Odpuścić sobie to najprostrze rozwiązanie, bo o wiele trudniej jest szukać, pytać Boga o Jego wolę. Dlaczego ludzie wycofują się jesli coś ich kosztuje wysiłku.A ktos powiedział, że to co jest zdobyte trudem jest bardziej cenne. Jeżeli Pan daje pragnienia i mysli o powołaniu to nie na darmo się one pojawiły w twoim sercu. Jezus czegoś od ciebie rzada.Wiem po ludzku, mozna powiedzieć nie ma sensu, ale nie tak widzi Bóg on patrzy innymi kategoriami

jestem innego zdania Hebronko... Bóg nie ma względu na osoby... czasami wybiera sobie ludzi, którzy teoretycznie wogóle się nawet nie nadają do wyłącznej służby dla Niego... z różnych względów tak psychicznych, jak i fizycznych, duchowych... jeśli wykluczymy kogokolwiek z rozeznawania możliwości służenia Bogu w Zgromadzeniu ze względów fizycznych, musielibyśmy wykluczyc też wszystkie inne braki, a w rezultacie prawie nikogo w zakonach by nie było... trzeba nam nieustannie rozeznawac... byc może faktycznie Bóg powie w końcu że ktoś ma dac sobie z tym spokoj... a może będzie sprawiac że pragnienie będzie coraz mocniejsze... a wtedy wszelkie przeszkody przestają byc ważne... a co do bycia ciężarem... są przecież ww prawie każdym domu starsze siostry, którymi trzeba się opiekowac... i nikt na to nie naarzeka, wręcz przeciwnie, jest to przecież służba komuś w kim widzimy Chrystusa... nikt nie idzie do Zgromadzenia żeby byłon łatwo, tylko akceptuje trudności, takie małe codzienne krzyże jak np. niedomaganie jednej ze współsióstr...

Jeżeli Bóg Cię powołuje to to jest Jego sprawa.
Ale według mnie kieruj się raczej na świeckie życie - w sensie: możesz złożyć śluby świeckie (są różne Zgromadzenia, które to oferują, np. oo. Franciszkanie mają Wspólnotę świecką, gdzie śluby świeckie składają młodzi, starzy, samotni (chyba "mężaci" też) - i nie ważne czy to kobieta czy mężczyzna!
Kieruj się w tą stronę,a już Bóg wie czego On od Ciebie żąda.
Też poznawałam wiele Zakonów, itp. ale powiedziałam jasno "ja chcę Nazaret, a jak to nie Twoja wola to mi Go wybij z głowy".
Tak czy inaczej pocieszę Cię tym, że powołanie do zakonu i samotności wiele się nie różnią, przez co trudno jest odgadnąć. Idź za tym co bardziej Ci odpowiada, a stanie się to co ma się stać.
PAMIĘTAM W MODLITWIE KOCHANA!

Widzę, że poruszyłam Was swoim postem.

To lecę po kolei :

"nikt nie idzie do Zgromadzenia żeby byłon łatwo, tylko akceptuje trudności, takie małe codzienne krzyże jak np. niedomaganie jednej ze współsióstr..." - ale jak sama zainteresowana czułaby się z tym ? zwróciłam na to uwagę w swoim poście. Nie jest komfortową sytuacją, kiedy wyraźnie odstajesz od reszty. Pisząc tamtą wiadomość nie myślałam w ogóle o innych siostrach - taki byłby ich krzyż i tyle

"... są przecież ww prawie każdym domu starsze siostry, którymi trzeba się opiekowac... " - starość każdego dopadnie i każdy wie, że starość nie radość . Wstępowanie do zakonu będąc JUŻ chorym i cierpiącym (nie mam na myśli tutaj założycielki tematu), mając świadomość swego położenia to trochę inna kwestia, nie uważasz ?

"Ale według mnie kieruj się raczej na świeckie życie - w sensie: możesz złożyć śluby świeckie (są różne Zgromadzenia, które to oferują, np. oo. Franciszkanie mają Wspólnotę świecką, gdzie śluby świeckie składają młodzi, starzy, samotni (chyba "mężaci" też) - i nie ważne czy to kobieta czy mężczyzna! " - świetnie ujęte to, co i ja bym poradziła

"Mogę się z Tobą założyć, Hebronko, że Siostry nawet by Ją wspomagały itp. , a nie były złe czy coś w tym rodzaju. " - ależ wiem. Jak już pisałam wyżej  : DLA MNIE NIE BYŁABY TO KOMFORTOWA SYTUACJA. Autorka powinna rozważyć, czy dla niej przypadkiem też.



I SŁOWO NA KONIEC :
Nie mam zamiaru nikogo nawracać, z nikim się kłócić anie złościć.
To forum i tylko wyrażam swoje zdanie.

Ciekawe, że dopiero po moim poście zrobił się taki ruch, no ale wnioski zostawię dla siebie ...


Nie uważacie, że osoby niepełnosprawne mogą raczej szukać azylu w zakonie?

Moje drogie Panie!
Trochę mniej emocji. Przypomnę, że jesteśmy na forum katolickim, dotyczącym rozeznawania powołania. Temat nie jest prosty i z pewnością wypowiedzi na forum nie dadzą w żaden sposób odpowiedzi na pytanie ,,Czy mam iść do zakonu, czy nie?", mogą stworzyć poczucie wspólnoty że ,,nie tylko ja jestem taka stuknięta i inni też czują podobnie".
Uważam, że powyższa wymiana zdań nie prowadzi do wzajemnego ubogacenia duchowego.
Odsyłam również do krótkiej notki na górze strony, gdzie znajduje się 7 punktów regulujących zasady na forum.
Pamiętajmy też o tym, że to forum przeglądają również goście i taka wymiana zdań raczej nie zachęca do włączenia się w dyskusję.

Jako moderator podjęłam decyzję o usunięciu niektórych wypowiedzi niezwiązanych z tematem wątku.

Rita.

PS. Wszelkie wzajemne "wycieczki" proszę załatwiać na PW.