Też tak sądzę...ja też za tydzień i jeden dzień napiszę Na pewno napiszę

ja tym razem akurat nie byłam na jako takich rekolekcjach, tylko na warsztatach muzycznych, ale w miejscu na którym byłam już wiele razy na różnych rekolekcjach, z którego mam wiele wspomnień itp. jednym słowem dla mnie najwspanialsze miejce na ziemii ale ten wyjazd był inny od wszelkich poprzednich... zawsze wracałam z mnóstwem rzeczy nieuporządkowanych, zawsze bardzo wiele tam się działo, przewracało to moje życie do góry nogami w związku z czym przed każdym kolejnym wyjazdem odczuwałam lęk przed tym co może się stać (choć zawsze było tocoś czego najmniej się spodziewałam). tym razem natomiast ten wyjazd był taki zwykły. tzn. może nie do końca zwykły ale na pewno zwyczjany. ale ta cała prostota była w nim najpiękniejsza. ogólnie plan dnia wyglądał mniej więcej tak: próba w głosach, próba wspólna, próba w głosach, próba wspólna, obiad,próba w głosach, próba wspólna, próba w głosach, próba wspólna, kolacja, próba w głosach, próba wspólna, próba w głosach, próba wspólna :Pjednym słowem jak zaczęliśmy w sobotę śpiewać o 7.30 to skończyliśmy op 23.00 ale te pieśni były naprawdę cudowne. śpiewaliśmy na 4 głosy pieśni które skomponowali ludzie którzy też te warsztaty prowadzili (jeden facet grał w zespole Deus Meus, drugi prowadzi znany chór voce angeli, ułożył np. hymn śpiewany podczas pielgrzymki Benedykta XVI do Polski "Nie lękajcie się ja jestem z wami..."). chociaż i tak co było do przewidzenia najcenniejsze dla mnie były chwile z siostrami... i te ich dwuznaczmne docinki na temat mojego powołania szkoda tylko że tak szybko się skończyło...

No tak...ale nie jestem sama w tym,że chcę tam wrócić Co nie?????

Ale to sodkie czekanie...już niedługo matura...suuuper A potem ....

Ja byłam już kilka razy na rekolekcjach,ale opiszę te,które były dla mnie najpiękniejsze,choć przed samym wyjazdem małam obawy i powiedziałam,że jadę tam tylko raz i koniec .

Chciałam się podzielić świadectwem z rekolekcji spędzonych w lipcu 2007r. w Pniewach u ss.Klarysek od Wieczystej Adoracji.
Dlugo szukałam rekolekcji w internecie (w pobliżu Gorzowa) i ciągle rzucała mi się w oczy prezentacja ss.Klarysek,ale wiedziałam,że tam nie pojadę,bo nigdy nie bylam w Pniewach i nie wiedziałam jak tam dojechać.
Potrzebowałam rekolekcji i prosiłam Pana,aby wskazał mi te,na których chciałby abym była.I znów mój wzrok zatrzymał się na tej prezentacji więc napisałam do Siostry,która zaraz odpisała skąd dojechać.Okazało się,że musiałabym jechać z Gorzowa autobusem do Pniew (czyli na te rekolekcje miałam najbliżej ) .
W dniu wyjazdu miałam wątpliwości czy ja dobrze robię,przecież to zakon klauzurowy...
Przyjechałam do Pniew dużo wcześniej(bo tak miałam autobus) i pomyślałam,że najpierw się rozejrzę a później poszukam tej ulicy.I tak idąc zauwarzyłam Kościól,akurat pani myła podłogę więc nie wchodziłam i poszłam dalej,przeszłam przez ulicę, skręciłam w 1 uliczkę i z daleka zauważyłam Kościół z symbolem Ducha św. no i trafiłam pod zakon,zauwazyłam 1 Siostrę i uciekłam,bo do rekolekcji było jeszcze dużo czasu,ale najważniejsze,że już wiedziałam gdzie to jest .
Poszłam dalej pozwiedzać miasto,byłam na rynku i znów wyszłam pod zakon-tylko z drugiej strony ale też nie weszłam.
Dopiero 2 godz.przed rozpoczęciem rekolekcji otworzyłam furtkę i weszłam-do 3 razy sztuka .
Okazało się,że już 3 dziewczyny były u Sióstr-gdybym wiedziała...
  Przed wejściem miałam obawy,ale gdy weszłam wszystko nagle zniknęło.
Wiedziałam,że jeśli Pan mnie tu przyprowadził to muszę Mu zaufać.I właśnie te rekolekcje były najpiękniejszymi rekolekcjami w moim życiu.
Cudowne były chwile spędzone z Siostrami,Ojcem prowadzącym rek.i koleżankami,a najwspanialsza była Eucharystia i możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu,wpatrywanie się w ukrytą Miłość .Na tych rekolekcjach poczułam taki głęboki pokój w sercu,że mimo zmęczenia nie chciało się w nocy spać .Nigdy nie zapomnę tych wspaniałych chwil,tego widoku z naszego pokoju w internacie na zakon. Jednego dnia mocno padało,a chciałyśmy z koleżanką wyjść do Kościoła,patrzymy przez okno,a deszcz przestał padać  - to były piękne chwile.
Te rekolekcje pogłębiły moją wiarę i nauczyły ufności. Jeśli Pan będzie na 1wszym miejscu w życiu,to wszystko się jakś ułoży,trzeba tylko zaufać i dać się prowadzić.Przed wyjazdem miałam wątpliwości i gdybym wtedy nie zaufała Panu i nie pojechała-to nie doświadczyłabym tego,czym Bóg chciał mnie obdarzyć na tych rekolekcjach.W 2008r. też tam byłam i wiem,że chce tam wracać .
                            UFAJMY PANU!!! On zawsze przy nas jest

Tak,koło parku,dokładnie koło internatu ,a jeszcze dokładniej- na Kapłańskiej 3 . Latem będą rekolekcje,a może wpadniesz? . A u ss.Urszulanek też byłam,ale tylko na chwilkę,po rekolekcjach u ss.Klarysek poszłyśmy z koleżanką właśnie tam .

A no tak,jeśli myślisz o tym zakonie,to pewnie,że to ważniejsze ,a co do terminu rekolekcji u ss.Klarysek to jeszcze nie wiadomo,Siostra,która je organizuje także studiuje...,ale jak będę wiedziała to dam Ci znać .

Wiesz,ja też wybieram się na "przyjdź i zobacz" i to już w poniedziałek,bo niedługo wyjeżdżam za granicę i chcę jeszcze przed wyjazdem przyjrzeć się bliżej takiemu życiu .

O ja cię.. do Siostr MB Miłosierdzia?????? Ale masz fajnie..ja czekam do lipca