4 października

Chcę kochać Boga coraz goręcej i potężniej, i pożądam to kochanie pomnożyć bezgranicznie, lecz nie z tą myślą, ażeby kochać tak, jak ten lub ów święty-czy najbardziej- nawet ponad wszystkich świętych, o nie! Ja niczyjego stopnia miłości nie chcę ścigać, bo każdy był wielki i święty, ale swego rodzaju i dla niego wyznaczony. Lecz chcę ścigać ten stopień, który mi Bóg najsłodszy wyznaczył w Sobie do zdobycia, a jest on bardzo wielki i wszechstronny, gdyż Jezus kiedyś za życia swego ziemskiego mówił: '' Bądźcie doskonałymi, jako Ojciec wasz Niebieski doskonałym jest".

7 października

Cierpieć nie będę choć będę cierpiała. Gdyż nie chcę mój Jezu byś Ty cierpiał we mnie lecz miał w mej duszy słodkie odpocznienie.

To hasło życia M.Pauli

Krótki biogram Św. Józefa Marello.





Czym jest świętość? Świętość – odpowiedź człowieka na Boże wezwanie: „Świętymi bądźcie, bo i Ja jestem święty” – jest zawsze owocem współpracy człowieka z Bogiem, z jego łaską.

Różnymi drogami Bóg prowadzi do siebie. Dla chrześcijanina droga świętości, to zwyczajna droga, bo każdy chrześcijanin jest powołany do świętości. Niektórzy chrześcijanie osiągają ten stopień zjednoczenia z Bogiem oficjalnie potwierdzony i ogłoszony przez Kościół  dlatego, że potrafili przejść przez życie okazując nadzwyczajność w zwyczajnych życiowych sprawach. W ten sposób swoją życiową drogę przeszedł również św. Józef Marello - Założyciel Zgromadzenia Oblatów św. Józefa.

Czasy, w których przypadło mu żyć wcale nie były łatwe, bo druga połowa XIX wieku, to czas walki o zjednoczenie Włoch, wpływów masonerii, prześladowań Kościoła i ruchów narodowo-rewolucyjnych.

W dążeniu  do zjednoczenia Włoch przewodził Piemont  - kraina w północno-zachodnich Włoszech, gdzie urodził się, żył i działał nasz Założyciel.

Św. Józef Marello, syn Wincentego i Anny Marii, urodził się 26 grudnia 1844 roku w Turynie - stolicy Piemontu. Bardzo wcześnie osierociła go matka, a ojciec przeniósł się do swego rodzinnego miasteczka San Martino Alfieri k. Asti. Był wesołym, dobrze grającym w piłkę, wzorowym ministrantem, lubianym  w  gronie rówieśników chłopakiem. Wielki wpływ  na kształtowanie religijności dorastającego, 12-letniego chłopca, miał wspólny z ojcem wyjazd do Savony w 1856 r. ,gdzie nawiedzili Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia. Tu, osierocony przez ziemską matkę, odnalazł w Maryi najlepszą Matkę i jej zawierzył swoje życie .

Po powrocie rozpoczął  naukę w niższym seminarium duchownym w Asti ( seminarium to było odpowiednikiem szkoły średniej). W czasie wojny piemoncko-austriackiej ( o zjednoczenie Włoch) budynki seminarium zajęło wojsko a alumni zostali zmuszeni  do opuszczenia budynków. Józef zamieszkał z rodziną, do Seminarium już nie powrócił lecz podjął studia techniczne.

Po wielu przeżytych rozterkach, po duchowym zagubieniu, odnalazł się, podejmując na  nowo Studia w Seminarium w 1864r .

19 września 1968r. w katedrze w Asti przyjął święcenia kapłańskie. Młody kapłan szybko został sekretarzem biskupa Asti , włączając się w jego prace duszpasterskie . W czasie Soboru Watykańskiego I (1869-1870) towarzyszył swemu biskupowi podczas jego pobytu w Rzymie. Tutaj poznał wiele dostojników kościelnych, między innymi przyszłego papieża Leona XIII. Po powrocie do Asti  często towarzyszył biskupowi w wizytacjach duszpasterskich, uwrażliwiając się na potrzeby wiernych i kapłanów.

W tym czasie, po licznych kasatach klasztorów, co było spadkiem czasów napoleońskich, życie zakonne w Piemoncie prawie nie istniało. Młody kapłan powziął myśl zorganizowania grupy młodych mężczyzn - najpierw bractwa (stowarzyszenia świeckich), a później zgromadzenia zakonnego, którego członkowie będą pomagali kapłanom w ich pracy duszpasterskiej, prowadząc życie wspólne, służąc Bogu w cichości i pokorze jak św. Józef, którego Założyciel wybrał za patrona. Bracia mieli angażować się w aktualne potrzeby Kościoła, zwłaszcza w posłudze ubogim, chorym oraz w katechizacji młodzieży.

14 marca 1978 roku czterech pierwszych kandydatów, których nazwał oblatami św. Józefa, rozpoczęło życie wspólne w duchu w jakim zaproponował św. Józef Marello. Bracia zaczęli pomagać okolicznym proboszczom jako katecheci, zajęli się opieką chorych, ubogich i sierot.

Ks. Józef Marello, kierując nowym Zgromadzeniem, nadal pracował w diecezji Asti  jako sekretarz biskupa, katecheta, ceniony spowiednik i kaznodzieja, ojciec duchowny w Seminarium, a zwłaszcza jako opiekun chorych i ubogich  - dlatego nazwano go w Asti po prostu „Ojcem ubogich”. Do wspólnoty braci wciąż przybywali kandydaci, z których jedni zostawali zwykłymi braćmi a drudzy podejmowali studia teologiczne. Po wyświęceniu pierwszych kapłanów, młoda wspólnota - w dawnym klasztorze klarysek - w szerszym wymiarze rozpoczęła katechizację młodzieży robotniczej, pomagając także w prowadzeniu szpitala i przytułku  dla ubogich oraz otaczając opieką osierocone dzieci, którym zapewniono mieszkanie, utrzymanie i zorganizowano dla nich szkołę.

Skąd ks. Józef  Marello i pierwsi bracia czerpali siłę do pełnego wyrzeczeń życia i ciężkiej pracy? Tę siłę czerpali z Eucharystii, kultu Męki Pańskiej, Matki Bożej i św. Józefa – który był wzorem tej cichej i skromnej pracy.

W 1888 r. papież Leon XIII mianował ks. Józefa Marello biskupem rozległej Piemonckiej diecezji Acqui. 17 lutego 1889 r. ks. Józef Marello przyjął w Rzymie sakrę biskupią i rozpoczął  w diecezji swe pasterskie posługiwanie. Tej pracy poświęcił się całkowicie, z prawdziwie z misjonarskim zapałem, organizując życie religijne, wizytując diecezję i kierując liczne listy pasterskie do powierzonych jego trosce kapłanów i wiernych. Udzielał też wsparcia powstającym w diecezji różnorodnym stowarzyszeniom katolickim, dążąc do odnowy i ożywienia życia religijnego. Cały ten czas utrzymywał kontakt, interesował się i kierował założonym przez siebie Zgromadzeniem, które rozwijało się i podejmowało nowe zadania.

Poważnie chory i osłabiony  udał się  w maju 1895 r. do Sawony na uroczystości rocznicowe 300-lecia śmierci św. Filipa Nereusza. Nawiedził wówczas Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia i tu odprawił swoją ostatnią Mszę św. dnia 27 maja 1885 r. Można podsumować, że tutaj u stup Maryi rozpoczął realizację swego powołania kapłańskiego i tu ją zakończył .

Dnia 30 maj 1895 roku, odszedł do Pana, mając zaledwie 50 lat. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Acqui w jego katedrze biskupiej a po 28 latach trumna z ciałem biskupa Józefa Marello została przeniesiona do Asti, do Sanktuarium św. Józefa, przy domu Macierzystym Zgromadzenia Oblatów św. Józefa.

Założyciel naszego Zgromadzenia Biskup Józef Marello dnia 26 września 1983 roku  został beatyfikowany przez  Ojca Świętego – dzisiaj już Błogosławionego Jana Pawła II, podczas jego wizyty w Asti. Zaś dnia 25 listopada 2001 roku, w Rzymie, Jan Paweł II kanonizował  Józefa Marello.

W chwili śmierci Założyciela w 1895 roku Zgromadzenie liczyło 6 kapłanów, 15 braci i 41 alumnów. Mając tak wielkiego orędownika w niebie, z Bożym błogosławieństwem, Zgromadzenie nadal rozwija się, podejmując zadania na wszystkich kontynentach, wypełniając duchowy testament Założyciela:

„Bądźcie nadzwyczajni w sprawach zwyczajnych”.



O. Józef Gucik OSJ

Ostatnio edytowany przez Honorat (2012-10-28 15:13:26)

"Kiedy nie masz ochoty wypowiedzieć ani jednego słowa, wówczas nadszedł czas, aby przemówić."

Ostatnio edytowany przez Honorat (2012-11-01 10:12:04)

"Prośmy Pana aby nas uczynił świętymi, świętymi jak najszybciej, świętymi według Jego woli."

Ostatnio edytowany przez Honorat (2012-11-01 10:11:14)

Podoba mi się ta ostatnia myśl Jakoś tak do mnie przemawia

"Starajmy się utrzymać w takiej doskonałej równowadze ducha, która jest nieodzowna na drodze spełniania dobra i przebywajmy zawsze w takim usposobieniu duszy, by być gotowym na wszystko bez wahania."

"Staraj się o równowagę ducha: ani za bardzo weseli, ani za bardzo smutni; stałość oblicza: nigdy nie pokazuj zmarszczek na czole; stałość w słownictwie: ani za surowi , ani zbyt poufali mówieniu; równowaga w modlitwie: ani za szybko, ani za wolno."

"Dla miłości można się zdobyć na wszystko"


(Obrazki pochodzą ze strony Sióstr Honoratek.)

Ostatnio edytowany przez Honorat (2012-11-09 20:18:31)

"Bóg mój i wszystko w Przenajświętszym Sakramencie"