ehh cieszcie sie ze ksieza wam swinstw nie robia oj cieszcie sie bardzo i modlcie za nich

nie mam na mysli jednego tylko przynajmniej kilku na ktorych sie natknelam w zyciu i na takich tylko no moze jeden dobry sie trafil

Veronika, ale co Ty z tym modleniem się i modleniem się ? Nawet modlitwa nie zastąpi szczerej rozmowy w 4 oczy.



I właśnie z powodu takich sytuacji jak tak opisana w tym wątku sądzę, że nigdy nie zaprzyjaźnię się z żadnym księdzem.

Hebronka napisał:

I właśnie z powodu takich sytuacji jak tak opisana w tym wątku sądzę, że nigdy nie zaprzyjaźnię się z żadnym księdzem.

Ej młoda, takie nie porozumienia (ba, ciche i te mniej ciche zakochania / zauroczenia) mogą wystąpić nie tylko w relacji z duchowieństwem...nie zrażaj się, a tak swoją drogą zawsze powtarzałam, iż wolę się przyjaźnić z żonatymi i zakonnikami, bo mam wtedy czystą (bez podtekstów relację)...chyba (po przeczytaniu wątku) muszę zweryfikować swój pogląd ;P

A-psik, nie do końca zrozumiałaś mój post. Albo ja niezrozumiale go napisałam. A chodzi przecież o to, żeby język giętki ...
Nie rozumiem przyjaźni z księżmi. Gdy jeszcze działałam w pewnej młodzieżowej grupie na porządku dziennym było to, że dziewczyny przychodziły do księdza na kawkę porozmawiać. To samo w sobie nie byłoby złe. Ale pojawienie się jakichś fochów, że: ksiądz nie ma czasu DLA MNIE/jakoś tak DZIWNIE SIĘ ZACHOWUJE/mówienie o nim per "Ty" ... no proszę Cię :-) Dla mnie ksiądz to osoba, która jest pośrednikiem między Bogiem a mną. Ktoś, kto wie nieco więcej i kto ma mnie prowadzić. Ma być autorytetem. A nie osobą, z którą mogę umówić się na ciasto. Ja to tak widzę. Trochę się off zrobił, ale chciałam tutaj to wyjaśnić.
I nie Młoda.

Nie no, zwracania się na "per Ty" to też zbytnio nie podzielam. Nie wyobrażam obie tego mimo wszystko, że z kapłanem, z którym spędzam czas w sumie codziennie, bo wymaga tego moja działalność w parafii (z resztą też codziennie jestem na Mszy, więc trudno, żebyśmy się nie widzieli) była na "ty". Raz tylko zdarzyła się sytuacja, kiedy mówiłam na niego "wujek", ale to odrębna historia

I dalej stoję za tym, żeby te relacja opierać głównie na Bogu, w sposób w jaki opisała to Dagmara. Modlitwy nigdy za mało, a może naprawdę pomóc.

Nie przyjaźnię się z kapłanami, zakonnikami etc. Ale myślę, że osobie duchownej kobieta/dziewczyna nie powinna mówić o swoim uczuciu do niego.
Bo mężczyźni to specyficzne stworzenia. Jeśli będzie dojrzały i dowie się o takim uczuciu- wtedy najprawdopodobniej sam będzie unikał kontaktu, rozmów sam na sam, żeby nie stwarzać okazji do grzechu, i jeśli dziewczyna będzie dojrzała- to poradzi sobie, bo wie, że on już wybrał.
Gorzej jak facet jest niedojrzały. Bo wtedy zdarzają się najgorsze rzeczy- albo wykorzysta dziewczynę i będzie ją zwodził, albo zacznie się usilnie zastanawiać nad tą znajomością i w końcu tak zinterpretuje fakty, że on też zacznie czuć coś więcej do kobiety, lub będzie mu się wydawać, że ją kocha.
Nie wiem, czy moje zdanie jest słuszne, czy nie. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji, nie wiem, co ja bym zrobiła, ale jak znam siebie to pewnie unikałabym kontaktu z takim księdzem. Wiem, że byłoby to bardzo bolesne, ale w innym wypadku mogłabym skrzywdzić się jeszcze bardziej.
A tak z zycia wzięte... Miałam koleżanke w podobnej sytuacji, ale na szczęście dziewczyna miała głowę na karku. W rozmowie stwierdziła, że bardzo chciałaby z nim być, ale wie, że on ma słuzyc Najwyższemu, on Mu przysięgał. Nie powiedziała mu o swoim uczuciu, unikała kontaktu i... minęło. Dzisiaj jest w szczęśliwym związku z fajnym chłopakiem.

Nie wiem, czy owo stwierdzenie jest na miejscu czy też nie...to, że do kogoś mówię per ty nie świadczy o moim braku szacunku wobec niego. Są osoby do których mówię przez "pani, pan" i takie do których mówię przez ty...dla mnie to normalne, ale spoko mam świadomość, że niektórych może to szokować. Podkreślę, że nigdy nie przekroczyłam granicy przyzwoitości, a spotkania były zazwyczaj w większej grupie, żeby nie było iż sprowadzam kapłanów na złą drogę (na co, zresztą, by mi sumienie nie pozwoliło).

Aha, w sytuacjach oficjalnych, nie prywatnych, zwracam się używając stosownych tytułów...i pewnie znowu niestosowne sformułowanie użyłam

Ostatnio edytowany przez A-psik (2011-12-26 17:14:31)

sanderka1000 napisał:

Uważam tylko, że osobiście nie mogłabym tego robić i zbytnio tego nie popieram (oczywiście nie wykluczam jakichś tam stosunków rodzinnych itp.)

Kiedyś też tak miałam, ale mój Szef mnie tego oduczył... Co nie świadczy, że z każdym kapłanem jestem na ty...w sumie na palcach jednej ręki mogłabym ich policzyć

siostrzyczka131 napisał:

Mnie się wydaje, że przyjaźń między klerykiem a dziewczyną jest możliwa. Ale warunkiem jest to, że na początku mówią sobie, że TO TYLKO PRZYJAŹŃ, NIC WIĘCEJ... Bo jeśli tego nie zaznaczą, mogą pojawić się nieprzyjemne i wprawdzie niepotrzebne sytuacje...

Takie mowienie sobie, ze to tylko przyjazn i tak niewiele pomoze jak sie pojawia uczucia.
Jak dla mnie..ogolnie przyjezn miedzy chlopakiem i dziewczyna jest mozliwa tylko jezeli sie fizycznie nie pociagaja. W innych przypadkach pojawia sie bardzo cienka granica (podobnie jak między miloscia i nienawiscia)..lepiej byc po prostu znajomymi.