Wiesz Alice po tym co napisałaś to szczerze mówiąc wydaje mi się, że jesteś nawet bardzo zagubiona a nie trochę... Może faktycznie Bóg chce Cie w zakonie, ale może to nie jest jeszcze ten czas... A może właśnie nie to zgromadzenie... Ja bym Ci polecała znaleźć kierownika duchowego.

Ta sytuacja jest szczegolna, bo "kazdego Bog powoluje inaczej". Jest powolanie do zkaonu, ale kazdy odbiera je inaczej i kiedy indziej, w innej sytuacji, itp. Modl sie, ludzie Ci duzo nie pomoga, jedynie modlitwa, sama musisz z Bogiem rozeznac. Zobaczysz, kiedys bedziesz gotowa!

Alice ja bardzo dobrze Ciebie rozumiem, sama odeszłam z zakonu. Byłam tam 4 miesiące i był to zakon klauzurowy. Dobrze mi tam było, niczego nie brakowało. Do tej pory utrzymuje kontakt z siostrami.
Choć dobrze się tam czułam, to coś mnie nie pasowało, czegoś mi brakowało. Aż odeszłam i też myślałam o małżeństwie, no nawet przeżyłam kryzys duchowy. A jednak Jezus dopominał się o mnie. A wierz mi z tym nie żyje się wygodnie, ucieczka może pogłębić cierpienie.
Nie miałam żadnego spowiednika po półtora roku, wreszcie pojechałam na rekolekcje powołaniowe w jednym klasztorze a potem na takie samotne w drugim. Zrozumiałam swoje powołanie, ale wciąż nie wiedziałam gdzie mnie Bóg powołuje. Aż pewnego dnia od tak napisałam do jednej z sióstr Augustianek we Francji i pojechałam. Zostałam przyjęta i jestem naprawdę szczęśliwa, wciąż myślę ciepło o siostrach. I wciąż tylko nawijam jak to tam jest i jakie kochane są siostry. Nawet mogę Ci powiedzieć, że takiej radości nie czułam wstępując do Klarysek. Bóg dał mi wiele znaków przez siostry zakonne i na spowiedzi.
Po odejściu od Klarysek czułam wielką ulgę, klauzura mnie ograniczała ( mało spacerów na świeżym powietrzu było). Warto było odejść by móc trafić na swój prawdziwy dom.

Ostatnio edytowany przez Rubinka (2011-06-20 19:39:21)

Dziękuję Wam.
Jeśli chodzi o kierownika to nie takie proste. Z moim kierownikiem sprzed wstąpienia do klasztoru mam bardzo niewielki kontakt - został przeniesiony do innego miasta. Dużo mu zawdzięczam, on mnie zna. A nowego znaleźć niełatwo. U mnie w parafii odchodzą prawie wszyscy księża, będą nowi. Same przeciwności. Ale trzeba walczyć, bo te utrudnienia to może być robota złego.
Rubinka masz rację - ucieczka może pogłębić cierpienie. Mi jest coraz ciężej i to boli.
Zobaczymy jak będzie w moim przypadku. Czy znajdę swój dom....
salli dziękuję ale akurat ten termin mam zajęty... Może w innym terminie.
Sama nie wiem jak to ze wszystkim będzie. Chciałabym przestać uciekać.

S_Gabriela napisał:

Gabriel Marcel napisał: "Czujesz że ci ciasno. Marzysz o ucieczce wystrzegaj się jednak miraży. Nie biegnij, by uciec, nie uciekaj od siebie; raczej drąż to ciasne miejsce, które dało ci dane: znajdziesz tu Boga i wszystko. Bóg nie unosi się na twoim horyzoncie, ale śpi w twej głębi. Próżność biegnie, a miłość drąży. Jeżeli uciekniesz od siebie, twoje więzienie biec będzie za tobą i na wietrze towarzyszącym twojemu biegowi będzie się stawało coraz ciaśniejsze. Jeśli zagłębisz się w sobie, rozszerzy się ono w raj"

piękne słowa... ja ze swojej strony dodam tylko, że podziwiam Cię, że nie "zerwałaś" z Bogiem kontaktu. Wobec tego myślę, że decyzja o odejściu była jednak przemyślana, choć nie wiem jak było naprawdę. I nikt nie może Ci powiedzieć czy masz powołanie czy nie. Tylko Bóg to wie i Ty, jeśli zdołasz przyjąć to od Niego i jeśli zechce Ci objawić ( lub już objawił).
Prawda- czasem tak ciężko ją poznać...

Ostatnio edytowany przez szukajaca Boga (2011-06-21 18:03:33)

Alice napisał:

Sama nie wiem co to będzie. Dzisiaj zobaczyłam na ulicy siostry zakonne. Jak wróciłam do domu to płakałam... Bo tak bardzo pragnę być tylko dla Boga. Ale boję się, że nie potrafię.... ale po prostu przed tym uciekam.
Siostro Gabrielo dziękuję za te słowa. One mają mnie przygotować, że miłość musi boleć. Musi być cierpienie żeby znaleźć swoją ścieżkę i być na nią gotowym.

Alice wiem co czujesz, ja także płakałam tylko z bezradności swojej. Bo wciąż szukałam swojego miejsca a nie mogłam go odnaleźć. A jednak bezradność przerodziła się w pokój.