Hmmm...długo wiłam się z myślami czy je napisać, miałam mnóstwo wątpliwości, że internet to nie miejsce na takie rzeczy itp. Ale w końcu pomyślałam, Bóg dał mi powołanie zupełnie za darmo, dlaczego więc nie miałabym dzielić się tym pierwszym doświadczeniem spotkania z Jego pełnym Miłości wołającym mnie głosem? Owocem tej wewnętrznej bijatyki jest ten wpis...

U mnie z odczytywaniem powołania było tak...Jak byłam małą dziewczynką, przed I Komunią Świętą moja babcia zabrała mnie ze sobą do kina na film pod tytułem :"Faustyna", miałam wtedy 8 lat, ale do dziś bardzo wyraźnie pamiętam jak czułam się na tym filmie, byłam zauroczona postacią św.s.Faustyny i jej kontaktem z Bogiem. Wtedy tak naprawdę po raz pierwszy poczułam, że pragnę tak żyć. W krótkim czasie po tym wydarzeniu siostra katechetka zapytała nas na religii, kto chciałby  być księdzem lub siostrą, z całej klasy, w swej dziecięcej szczerości jedynie ja podniosłam wówczas rękę do góry. Niesłychane, że tak dokładnie pamiętam to wydarzenie jakby to było wczoraj. Później zaczął się czas dorastania i powoli, powoli zapominałam o Jego wołającym mnie głosie, wstąpiłam do drużyny harcerskiej, gdzie zaczęłam słuchać mocnej muzyki rockowej i tak dni mijały jeden po drugim w rytm tej muzyki, ubierałam się wtedy tez dość oryginalnie..,
Mój kontakt z Bogiem był jednak żywy, On nigdy nie był mi obojętny. W ósmej klasie Szkoły Podstawowej moja najlepsza koleżanka, wpadła na pomysł byśmy poszły do Liceum Sióstr Urszulanek( Głównym argumentem było to, że egzaminu były w kwietniu i dłuższe wakacje;P ) zdałyśmy te egzaminy a moją wychowawczynią, na ironię została ta sama siostra która przed Komunią pytała nas o chęć bycia księdzem czy siostrą. Wróciła wtedy po wielu latach do mej rodzinnej miejscowości, chyba z Woli Bożej, by mi się przypomniało...Rzeczywiście, obserwując życie sióstr czułam w tym coś bardzo pociągającego.Chciałam to sprawdzić! Postanowiłam w ferie zimowe pojechać na rekolekcje do jakiegoś zakonu...Otwarłam gazetę młodzieżową "droga" i blisko rubryki "humor" zaproszenie na rekolekcje dla dziewcząt u Sióstr Duszy Chrystusowej- pojechałam...Gdy dotarłam do wsi o wdzięcznej nazwie Siedlec i weszłam do kaplicy, doznałam po prostu CZEGOŚ TAKIEGO ....No jak zakochanie od pierwszego wejrzenia. Wszystko za sprawą Pana Jezusa z tego Obrazu który mnie zachwycił - Pan Jezus Promieniujący Trzy lata czekałam i dojrzewałam, zmagając się z miłością pewnego chłopaka bardzo miłego, który bardzo ubiegał się o me serce. JEZUS zwyciężył. Po maturze wstąpiłam do Sióstr  Najświętszej Duszy Chrystusa Pana:) 

Ostatnio edytowany przez SiostraHiacynta (2011-03-29 07:51:29)