Bardzo ładną, szczególnie jak jest wystawienie Pana Jezusa
A w sobotę wybrałyśmy się do kapucynów na Transitus- po prostu wspaniałe przeżycie, pierwszy raz uczestniczyłam w takim nabożeństwie, było przepięknie

ja od s. Amandy czasami dostaję informację o rekolekcjach u nich w Lublinie, ale niestety jeszecze nigdy nie miałam okazji pojechać... trochę za daleko...

wiesz moi od razu powiedzieli że nie mowy... i tak sukces że mnie puszczają chociaż na salezjańskie rekolekcje (a na tych najbardziej mi zależy )... rozmowy o jakiś innych szczególnie takich które są tak daleko to w ogóle sensu nie mają...

jak ja w liceum jeździłam do moich sióstr  to moi rodzice wytaczali argumenty, że szkoła ( jechałam na weekend do Sióstr, ale że niby cały weekend się uczę), byłam sprytna i odpisywałam z dziennika moje oceny- były dobre i bardzo dobre, tróje z matmy - ale to wystarczało. Drugim argumentem były pieniądze, że dojazd kosztuje:-) a moje Siostry są pod Zawierciem( to wcale nie tak daleko ode mnie:-)), najlepsze było to, że moi rodzice są dobrze sytuowani tylko nie chcieli mi dać pieniędzy, więc ja sama sobie zbierałam z kieszonkowego:-) potem jak już byłam pełnoletnia nie mówili nic, teraz też już nic nie mówią, w końcu mimo tego, że poważnie zachorowałam to widzieli, że byłam szczęśliwa w zakonie.

tak o nią:-)

ja tak miałam z wyjazdem do Gdańska... jechałam na rekolekcje do Betanek (też przez przyzwoitość - miało nas być 3 ze Świdnika, dzień przed wyjazdem się dowiedziałam, że tamte dwie nie jadą, więc stwierdziłam, że wypada, żeby chociaż jedna z nas była jako "reprezentacja"...) Przypuszczałam, jak będę się tam czuła źle, ale modliłam się, żeby Pan Bóg nie dał mi się opierać na samych uczuciach, żeby dał mi jakiś konkretny, wyraźny znak... Całe rekolekcje miałam ochotę po prostu się spakować i pojechać (dwie dziewczyny zrobiły to już drugiego dnia...), ale wiedziałam, że ja nie mogę tak zrobić, że to jakbym się poddała... I oto ostatniego dnia (wieczorem wyjeżdżaliśmy) mieliśmy trochę wolnego czasu na Starym mieście... Łaziłam z dwiema dziewczynami, aż w pewnym momencie patrzę, a po drugiej stronie uliczki jakaś siostrzyczka idzie, przyglądam się jej, i błysną mi na jej piersiach... srebrny, nazaretański krzyżyk!! Trzeba było zobaczyć moją reakcje... Miałam ochotę po prostu skakać ze szczęścia Od tamtego czasu jeszcze mocniej wierzę w znaki
Znowu of-top....

Chwała Najświętszemu Sercu Jezusowem !
Ja znam siostry Sercanki często jestem ich gościem w domu . Mogę powiedzieć, że siostry są bardzo miłe i takie kochane… Panuje tam rodzinna atmosfera . Tak zgadam się z tym, że siostry mają piękna kaplice. Rekolekcje u Sercanek są wspaniałe, mam nadzieje, ze jeszcze kiedyś będę mogła uczestniczyć w rekolekcjach u Sercanek 
Pozdrawiam Z Panem Bogiem

Ostatnio edytowany przez mo (2009-01-03 22:02:20)

dzisiaj 2 II w święto Ofiarowania Pańskiego siostry aspirantki zostały przyjęte do postulatu. Pamietajmy o nich w naszych modlitwach

Ja z chęcią poznam kiedyś bliżej siostry Sercanki...ale to po maturze... na razie z trudem znajduje czas dla Sióstr MB Miłosierdzia...mam nadzieję,że w czerwcu bądź sierpniu będą jakieś rekolekcje