dzidziuś napisał:

czasami czuję się wspaniale (tzn. zawsze kiedy jestem blisko Ciebie tak jest), a później przychodzą te chwile zwątpienia..

Ignacy Loyola napisał kilka mądrych rad o tzw. rozpoznawaniu duchów... wpisz w google ta fraze i poczytaj bo własnie z tego fragmentu który zacytowałam wyłania mi się u Ciebie takie własnie szarpanie się ze złym i dobrym duchem...
A trwaj przy tym, co sprawia Ci radość i pokój - to jest PRAWDA. wszelkie niepewności i strach pochodzą od złego.

'Może daleko jesteś od Niego,
może zgubiłeś ścieżki Jego ślad,
może w samotną ruszyłeś drogę
i nie wesz, że Bóg ciebie zna.

Nie martw się, Bóg ciebie kocha,
On zawsze z Tobą jest.
Podnieś swój zmęczony wzrok
i popatrz przed siebie,
zacznij od nowa, zacznij jeszcze raz...'

Wiesz, Kochana, myślę, że możemy Ci tu wiele radzić, rozpisywać się, rozwodzić, ale... Jeszcze bardzo niedawno znajdowałam się w podobnym stanie jak Ty teraz. Bardzo długo szukałam odpowiedzi we wszystkim i u wszystkich, ale jak później sobie uświadomiłam, nigdy u Jezusa. Załatw to z Nim, może na początku nie będzie łatwo, może poczujesz się jeszcze gorzej, ale On Cię poprowadzi, na prawdę, poprowadzi. Ja w tym momencie chciałam już rzucić to w ch..., gdy przyszedł, przyszedł i mnie uleczył. To nie było łatwe.... Ale dostrzegłam, że Pan mówi mi 'zrezygnuj z tego, z tego i z tego', a ja w tych wyrzeczeniach czuję się piekielnie wolna! wolna w Panu! <3
pomodlę się za Ciebie. dobrze, że jesteś ;*

dzięki bardzo. uświadomiliście mi, że Jezus karze mi zrezygnować z niektórych rzeczy tylko dlatego, że mnie mocno kocha
mm.. On jest tak niesamowicie Miłosierny ! dziękuję, że mogę tego doświadczać!

Dzidziusiu,Lenko wspieram Was modlitwa

mm.. niestety ode mnie to daleko do Częstochowy..choć miałam mieć okazję w marcu, aby jechać tam,ale się plany zmieniły...

ostatnio znowu wszystko legło. było tak pięknie, czułam się taka ukochana przez Niego, czułam Jego bliskość, a  teraz? najgorsze jest to, że proszę, abym mogła znów czuć Jego obecność, a nic takiego nie czuję.. modlitwa sprawia mi taką trudność... nie mogę się skupić. kilka dni temu strasznie zwątpiłam. nawet nie tylko w powołanie, ale w całe życie, istnienie Boga, chciałam go porzucić... powiedziałam, że nie jest mi potrzebny i mam dosyć tych ograniczeń...kończę z Tobą... ale długo nie wytrzymałam. wieczorem następnego dnia (a cały dzien nie mogły mi wyjść z głowy wszystkie piosenki religijne) włączyłam "Życia cud" Beaty Bednarz i się rozpłakałam i zrozumiałam, że żyć bez Ciebie nie mogę! ale nadal nie mogę powrócić do tego stanu bliskości z Panem. brakuje mi na wszystko czasu i trochę się pogubiłam..

dzidziuś napisał:

ostatnio znowu wszystko legło. było tak pięknie, czułam się taka ukochana przez Niego, czułam Jego bliskość, a  teraz? najgorsze jest to, że proszę, abym mogła znów czuć Jego obecność, a nic takiego nie czuję.. modlitwa sprawia mi taką trudność... nie mogę się skupić.

Kiedy Pan wlewa w nasze serce swoją miłość to jest wspaniałe uczucie, wtedy modlitwa jest piękna (wg nas), ale czy jest tak piękna wg Pana Boga? a może piękniejsza dla Niego jest nasza modlitwa, kiedy nie czujemy Jego obecności, miłości, a jednak trwamy na modlitwie, nie rezygnujemy, nie odchodzimy, ale nawet w chwilach trudnych staramy się nie opuszczać naszego Pana. Warto się zastanowić, czy kocham Jezusa dla Jego pociech na modlitwie, czy dla Niego samego. Prawdziwa miłość nie moze polegać na uczuciach, emocjach. Bóg musi kształtować człowieka, to wszystko dla naszego dobra

Podzielę się z Tobą pewnym fragmentem św.Jana od Krzyża:

(...)"Należy zwrócić uwagę, że duszę, która zdecydowała się służyć Bogu całkowicie, karmi On i umacnia w duchu, oraz obdarza pieszczotami na sposób czułej matki. Matka bowiem, tuląc do piersi maleńkie dziecię, ogrzewa je swym ciepłem, karmi mlekiem - lekkim i słodkim pokarmem. Pieści je również i nosi na swych rękach. Gdy jednak dziecię dorasta, umniejsza matka pieszczoty, ukrywa swoją czułą miłość, a słodki pokarm zaprawia goryczą (2). Nie nosi go na rękach, lecz każe mu stąpać własnymi nóżkami, aby powoli wyzbyło się słabości i zabierało do rzeczy większych i istotniejszych.

Łaska Boża, jak czuła matka, czyni to samo z duszą, gdy ją już odrodzi gorącością i zapałem w służbie Bożej. Na początku podaje jej słodkie i rozkoszne mleko duchowe, jakiego kosztuje bez trudu we wszystkich rzeczach Bożych i ćwiczeniach duchowych. Albowiem tutaj Bóg podaje duszy swą pierś tkliwej miłości, jak niemowlęciu (1 P 2, 2-3)." (...)