To z moim imieniem to było tak. Koleżanka mojej mamy miała córkę o imieniu Lucyna i mojej mamie tak się podobało gdy ta koleżanka mówiła jaka to jej Lucynka jest  mądra itd
A co do ciekawych "historii " z moim imieniem to tak na dobrą sprawę po części moje powołanie gdzieś tam ma związek własnie z moim imieniem. Dlaczego? Kiedyś będąc na Mszy (jako 5-6 letnie dziecko) w obcym kościele (bodajże jakaś pielgrzymka) siedząc z rodzicami i z kuzynką podeszła do nas siostra zakonna i zapytała czy nie poroznosiłybyśmy jakiś karteczek z piosenką. Tak więc wraz z kuzynką poszłyśmy na chór i tam spotkałam po raz pierwszy osobę o tym samym imieniu co moje:D a była to s. Lucyna - organistka. Zapytała nas jak się nazywamy i do mnie powiedziała, że będę siostrą zakonną. Oj ale wtedy byłam zła...
Teraz się z tego śmieję bo idę w ślady tej siostry. Organistką już jestem a co dalej to czas pokaże.

Me@ napisał:

A jak każdy wie Weronika to z greki od słów phero – nieść i nike – zwycięstwo.

Na zajęciach z botaniki poznaliśmy bardziej przyziemne znaczenie - przetacznik ;]
czyli takie urocze ziółko m. in. wspomagające pamięć i leczące złogi cholesterolowe :]

Moje drugie imię - Julia - mam po prababci, ponieważ akurat tego samego dnia, kiedy rodzice dowiedzieli się, że będą mnie mieli, samochód śmiertelnie ją potrącił... [kiedy spokojnie szła chodnikiem, nawiasem mówiąc].

Zgodnie z tą zasadą "upamiętniającą", na któreś imię powinnam mieć Zofia, bo urodziłam się równiutko w urodziny mojej babci, ale jak widać rodzice odstąpili od tej reguły :]

moje pierwsze imię wzięło się stąd że nie było żadnego pomysłu i wszyscy się głowili jak mnie nazwać a potem jak już się urodziłam to zdecydowali że trzeba mi dać jakieś w ich mniemaniu szlachetne imię którego jeszcze w rodzince nie ma więc zostałam Anną czyli z hebrajskiego łaska... Nie powiem żeby to imię do mnie nie pasowało, bo bynajmniej Bóg mi w swoim życiu łask nie szczędzi... Zresztą wczoraj np. gdy rozmawiałam z s.inspektorką na temat mojego powołania, powiedziała że mam szczęście bo zawsze jest tak, że siostry, których imienniczka przychodzi do Zgromadzenia w sposób szczególny otaczają ją swoją modlitwą... a u salezjanek sióstr o moim imieniu jest akurat baaaardzo dużo (chyba żaden inne imię się częściej nie powtarza)... poza tym mam to szczęście (?) że dzień moich imienin jest powszechnie znaną datą i nigdy nie da się tak że nikt nie wie o moich imieninach, a przez ostatnie 3 lata wypada zawsze w czasie rekolekcji organizowanych przez salezjanki, więc mam okazję świętować razem z moimi siostrami, a przy okazji nasłuchać się wielu ciekawych rzeczy od nich na mój temat a moje drugie imię to Maria, bo moi rodzice stwierdzili że to tak ładnie brzmi... zresztą to zestawienie Anna Maria jest takie bardzo powszechne... ale myślę że to zestawienie też nie jest przypadkowe... kiedyś siostry zwróciły mi na to uwagę, że to takie szczególne że chcę być Córką Maryi Wspomożycielki, a jednocześnie jakby noszę imię swojej Matki i babci (Maryja - Matka, św. Anna - babcia)... więc myślę że choćby teoretycznie nie wiem jak przypadkowo były nadane imiona to u Boga przypadków nie ma... a co do trzeciego imienia to miałam do wyboru wybrać albo moje pierwsze albo moje drugie, bo biskup powiedział że trzeba zachować jedność między sakramentem chrztu św. i bierzmowania dlatego jeśli ma się już świętego patrona to nie wolno brać nowego... dlatego jestem Anna Maria Anna...

Mam na imię Katarzyna,znaczenie imienia: "czysta, bez skazy"
Ostatnio często trafiałam na kwiat lilii, jak się później okazało Pan Bóg pokazywał mi ten kwiat,ponieważ lilia też znaczy czysta, a więc mam stawać przed Nim zawsze z czystym sercem ;-).
Moją patronką jest św.Katarzyna Laboure- francuska szarytka, mistyczka, która miała objawienie Cudownego Medalika

Mój Tata chciał, bym miała na imię Weronika, bo zwyczajnie tak się jemu podobało. Mama jednak wolała Monika, gdyż w jakimś serialu uwielbianym przez mamę była aktorka o nieziemskiej urodzie nosząca właśnie takie imię Ja jednak ufam, że to nie tylko 'jakiś serial', ale Duch Święty tchnął rodziców. Dzięki nim mam patronkę od której mogę codziennie, nieugięcie uczyć się cierpliwości (której mi wciąż tak bardzo brakuje).


Chwała Panu!

Ostatnio edytowany przez nisia (2010-12-26 09:57:05)

Marlena bo ... Marlena
Mama wpadła na taki pomysł.
W szkole podstawowej strasznie nie podobało mi się moje imię, bo byłam jedyną Marleną w całej szkole a ja nie lubiłam/ nie lubię się wyróżniać. Ale przywykłam do niego. Jest dużo lepsze od mojego drugiego imienia- Janina. Po prababci. A trzecie Faustyna.
Marlena Janina Faustyna ... rymuje się

a ja jestem Justyna- nie wiem dlaczego.. BO TAK
oficjalnie: Justyna Ewa Faustyna - również się rymuje. świeżo po bierzmowaniu jestem, więc dopiero od niedawna tytułuję się trzema imionami

Miałam nosić zupełnie inne imię, ale...
Uwielbiam swoje imię i świetnie do mnie pasuje, do mojego stylu życia, charakteru i... ogólnie

Anna to przepiękne imię Ma piekne znaczenie ale jest zawsze w modzie i ma takie królewskie brzmienie

Rita napisał:

Anna to przepiękne imię Ma piekne znaczenie ale jest zawsze w modzie i ma takie królewskie brzmienie

We Francji w Bretani św. Anna Jest patronką. Więc w każdym kościele można ją zauważyć.
Oj z tą modą.