, który zrealizował swe pragnienia i którego dzieło żyje do dziś.
Jest nim ŚWIĘTY KAMIL DE LELLIS (1550 – 1614) założyciel Zakonu Kamilianów. Byl on żolnierzem szukającym przygód, który ulega pokusie hazardu i podczas gry w karty traci całe swe mienie. Żebrząc zastanawia sie nad swym życiem i postanawia sie nawrócić. Myśląc o zadośćuczynieniu pragnie wstąpić do Kapucynów. Inne są jednak Boże plany.
Zmuszony poddać się leczeniu z powodu rany na nodze, Kamil w szpitalu Świętego Jakuba w Rzymie spotyka się z ludzką niemocą i cierpieniem. Przez okres czterech lat, w czasie których leczył ranę, z pełnym poświęceniem służył ludziom chorym. Szpital stał się dla niego domem, a leczeni w nim chorzy - rodziną.
Oddając się bezgranicznie chorym i cierpiącym odnajduje w ich przepełnionych bólem twarzach oblicze samego Chrystusa. Chce im służyć i dla nich tylko żyć.
Początki nie były łatwe. Kamil nie był w stanie sam stawić czoła niechęci i niezrozumieniu, jakie spotkały go ze strony otoczenia. Był już bliski załamania, gdy sam Jezus przemówił do niego z krzyża: "Dlaczego martwisz się człowieku małej wiary? Idź naprzód! Ja będę z tobą. To przecież moje dzieło, nie twoje". Od tej chwili nic nie było w stanie zatrzymać powodzi miłosierdzia. W 1584 roku Kamil przyjmuje święcenia kapłańskie. 18 marca 1586 roku papież Sykstus V zatwierdza wspólnotę założoną przez Kamila jako Stowarzyszenie Sług Chorych i daje Towarzystwu przywilej noszenia na zakonnym habicie czerwonego Krzyża. 21 września 1591 roku papież Grzegorz XIV podniósł Towarzystwo do rangi Zakonu i nadał mu nazwę: Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym.
Charyzmatem zakonu jest zatem służba chorym i to oni stanowią centrum posługi Kamilianów. Zakonnicy kamiliańscy w chorych mają widzieć cierpiącego Chrystusa i służyć Jemu w tych najsłabszych członkach Kościoła. Dlatego oprócz 3 ślubów: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa składają jeszcze czwarty ślub służby chorym nawet z narażeniem życia.
Św. Kamil istotę tego powołania wyraził słowami: łóżko chorego jest jak ołtarz, każdy chory jest jak hostia do konsekracji.
Kamilianów można spotkać w 25 krajach świata, na wszystkich kontynentach. Wszędzie tam za wskazówkami św. Kamila, jako Jego duchowi synowie, otaczają chorych wszechstronną opieką. Wykonują podstawowe czynności pielęgniarskie i leczą podopiecznych. Udzielają im wsparcia duchowego, tak bardzo potrzebnego podczas choroby. Pomagają zarządzać szpitalami. Zapewniają posługę duchową jako kapelani szpitalni i duszpasterze. Służą cierpiącym rozległą wiedzą w zakresie etyki i teologii, prowadząc instytuty pastoralne teologii służby zdrowia. Odpowiadają na wszelkie wezwania związane z cierpieniem, również i te współczesne, jak narkomania, alkoholizm czy bezdomność.
Dziś w Polsce oprócz czterech parafii, prowadzimy Dom Pomocy Społecznej w Zbrosławicach (dla mężczyzn upośledzonych umysłowo), w Pilchowicach (dla dzieci specjalnej troski) i w Zabrzu (dla nieuleczalnie chorych), Zakłady Opiekuńczo-Lecznicze w Hutkach koło Olkusza i w Zabrzu oraz Ośrodek Readaptacyjny dla narkomanów, nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS w Konstancinie, Piastowie i Otwocku koło Warszawy.
Zakonnicy z czerwonym krzyżem na piersi obecnie pracują również jako kapelani w szpitalach, opiekują się bezdomnymi oraz chorymi w domach prywatnych - szczególnie umierającymi. Polscy Kamilianie pracują także poza granicami kraju: w Berlinie, Austrii, Francji, we Włoszech, Gruzji i na Madagaskarze.
MOŻE JESTEŚ MŁODYM CZŁOWIEKIEM POSZUKUJĄCYM SWOJEJ DROGI ŻYCIOWEJ…
Jeżeli zetknąłeś się z ludzkim cierpieniem, jeżeli jest w tobie pragnienie służby tym którzy potrzebują pomocy, jeżeli wierzysz, że w chorym bliźnim czeka na Ciebie Chrystus i chciałbyś się Jemu oddać na służbę to Kamilianie czekają na Ciebie !
Jeśli jesteś zainteresowany to proszę o kontakt: o. Mariusz Kwiatkowski MI, tel.kom. 662 142 415
lub pisząc: Referent Powołaniowy OO. Kamilianów ul. Damrota 7, 44-145 Pilchowice Email: oscampowol@interia.pl
Zobacz też:
http://www.kamilianie.eu/index.php?k=8&p=2
|
Do Honorata:
Reguła Zakonu Kamilianów jest orginalna. Święty Kamil nie przyjął reguły żadnego istniejącego wcześniej zakonu np. Franciszkanów czy Augustynianów.
Można też zobaczyc konstytucje Zakonu Kamilianów na: http://www.kamilianie.eu/dokumenty/Kons … cjalne.pdf
Poniżej cytuję niektóre artykuły:
7. Styl życia i nauka Chrystusa zostały przyjęte przez Kościół jako cenne zlecenie: otacza ze szczególną
troską strapionych i słabych, w ubogich i cierpiących odnajduje wizerunek swego ubogiego i cierpiącego
Założyciela, im stara się ulżyć w niedoli i w nich usiłuje służyć Chrystusowi. (...)
8. Święty Kamil, sam dostąpiwszy miłosierdzia, dojrzewał przez doświadczenie bólu, naśladując
przykład i nauczanie Chrystusa miłosiernego, został powołany przez Boga do opiekowania się, chorymi i
uczenia innych, jak należy im służyć. Podtrzymany na duchu przez Chrystusa Ukrzyżowanego, aby
kontynuować podjęte dzieło, oddaje się całkowicie cierpiącym, służąc im wraz ze swym Zakonem. Wybrał on
krzyż czerwony jako znak wyróżniający jego Instytut, nazywając swoich zakonników: Posługujący Chorym
pod natchnieniem słów Chrystusa, który ...nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć (Mk 10,45).
9. Kościół rozpoznał u Świętego Kamila i w jego Zakonie charyzmat miłosierdzia w stosunku do
chorych i wskazał w nim źródło naszego posłannictwa, określając dzieło Założyciela jako nową szkołę miłości
(caritas).
10. Charyzmat ten, dany w sposób specjalny naszemu Zakonowi, ustala jego charakter i cel, wyraża się
i aktualizuje w dziełach miłosierdzia wobec chorych. Zakon, jednakże, w szczególnych okolicznościach
miejsca i czasu, odpowiadając na naglące potrzeby Kościoła i bliźniego, jest otwarty na inne inicjatywy,
szczególnie podejmowane na korzyść najbardziej potrzebujących.
|