31 października    Głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego

O Jezu mój, chociaż pójdę do Ciebie i napełnisz mnie sobą, to będzie pełnia szczęścia mojego, jednak nie zapomnę o ludzkości; pragnę uchylić zasłony nieba, aby o miłosierdziu Bożym nie wątpiła ziemia. Odpocznienie moje jest w głoszeniu miłosierdzia Twego. Największą chwałę oddaje dusza Stwórcy swemu, kiedy z ufnością zwraca się do miłosierdzia Bożego (Dz. 930).

2 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem (Dz. 20).

4 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Powiedział mi Pan: Dziecię Moje, najwięcej Mi się podobasz przez cierpienie.
W cierpieniach swoich fizycznych czy też moralnych – córko Moja, nie szukaj współczucia u stworzeń. Chcę, aby woń cierpień twoich była czysta, bez żadnych przymieszek.
Żądam, żebyś się nie tylko oderwała od stworzeń, ale i sama od siebie.
Córko Moja, chcę się napawać miłością serca twego – miłością czystą, dziewiczą, nieskalaną, bez żadnego przyćmienia. Córko Moja, im więcej ukochasz cierpienie,
tym miłość twoja ku Mnie będzie czystsza (Dz. 279).

6 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Powiedział mi Pan: (…) Potrzeba Mi cierpień twoich dla ratowania dusz (Dz. 1622).

9 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

O wy, drobne codzienne ofiarki, jesteście mi jako kwiaty polne, którymi zasypuję stopy umiłowanego Jezusa. Ja te drobiazgi równam nieraz z cnotami heroicznymi, a to dla ustawicznej ich trwałości – wymagają heroizmu (Dz. 208).

11 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Otrzymałam to usposobienie serca, że nigdy nie jestem tak szczęśliwa jak wtenczas, kiedy cierpię dla Jezusa, którego kocham każdym drgnieniem serca (Dz. 303).

13 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

W cierpieniach zachowywać się cierpliwie i spokojnie, wiedząc, że wszystko z czasem przeminie (Dz. 253).

15 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Kiedy cierpimy wiele, to mamy sposobność wielką okazać Bogu, że Go kochamy,
a kiedy cierpimy mało, to mamy mało sposobności, by okazać Bogu swą miłość,
a kiedy nie cierpimy nic – to miłość nasza nie jest wielka ani czysta.
Możemy dojść za łaską Bożą [do tego], że cierpienie dla nas zamieni się w rozkosz,
bo miłość umie takie rzeczy działać w duszach czystych (Dz. 303).

17 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

O, gdyby dusza cierpiąca wiedziała, jak ją Bóg miłuje, to skonałaby z radości
i nadmiaru szczęścia; poznamy kiedyś, czym jest cierpienie, ale już będziemy
w niemożności cierpienia. Chwila obecna jest nasza (Dz. 963).

19 listopada    Cierpienie, śmierć, rzeczy ostateczne

Z jednakowym usposobieniem przyjmuję radość czy cierpienie, pochwałę
czy upokorzenie; pamiętam o tym, że jedno i drugie przemijające jest (Dz. 485).