Z całego serca Bogu zaufaj,
nie polegaj na swoim rozsądku,
myśl o Nim na każdej drodze,
a On twe ścieżki wyrówna.
Prz3,5-6

A ja za 3 lata chyba (bo musze to skonsultować z Nim) dołącze do ss.Franciszkanek Szpitalnych!

Witam.. Skoro mowa o powołaniu... Uwielbiam czytać o powołaniach innych osób...
Sama do zakonu jeśli Pan Bóg pozwoli to po skończeniu szkoły... Ale na dzień dzisiejszy już się doczekać nie mogę... Zakon jaki mnie interesuje to Siostry Honoratki (bezhabitowe) ...
Poznałam Je, ich charyzmat i właśnie tam lgnie moje serce... 6 grudnia zostawiłam tam serce i moje ciało do niego chce dołączyć... Próbowałam być z chłopakiem, ale po pewnym czasie stwierdziłam, że to nie dla mnie... Denerwowało mnie wszystko, samo to, że był... Stwierdziłam, że to nie dla mnie, a do Pana Boga ciągnie mnie nieustannie...
Jeśli mogę to bardzo proszę o modlitwę...
Z Bożym pozdrowieniem <><

a pewnie, że się podzielę, jeśli tylko tego chcecie
No więc o zakonie myślałam już w I gimnazjum, ale nie widziałam się wtedy w roli zakonnicy z tego powodu, że chodzą w habicie, a ja i habit to po prostu coś niewyobrażalnego... A nie znałam jeszcze wtedy Sióstr Honoratek ... I tak się stało, że ta myśl mi uciekła z głowy... Ale 6 grudnia - jak byłam w II klasie technikum odbyło się Skupienie w Częstochowie u Sióstr Honoratek i było tam przyjęcie dziewczyn do Wspólnoty Niepokalanego Serca Maryi i jedną z przyjmowanych byłam ja... Był to dla mnie taki przełomowy dzień
I później po przyjęciu była herbatka, ciastko i granie na gitarze przez jedną z Sióstr i śpiewanie... I wszystkie dziewczyny,które tam były śpiewały sobie, a ja z wrażenia tego dnia nie śpiewałam... I Siostra grała tak piękne pieśni, które były tak mądre i które trafiły do mojego serca, że po powrocie do domu nie mogłam się odnaleźć w rzeczywistości... Później byłam na rekolekcjach sylwestrowych i czułam, że są one specjalnie dla mnie i Słowa Pisma Świętego - odczuwałam wrażenie, że Pan Bóg tak chce... I tak samo czuję teraz... Pan Bóg jest dla mnie w życiu najważniejszy... A że muszę najpierw przed wstąpieniem do zakonu szkołę skończyć to jeżdżę na rekolekcje, skupienia, spotkania... I cały czas odczuwam taką wewnętrzną walkę Pana Boga z moimi grzeszkami... Widzę, że Panu Bogu zależy na mnie... I mnie zależy na Nim
Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale widzę i nie tylko ja widzę, że się zmieniam... Mam nadzieję, że na dobre... Najważniejsze jest to, że ufam Panu... Bo co ma być to będzie... Wierzę, że On wie, co jest dla mnie w życiu dobre...

Dziękuję Ci za świadectwo

Ja może tak za jakiś czas pogadam z Rodzicami, czy mnie by gdzieś puścili na rekolekcje. Coś wykombinuję . Widzę, że Bóg również Tobie szybko dał pierwsze sygnały.

dziękuję Ci NajlepszCorko za tak piękne świadectwo
moja koleżanka wstąpiła do zgromadzenia Honoratek 

Służebnico Pana nie ma za co dziękować tak i jak Jej tam jest?? Jakie wrażenia? kiedy wstąpiła jeśli mogę wiedzieć?
Promyczku dla Nieba proponuję, żebyś odwiedziła stronkę internetową honoratek www.honoratki.org
<><

NajlepszaCorka napisał:

Służebnico Pana nie ma za co dziękować tak i jak Jej tam jest?? Jakie wrażenia? kiedy wstąpiła jeśli mogę wiedzieć?
Promyczku dla Nieba proponuję, żebyś odwiedziła stronkę internetową honoratek www.honoratki.org
<><

Wstąpia gdzieś we wrześniu albo w październiku
z tego co wiem jest bardzo szczęśliwa tam Monika-może znasz

nom łączę się z Tobą