Opowiem Wam fajną historyjkę z dzisiejszego dnia
W szkole stoimy w grupce koło wychowawczyni, rozmawiamy o technicznych aspektach dni otwartych naszej szkoły i tak się zbierałyśmy już, idziemy do ławek, a to wychowawczyni łapie mnie za rękaw i z tajemniczą miną mówi, że musimy kiedyś porozmawiać, znaleźć godzinkę i umówić sie na "randkę ". Przewertowałam w myślach na szybko czym znowu podpadłam, ale chyba niczym, więc pytam się o co chodzi. A tu mi kobieta wyjeżdza z tekstem, że musimy pogadać- ma w rodzinie 3 siostry zakonne, i ona mnie pokieruje właściwie, skoro chcę "tam iść", bo inaczej mnie "zniszczą" i jeszcze coś, jakieś trudne słowo, ale o podobnym znaczeniu. 
Prawie zawału dostałam, nigdy sie nie wyróżniałam na tle klasy (przynajmniej mi sie tak wydaje), podchodzę do większości ludzi z rezerwą, a nieliczni wiedzą, co robię poza szkołą nie wspominając już o tym, że nie opowiadam na lewo i prawo o moich dylematach czy wątpliwościach...
Nie wiem, skąd moja wychowawczyni wpadła na to... Przecież nie mam wypisane na czole "Chcę iść do zakonu"... Fakt, kobieta jest bardzo religijna, ale strasznie mnie to męczy, skad ona wie...

ciekawa historia
porozmawiaj z nią może Ci pomoże skoro ma siostry zakonne w rodzinie

Hoho. Ciekawie . Może jakoś po cichu o Tobie rozmawiali (bardzo nieładnie) i wiadomość doszła do Twojej Pani Wychowawczyni. W sumie fajnie z Jej strony, że chce pomóc- pogadać.

Ja nie wiem, skąd ludzie takie rzeczy wiedzą Naprawdę, nigdy nie obnosiłam się ze swoim zamiarem, nikomu o tym nie mówiłam, a tu taka niespodzianka Podobno rozmawiała z moim tatą na mój temat, ale ten się wszystkiego wyparł, więc ktoś tu coś kręci

Czyli nie jestem sama. Tez miałam taką sytuację, kiedy ksiądz podczas mszy świętej o powołania zakonne i kapłańskie z naszej parafii przez całą mszę sie na mnie patrzył jak w obrazek...
Ale to jeden z wielu przykładów na ten temat. Kiedyś zaczepiłam taką siostrę franciszkankę na ulicy (jak to ja ), a Ona mi później powiedziała, że to po oczach widać, że myśle o wstapieniu do zakonu. A ja Jej nic nie mówiłam...

Ostatnio edytowany przez Meredith (2009-04-29 17:34:46)

to ja jak powiedziałam, że może poszukam sobie chłopaka, a ksiądz na to: wiesz co przemilcze to
i ostatnio mówił o mnie księdzu rekolekcjoniście, że jestem kandydatką do zakonu

Jestem ciekawa Twojego prawdziwego imienia, bo jakoś nie wiem. A jak takie trudne do zapamiętania, to może ciekawe. Mój bratanek ma Kasjan. Urodził się w dzień pogrzebu Jana Pawła II, jak większość dawała imie Karol itp. to oni dali Kasjan: Ka- pierwsze litery Kasjan; s-spójnik; jan- Jan Paweł II. Wyszło jakoś tak. Później wszyscy na to wpadli, ze te imię można tak podzielić .

Ostatnio edytowany przez Szukająca (2009-04-29 20:27:39)

no u mnie naszczęscie w szkole narazie nikt niewie tylko nie którzy podejrzewaja choc dzis to bym sie wygadała przez przypadek..
a co do tych rozmów w toku to leciało to juz wogole czy narazie jest w planach...

ja też dostała,m znów e-maila z propozycją udziału w programie i znów się nie zgodziłam, już wystarczy mi to co widziałam ostatnim razem jak robili program tego typu, ta zaproszona dziewica konsekrowana i ta bardzo emocjonalna dziewczyna, która na podstawowe pytania siostry Urszulanki nie potrafiła odpowiedziec wykrzywiają obraz osób powołanych i tylko powodują to, że się je jeszcze bardziej szufladkuje.

oglądałam fragment tego programu i również zapamiętałam tą dziewczynę, miałam wrażenie, że uciekła do klasztoru przed życiem i chyba miała jakieś problemy rodzinne (ale nie jestem pewna, być może pamięć mnie zawodzi...), może chciała od nich uciec...? Hm, nie mnie to osądzać, ale spodobała mi się postawa siostry urszulanki, która mówiła szczerze, co myślała, nie słodząc, tylko przedstawiając konkretne fakty.