Umartwienia cielesne to sprawa indywidualna i nie są one zabronione, trzeba jednak pamiętać by nie karmić takim umartwieniem swojej pychy, pisze o tym bardzo wyraźnie św. Teresa od Dz. Jezus.

To zależy o czym piszemy mówiąc umartwianie. Bo jeśli chodzi o biczowanie itd. to jest przeginka. Nigdzie w Biblii tego nie ma. Poza tym Bóg chce, żebyśmy byli bogaci, przyszedł Jezus by sam ponieść wszystko na krzyż. Nie będziemy bardziej święci czy bardziej sprawiedliwi przed Bogiem, nie będzie On nas bardziej kochać. Jesteśmy za darmo, z łaski nie z uczynków usprawiedliwieni. Krew Jezusa jest wystarczająca. Nie ma rzeczy takiej jak np: krew + coś = świętość, sprawiedliwość itd. bo to oznaczałoby, że krew Jezusa jest niewystarczająca.

A przecież jesteśmy Nią oczyszczeni i w oczach Boga jesteśmy sprawiedliwi jak wyznamy mu grzech to jest wierny i sprawiedliwy i odpuszcza nam. Dlatego Jego krew jest wystarczająca.
A jeśli chodzi o jakiekolwiek uczynki to robimy to własnie ze względu, że jesteśmy dzięki Jego ofierze zbawieni i możemy śmiało przychodzić do Ojca. Nie ma bariery bo została złamana raz na zawsze. Dlatego czynimy dobrze, bo Go kochamy. Nie na odwrót, że czynim dobrze, żeby On nas pokochał.

Pokochał nas dlatego, że oddal swego jedynego Syna, by każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale życie wieczne miał.

Umartwienia cielesne są dla mnie złe, może tego nie rozumiem. Słyszałam, że gdzieś zakłada się coś np. na nogę (nie pamiętam jak to się nazywa), żeby upodobnić do Jezusa, żeby cierpieć jak On. To każdego indywidualna sprawa, ale jak na razie dla mnie to jest kiepski pomysł. Rezygnacja z przyjemności to dobry pomysł. Zapanować nad jakiś grzechem czy nałogiem nie jest łatwo. Sama walczyłam . Jednak nie odłożyłam tego na Wielki Post. Myślę, że wygrałam, bo wytrzymuję już miesiąc. Wystarczy silna wola, upartość. Ja powiedziałam sobie DOŚĆ. Za pierwszym razem przegrałam, za drugim wygrałam. Poszłam do spowiedzi, modliłam się, żeby mieć siłę. I się udało . Więc, żadne metody cielesne nie są potrzebne.

Od razu, się przyznaję ze nie przeczytałam wszystkich postów
W sumie, to tylko pierwszy ale ... zdaje się na Ducha Św.

Umartwianie się ... wydaje mi się, ze każdy nas ( czyt. katolik ) się umartwia. Klęczymy w kościele, nieraz przez dłuższa chwilę, w niewygodniej pozycji - umartwianie się.  W piątek nie jemy mięsa, chodź nieraz mamy na nie wielka ochotę - umartwianie się. Może też robimy coś wbrew sobie, by innym pomóc - umartwianie. Wydaje mi się, ze w naszej codzienności możemy odszukać momenty umartwiania się, gdyby tylko będziemy je prawidłowo "wykorzystywać"  w sensie, że będziemy je rozumieć, i przyjmować bez zmian, jakie naszym zdaniem by się przydały

Tyle, moich nie poukładanych myśli

Taki małe zdarzenie z mojego życia ...

Wracałam dzisiaj ze szkoły, i było już trochę ciemno i się potknęłam na chodniku, upadając, i rozwalając sobie " Trochę bardzo " kolano Krew się polała, i nieźle piekło - szczególnie gdy trzeba było to oczyszczać Ale jak miałam chęć się drzeć, to pomyślałam o tym temacie umartwiania się, i od razu miałam wielki uśmiech na twarzy, po mimo bólu ;]


Dziękuje wam

Teresko, masz racje- dzieci z Fatimy przepasały się tym sznurem.

ja kilka lat temu ograniczyłam dość jedzenie słodyczy w poście, w ubiegłym roku już poszłam na całość, ale niestety nie udało mi się. ale będę próbować

co do umartwień cielesnych. wydają mi się one też zbędnę. często jest tak, że umartwienia duchowe są dla nas trudniejsze do zrealizowania. czasem może też należy wyznczac sobie "mniejsze posty" (mniejsze umartwienia) , te które wiemy, że możemy zrealizować.

ja ogólnie staram się za przykładem dzieci z Fatimy ofiarować cierpienia za nawrócenie grzeszników. w tym roku całą pielgrzymkę szłam z takim nastawieniem i udało mi się przezwyciężyć kryzysy! przyznam, że czułam się wtedy bardzo szczęśliwa i pomagało mi to. idziesz, idziesz i nie masz już siły (a najgorsze jak widzisz samochód pielgrzymkowy i pytanie- wsiaść czy nie wsiąść? ) ale wiesz, że cierpisz za nawrócenie grzeszników.pamietam jeden gorący odcinek, upał straszny.. wszyscy piją wodę, a ja starałam się dotrwać do końca tego odcinka nie pijąć ani łyka. koleżanki mnie częstowały, ale wiedziałam dlaczego odmawiam. Jednym słowem piękną sprawą są te umartwienia!