Dzięki wielkie, nie wiem jak Wy, ale ja raczej nie mam z kim porozmawiać o moich wątpliwościach, próbowałam z przyjaciółmi kiedyś podjąć ten temat, ale wyśmiali mnie, nie potraktowali wcale tego poważnie i ciągle mówią, że jestem za wesoła do zakonu. Jakby to miało coś do rzeczy.

No tylko ja w przeciwieństwie do Was nie jestem już taka młoda i to już właściwy czas, żeby podjąć decyzję...dość długo czekałam, szukając znaków, dając sobie jeszcze czas na rozeznanie...

Życie zakonne jest pewną tajemnicą i dlatego zawsze jest lęk przed podjęciem ostatecznej decyzji. Decyzja o wstąpieniu do zakonu jest  trudna. Nie wiadomo co Pan Bóg nam przygotował... ale czy decyzja o zawarciu związku małżeńskiego jest taka łatwa i pewna? Wstępując do zakonu wiemy, że przed nami okres próby. Taki okres próby wynosi ok 8 lat Przez ten czas rozeznajemy, czy rzeczywiscie to życie jest moją drogą? Zawsze możemy sie wycofać. Trudniej wycofać się z zawartego małżeństwa. Lęk będzie, ale nie trzeba się bać. Do odważnych "zakon" należy.

Witaj Mam nadzieję, że w końcu odważysz się podjąć tę ostateczną decyzję. Cieszę się, że tutaj trafiłaś i życzę Ci odpowiedniego rozeznania

Kocham góry, uwielbiam podróżować. Interesuję się również medycyną i rehabilitacją. Pracuję jako rehabilitant w ośrodku prowadzonym przez s. Pallotynki, stąd moje medyczne zainteresowania. Poza tym zakochana jestem w Bogu, uwielbiam czytać książki, szczególnie religijne, albo takie" mądre życiowo" np. Paulo Coelho itp. Nie wiem co jeszcze napisać o sobie. Skończyłam studia (we wrześniu mam obronę) i nie wiem co dalej...Niby wszystko mam, wykształcenie, dobrą pracę, którą kocham, rodzinę, przyjaciół...ale moje serce wypełnia straszna pustka...Dzięki za posty i powitanie.

nie, a co to takiego?

witam Cię serdecznie
wszystkie decyzje, które podejmujemy są trudne. ja właśnie rozpoczęłam naukę w liceum, zmieniłam miejsce zamieszkania- internat więc też byłam pełna obaw, ale ufałam, że Jezus nie pozwoli mi się zgubić i wszystko będzie dobrze. Na razie bynajmniej tak jest Podjęcie drogi zakonnej też jest odważnym krokiem, ale też krokiem, który daje na pewno wiele radości i doświadczenia prawdziwej Miłości Najwyższego! Chwała Panu za wszystkie osoby konsekrowane, które są mi bliskie i w ciągu najbliższych trzech lat będę je miała ciągle "pod ręką" hehe