ja mogę napisać, że założycielka Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w czasie wojny powierzała siostry Najświętszemu Obliczu, siostry staruszki pamiętające Matkę wspominały jak zdarzało się przekraczać im granicę bez dokumentów i pokazywału Niemcom obrazki z Najświętszym Obliczem i były przepuszczane, takie obrazki były też rozdawane więźniom prowadzonym do obozów, wielu z nich zostało uratowanych przez Siostry, ludzie często podawali przez druty dzieci, które były ukrywane u sióstr. Matka Teresa mawiała: ,, Oblicze Najświętsze zasłoni nas" , Siostry do teraz mają szczególną modlitwę do Najświętszego Oblicza, codziennie odmawianą.

Tak że szczególna patronka zgromadzenia św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, miała nabożeństwo do Oblicza Jezusa, co widać po samym predykacie, który często jest zapominany i skracany do samego Dzieciątka Jezus, gdy wczytamy się w Dzieje duszy, jest tam podkreślone, że mała droga Teresy biegnie od żłobka poprzez krzyż i chwałę umęczonego Oblicza Jezusa.

no właśnie bardzo dużo, pisze o tym w Dziejach duszy, ale ludziom najczęsciej to umyka, bo albo czytają je wyrywkowo, albo skupiają się na innych sprawach, a to piękna duchowość.

Chcialbym podac jeden z wierszy św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza:

DO NAJŚWIĘTSZEGO OBLICZA

Święte Oblicze mojego Pana,
Blaskami wiedziesz mnie swymi…
Gwiazdo cudowna, umiłowana,
Tyś mi jest niebem na ziemi!
Ja z Twych kochanych oczu, zroszonych
Potokiem łez, zbieram czary,
I ślę uśmiech oczu łzą pokrytych,
Gdy Twe rozważam ofiary.

By Cię pocieszyć, tchnieniem radości,
Chcę zapomniana żyć w cieniu,
A choć ukrywasz Boskie piękności,
Widzę je i w utajeniu —
Wciąż, biec chcę do Twej światłości!

Twoja Twarz święta jest mą Ojczyzną,
Królestwem zaczarowanym,
Roześmianych kwiatem łąk podobizną,
Światłem jutrzenki różanym.
I jak lilia, Twoje Oblicze
Roztacza nieznane wonie,
Duszy wygnanej daje słodycze,
Pokojem wieńczy skronie!

Tyś jest słodkością, Tyś jest wytchnieniem,
Czarownym dźwiękiem mej liry,
Ach, Tyś jest duszy mojej zbawieniem,
Cudowną rośliną mirry,
Ukrytą pod serca tchnieniem!

Skarb mój jedyny — święty, Twarz Twoja
Nie żądam więcej niczego:
Tylko niech przy Niej trwa dusza moja
I bliżej będzie Ducha Twego!
Wykuj w mym sercu tak, jak w marmurze,
Twą cudną i niepojętą
Twarz — a dusz ludzkich złożę Ci kruże
I wkrótce stanę się świętą!

Tym żniwom, Panie, bym podołała
I plon złożyła Ci czysty,
Spraw, by Twym ogniem dusza pałała!
A kiedyś, Twój wiekuisty
Boski znak otrzymała.

12 sierpnia 1895

A to relikwia husty sw. Weroniki.
Najswietsze Oblicze z Manopello (Wlochy)

Volto Santo



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/c … nto_06.jpg

Ostatnio edytowany przez lukaszocd (2010-06-11 12:22:19)