Shikani napisał:

Jest to symbolika nazwiązująca do apokalipsy św. Jana.

Tak, znam ten fragment: "Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami"

Ale ciekawi mnie symbolika tego ksiezyca...bo zazwyczaj Mateczka miazdzy weza stopami...Ksiezyc zawsze kojarzy mi sie z islamem, zwlaszcze taki sierpowy. Nie wiem czy dobrze lacze fakty wiec jak ktos cos wie na ten temat to niech napisze :-)

Dziekuje.

Bogaty świat wyobrażeń dotyczących księżyca posiada wiele znaczeń. Jednym z najstarszych jest symbol czasu, rytm życia, płodności. W Piśmie Świętym stałe odnawianie się księżyca jest obrazem nieprzemijalności królestwa mesjańskiego (Ps 89,36-37). Podobne porównania spotykamy w teologii chrześcijańskiej pierwszych wieków. Według Teofila z Antiochii (II w.) dwa ciał niebieskie są symbolami wielkiego misterium: słońce - to obraz niezmiennego Boga, zaś księżyc - zmieniającego się człowieka: od narodzenia poprzez wzrost, stopniowe pomniejszanie się, umieranie aż do ostatecznego zmartwychwstania. Natomiast Orygenes jako pierwszy w tajemnicy słońca i księżyca dostrzegł obraz Chrystusa i Kościoła: "Jak (...) słońce i księżyc są dwoma dużymi światłami na sklepieniu nieba, tak dla nas takimi światłami jest Chrystus i Kościół", ponieważ oświetlają duszę chrześcijanina. Bogata pod względem eklezjologicznym symbolika księżyca, przybiera już od czasów średniowiecza głównie charakter maryjny, co podkreśla D. Fostner, ponieważ osobę Maryi łączy się z apokaliptycznym Znakiem Niewiasty obleczonej w słońce, z półksiężycem pod stopami. Taka konwencja na stałe utrwaliła się w sztuce, co znajduje swoje odzwierciedlenie w omawianej figurze.
To znalazłam na  http://www.niepokalanki.pl/index.php?op … a&pop=0108


To już jest inny symbol niż allaha tu jest więcej. http://apologetyka.com/swiatopoglad/isl … ja/ksiezyc

Przypomniała mi się książka bł. Katarzyna Emmerich o duszach czyśćcowych. Opisuje tam różne stany czyśćca, ten dla nas katolików i te dla innowierców. I właśnie ci poganie i innowiercy, którzy jak sądzili dobrze czynili na ziemi są w czyśćcu i są zapomniani, nikt za nich nie zanosi modlitw i muszą wiele lat cierpieć w swoim czyśćcu za nim ujrzą Boga.  I właśnie bł Katarzyna modliła się za takie dusze, protestanckie, prawosławne, muzułmańskie itd Nasze sakramenty dają nam możliwość nawet ominięcia czyśćca, oczywiście jeżeli żyjemy w bojaźni bożej jak np. św. Faustyna, O. Pio i inni święci, którzy są przykładem, że niebo można zdobyć bez czyśćca.
Tak więc każdy jest zbawiony.

Migracje religijne to delikatny temat. Małżeństwa mieszane religijnie są powszechne. By wziąć ślub w kościele katolickim który urasta do roli "sakramentu" trzeba się zobowiązać że dzieci wychowamy w wierze katolickiej. A co jeżeli oni nie będą tego chcieli? Gdzie jest ich wola? Tak samo postępuje Islam. Myślę że dziś nie jest problem w tym do jakiego kościoła chodzimy. Problem jest na jakich wartościach budujemy nasze rodziny i czym kierujemy się w naszym życiu. Przypominam że Różaniec przejęliśmy z Islamu, a Koran ma w sobie wiele ze Starego Testamentu. Ludziom którzy chcą budować swoją wiarę na dzieleniu świata według religii proponuję wizytę w domu Matki Boskiej w Efes. To tam pierwsze swe kroki kierował Jan Paweł II. Ten skromny dom na wzgórzu górujący nad Efes jest miejscem zarówno Chrześcijan jak i Muzułmanów. Dla nas to dom Maki Boskiej, dla nich to Matka Proroka. Nikt nie wyciąga tam noży i nie pluje jadem. Po prostu tam się modlimy dotykając świadectwa ich obecności. W skupieniu i Miłości do Stwórcy.