Może zacznę od ciekawostki:
Zeszłego roku, w lecie, nieopodal mojej rodzinnej miejscowości, doszło do tragicznego wypadku samochodowego (na ul. św. Wawrzyńca), w którym zginął młody mężczyzna. Jego pogrzeb przypadł w dniu, kiedy wypada wspomnienie tego świętego. W dodatku został pochowany na cmentarzu, który znajduje się przy tej samej ulicy. Nawet chyba przy niej mieszkał... (Przeznaczenie?)

Ostatnio edytowany przez GP (2013-07-07 19:45:55)

przed Lednicą zmarła moja babcia i gdy byłam już na polach spotkałam Siostry zakonne, jakoś o coś zapytały i wyszedł ten temat, Siostry chciały mnie pocieszyć, może dać nadzieję, ale ja jakoś tak z radością, prawdziwą radością i uśmiechem powiedziałam, ze dobrze się stało, że tak miało być. Nawet zaczęłam się śmiać. Czemu nie wiem? Boża opieka i Duch Święty?!
babcia długo już chorowała, codzienne leki, karmienie, opieka, jej córki nawet nie chciały słyszeć o sakramencie namaszczenia bo przecież "po nim się umiera", babcia nie chciała jeść i pić, bolała ją noga i całą ją miała rozwaloną, córki babci zadzwoniły na pogotowie, aby może dali jakieś kroplówki, albo coś. Babci nie dało się wsadzić do samochodu i zawieść do lekarza, dlatego lekarz przyjeżdżał do babci, a ponieważ lekarza nie było zadzwoniły na pogotowie. Gdy ci przyjechali i zbadali babcię okazało się, ze miała udar i od trzech dni już powinna nie żyć, szybko zabrali ja do szpitala, podpięli pod kroplówki itd. jak to w tym szpitalu jest (może w innych też) przyszedł kapłan i udzielił sakramentu namaszczenia, ponieważ babcia już od kilku lat nie mówiła, kapłan udzielił rozgrzeszenia, ale bez spowiedzi. To było wieczorem, następnego dnia rano zadzwonił telefon ze szpitala, ze babcia umarła.
Jaki piękne znak Bożej opatrzności! Może ktoś powiedzieć, że przypadek, że normalna rzecz. Ale co powiedzieli lekarze gdy przyjechali? Że babcia od trzech dni powinna już nie żyć! Że dostała udaru, a atak był tak silny, że aż zmiażdżyło jej nogę, która wpadła za wersalkę i cała byłą rozwalona. Trzy dni powinna już nie żyć. A jednak żyła! Pojechała do szpitala, otrzymała sakrament i dopiero wtedy odeszła.
Czy to przypadek?!
Ja powtarzam słowa mojej Siostry, Siostry Eweliny: Gdy Pan Bóg chce być incognito to ubiera się w przypadek.

A ja się jednak boje smierci .

A jak sie okaże ,że Boga nie ma ?

Temat śmierci bardzo aktualny u mnie z racji praktyk zawodowych. W ciągu 5 dni na moim dyżurze zmarły 3 osoby. Byłam przy nich, widziałam jak bardzo cierpią i nie byłam w stanie nic zrobić tylko trzymać za rękę i modlić się w duszy żeby Pan Jezus ich wspomógł. Przeżyłam to bardzo. W pamięć zapadły mi słowa, przyjdzie pani do mnie jutro? Na trzy dni przed śmiercią pacjentka powiedziała jeszcze, że bardzo dziękuje mi, że się nią tak opiekuję i żeby mi Pan Bóg pobłogosławił. Gdybym jeszcze raz miała wybrać miejsce praktyk, z pewnością poszłabym do hospicjum bez wahania. Sięgając pamięcią ok 2 lat wstecz nawet nie myślałam o tym. Widać jednak, że Ktoś miał wobec mnie plan i powoli przygotowywał do tego co jest dziś.