8 sierpnia

Zapytasz może, czy także krzywdy, obelgi i potwarze, których doznajemy od ludzi, mogą pochodzić od Boga. Przecież one są grzechem! Tak, one istotnie są złe, dlatego Bóg Najświętszy nie tylko ich nie chce, ale brzydzi się nimi i karze za nie. Jednak Pan Bóg używa grzechu jednych do wychłostania lub doświadczenia drugich.
                                    ŻD 2,356-357

13 sierpnia

Zgadzanie się z wolą Bożą jest jakby dachem domu duchowego. Jest to doskonałe poddanie woli własnej pod wolę Bożą, tak że dusza może powiedzieć: Panie, nie mam innej woli prócz Twojej. Wola Boża objawia się w dwojaki sposób: albo rozkazuje, zakazuje, pozwala i radzi, albo też w czasie wykonuje swe odwieczne wyroki; stąd zgadzanie się z wolą Bożą jest czynne, gdy nasza wola spełnia rozkazy woli Bożej, albo bierne, gdy przyjmuje jej wyroki.
                                    ŻD 2, 351

15 sierpnia

Najśw. Panna przez doskonałe poddanie się woli Bożej otrzymała największą godność, godność Bożego Macierzyństwa. Wszystkie zaś inne przywileje i łaski, jak Niepokalane Poczęcie, nienaruszone dziewictwo, pełność darów, blask cnót i Wniebowzięcie, to niejako promienie wspaniałego słońca, którego ogniskiem jest Boże Macierzyństwo.
                                    ŻD 3, 153

17 sierpnia

Zjednoczenie z wolą Bożą daje niezachwiany pokój. Cóż może zachwiać tego, który wszystko, co go spotyka, przyjmuje z ochotą wiedząc, że wszystko pochodzi z najmędrszej i najmiłościwszej woli Bożej? „Bóg tak chce” powtarza nieustannie dusza zgodzona z wolą Bożą, a to jedno słowo zachowuje ją w świętym pokoju. Jak powiedział św. Leon Wielki, pokój polega na tym, by nie odłączać się od woli Bożej i radować się tylko z tego, co do Boga prowadzi.
                                    ŻD 2, 362

19 sierpnia

Ze zgadzania się z wolą Bożą płynie nasza zasługa i chwała. Im większa jest ofiara z naszej strony, tym większa nagroda ze strony Bożej. Czy może być większa ofiara nad wyrzeczenie się swej woli? Człowiek właściwie niczego nie może ofiarować Bogu, co by mógł nazwać swoim, prócz własnej woli.
                                    ŻD 2, 365

21 sierpnia

Z podporządkowania się woli Bożej płynie nasza doskonałość. Istota doskonałości polega na doskonałej miłości, a ta jest zgadzaniem się z wolą Bożą. Stąd ten tylko jest doskonały, kto doskonale zgadza się z wolą Bożą. To doskonałe poddanie się woli Bożej sprawi, że wszystko stanie się pożyteczne dla twej duszy, wszystko posłuży do jej uświęcenia. Jest ono również najprostszą drogą do zjednoczenia z Bogiem. Kto bowiem zgadza się z wolą Bożą, ten wznosi się ponad stworzenia, równa się prawie z aniołami, jakby lotem orła wzbija się aż do nieba Najświętszej Trójcy, staje się nawet bratem Chrystusa, bo przecież On sam powiedział: „Kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką„ (Mt 12, 50).
                                    ŻD 2, 366-367

23 sierpnia

Pan Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi, a chociaż jedna jest tylko droga wiodąca do Boga (drogą tą jest naśladowanie Jezusa Chrystusa), to jednak Bóg wytknął każdemu osobną ścieżkę na tej wielkiej drodze, bo On, Twórca harmonii, miłuje rozmaitość w jedności. Jeżeli więc Bóg chce cię prowadzić tą a nie inną ścieżką, np. raczej ścieżką udręczeń niż pociechy, raczej czynnej pracy niż modlitwy, nie opieraj się i nie wyrywaj na inne drogi, ale idź drogą wytkniętą przez Boga; inaczej mógłbyś zejść na manowce i nie trafić do Boga.
                                    ŻD 2, 389-390

25 sierpnia

Dusza doskonale poddana woli Bożej nie tylko nie wyznacza sobie drogi i środków do doskonałości, ale też nie ma swojej woli co do stopni życia doskonałego. Jedna jest tylko bezpieczna droga – mówi św. Teresa – chcieć tego, czego Bóg chce, który zna nas lepiej niż my samych siebie i miłuje nas” (Twierdza 6, 9). „Wszystko polega na tym, byśmy oddali się Jemu bez podziału i nieodwołalnie na własność i niczym nie krępowali Jego działania w nas” (Droga dosk. 25).
                                    ŻD 2, 390-391

27 sierpnia
Nie pragnij pozbyć się wszelkiej słabości w jednej chwili i od razu wznieść się na wysoki szczebel doskonałości, bo podobne pragnienie jest objawem miłości własnej i ukrytej pychy. Pragnij doskonałości nie w tym celu, aby być doskonałym i cieszyć się tą doskonałością, lecz aby spełnić wolę Boga i podobać się Jemu samemu.

29 sierpnia

Nie wszyscy ludzie jednakowo znoszą cierpienia. Jedni cierpią jak zły łotr; cierpienie wychodzi im, z ich winy, na większą zgubę. Drudzy cierpią jak dobry łotr; cierpienie staje się dla nich przyczyną nawrócenia i pokuty. Inni wreszcie cierpią jak Matka Bolesna; cierpienie utwierdza ich w świętości i pomnaża ich zasługi. Św. Małgorzata Maria w ciężkich chwilach padała do stóp ukrzyżowanego Zbawiciela i tak się modliła: „O Zbawicielu mój najukochańszy, jakież to będzie dla mnie szczęście, jeżeli wyciśniesz na mnie obraz Twoich cierpień”.
                                    ŻD 2, 420; 427