Z własnego doświadczenia Ci nie odpowiem, aczkolwiek przytoczę kilka moich skromnych myśli.
Nigdy nie spotkałam się by w jednym zakonie były dwie siostry (jako rodzeństwo).
Czy ja wiem czy to ułatwia? Zapewne są tego wady i zalety. Wstępując do zakonu zyskujemy nowiutką rodzinę i każda siostra zakonna staje się jakby naszą 'rodzoną'. Na pewno niejaki pierwszy kontakt w owym nowym otoczeniu ograniczał by się w dużej mierze do osoby którą znamy - w tym przypadku siostry (owej rodzonej). Myślę, że jednak czysty start jest lepszy.. nie można też się jakoby izolować. Ważne jest to, by otworzyć się na innych i zżyć się z nimi bo pod jednym dachem jednak trochę lat będzie do przeżycia
Jeśli chodzi o powołanie - czemu nie! Pan Bóg różne plany nam pisze i wszystko jest możliwe w Jego rękach.

dziękuję za odpowiedzi ja w zasadzie też słyszałam o historiach, że dwie siostry wstępują do jednego klasztoru. bałam się właśnie tego, że moje powołanie może być tylko ze względu na siostrę, ale widzę, że tak nie musi być

Ja znam 2 rodzone siostry, które są w tym samym klasztorze klauzurowym, 1 jest Przełożoną, a 2-ga mistrzynią nowicjatu;-). Różnie Pan Bóg powołuje, do każdego mówi indywidualnie.  Mam koleżankę, u której Pan powołał 1 brata na misjonarza, a 2-go na księdza, ona wstąpiła do zakonu po maturze, ale po roku wystąpiła, w tym roku wyszła za mąż. Bóg może wszystko, może powołać także kilka osób z rodziny,a nawet wszystkich , On patrzy na wszystko inaczej niż ludzie-patrzy na serce człowieka i w to serce wlewa pragnienia co do drogi życia. Ludzie mogą mówić: "myślisz o zakonie, bo np.Twoja siostra wstąpiła,to Ty też", ale to nie ważne co oni mówią, bo to Ty sama widzisz po sobie co czujesz, i to Tobie Bóg może wlewać takie pragnienia, a ludzie tego nie rozumią.
Napisałaś: (...)"czy po prostu to drugie powołanie jest takim tylko zauroczeniem? chęcią naśladowania bez specjalnego Bożego wezwania?"
Nawet jeśli masz w sobie takie zauroczenie, to coś tam dzieje się w Twoim sercu, zastanów się nad tym,a właściwie to pytaj Pana Boga dlaczego tak się dzieje. Jeśli to powołanie to przetrwa, a jeśli tylko chwilowe zauroczenie to minie za jakiś czas. Odkryj głębię swojego serca, pytaj Pana jaki ma dla Ciebie plan, zaglądaj w Pismo św.,a On da Ci odpowiedź. Ufajmy Panu!

Właśnie tak Anetko:)) Ja znam przypadek gdzie dwie siostry chciały wstąpić do klasztoru (żadna z nich nie znała zamiarów drugiej) spotkały się dopiero w klasztorze do którego obie wstępowały:)))

Ja co prawda nie mam rodzeństwa w żadnym zakonie,ale miałam ciocię u służebniczek.Piszę "miałam"bo ona "uciekła" z zakonu i w dodatku wyszła za mąż za niedoszłego kleryka.Może to i wydaje się zabawne,ale w mojej rodzinie ich przeszłość to nadal temat tabu.