Zgadzam się z Nisią.

"Może to kolejna CHORA próba Boga? Nie wiem... Tak czy inaczej tymi swoimi próbami On mnie zaprowadzi w to samo co było ze mną jakieś 3 lata temu... Tak... Do ateizmu!"

Bardzo mnie fragment zadziwił,a  nawet lekko uraził. Przepraszam, że to powiem, ale to jest w moim wnętrzu. Jak coś, co, jakby nie było, pochodzi od Boga może być, jak to ujęłaś, chore? Ale to tylko prywatna dygresja.

Jest w Tobie teraz mnóstwo nienawiści, to się czuje, ale pomyśl, że ten Wielki Bóg przechodził to samo. Przyjmował baty, niósł krzyż, aż został do niego przybity. Kiedyś na pogrzebach klaskano, cieszono się, że dusza zmarłego już nie cierpi, jest w lepszym świecie. Czy teraz pamiętamy o tym, że jest coś dalej, że śmierć to tylko przejście? Śmierć już nie ma mocy, Chrystus pokazał, że śmierć jest dla Boga niczym.Nie bądź na Boga zła, za kilka lat stwierdzisz, że to ma sens, wiele z tego doświadczenia wszyscy wyniesiecie. Teraz niemal Panu Bogu grozisz, obracasz się na pięcie i zadzierasz nosek. Zabrał Ci wujka, więc Ty zostawisz jego. Ateizm to niewiara w Boga, uznawanie, że Go nie ma, a  Ty wierzysz, tylko chcesz Pana Boga trochę ukarać. Zastanów się nad swoją relacją z Panem Bogiem... On wyciąga do Ciebie rękę, więc ją przyjmij, a nie odrzucaj. Bóg sam przychodzi do Ciebie. I pamiętaj, że Twój wujek już nie wierzy, on już wie.

Ostatnio edytowany przez Ania (2011-04-28 16:15:01)

Ania napisał:

Zgadzam się z Nisią.

"Może to kolejna CHORA próba Boga? Nie wiem... Tak czy inaczej tymi swoimi próbami On mnie zaprowadzi w to samo co było ze mną jakieś 3 lata temu... Tak... Do ateizmu!"

Bardzo mnie fragment zadziwił,a  nawet lekko uraził. Przepraszam, że to powiem, ale to jest w moim wnętrzu. Jak coś, co, jakby nie było, pochodzi od Boga może być, jak to ujęłaś, chore? Ale to tylko prywatna dygresja.

Jest w Tobie teraz mnóstwo nienawiści, to się czuje, ale pomyśl, że ten Wielki Bóg przechodził to samo. Przyjmował baty, niósł krzyż, aż został do niego przybity. Kiedyś na pogrzebach klaskano, cieszono się, że dusza zmarłego już nie cierpi, jest w lepszym świecie. Czy teraz pamiętamy o tym, że jest coś dalej, że śmierć to tylko przejście? Śmierć już nie ma mocy, Chrystus pokazał, że śmierć jest dla Boga niczym.Nie bądź na Boga zła, za kilka lat stwierdzisz, że to ma sens, wiele z tego doświadczenia wszyscy wyniesiecie. Teraz niemal Panu Bogu grozisz, obracasz się na pięcie i zadzierasz nosek. Zabrał Ci wujka, więc Ty zostawisz jego. Ateizm to niewiara w Boga, uznawanie, że Go nie ma, a  Ty wierzysz, tylko chcesz Pana Boga trochę ukarać. Zastanów się nad swoją relacją z Panem Bogiem... On wyciąga do Ciebie rękę, więc ją przyjmij, a nie odrzucaj. Bóg sam przychodzi do Ciebie. I pamiętaj, że Twój wujek już nie wierzy, on już wie.

Wiesz... Wiem, że 'ktoś' tam jest, ale jednak chcę odpocząć. Jestem wściekła, więc moim postanowieniem jest zostawienie posługi do Mszy św. (jestem lektorką) -chociażby na jakiś czas chcę to zostawić i chcę oddalić się w ciszy i w spokoju, tj. odpuszczę sobie Kościół - będę chodzić na Msze św. , ale nie będę czytać i już nie będę nawet 2 razy dziennie na Mszach św., może nawet nie będę codziennie chodzić. Po prostu z szacunku i chyba cząstki pozostałej miłości do Boga, nie czuję się godna Mszy św. czy Komunii św. a może nawet modlitwy? Zobaczymy co będzie. Nie wydaje mi się, że z 'fochem' mogę być blisko Boga. Tylko jeszcze bardziej się na siebie pogniewamy. Bo to chyba nie tak jak mój Kierownik powiedział, że Pan mnie rozumie...
W nocy przed pogrzebem Wujka przed snem usłyszałam słowa (znajomy głos):
,,Idź za Bogiem - tam gdzie cię powołuje".
Hehehe... Śmiesznie to brzmiało, bo to tak pół po kaszubsku, a to miał w zwyczaju mój Wujek... Ale postawiłam warunek, że najpierw On am iść do nieba, wtedy ja pójdę za Bogiem. On chyba wiedział co będzie się ze mną działo. Masakra...

"Po prostu z szacunku i chyba cząstki pozostałej miłości do Boga, nie czuję się godna Mszy św. czy Komunii św. a może nawet modlitwy?"

Moim zdaniem odrzucasz w ten sposób Boga, który się uniżył i oddał Ci się całkowicie, który pierwszy Cię pokochał i który czeka na Ciebie, odrzucasz Jego łaskę - zuchwalstwo. Bóg umacnia Cię przez sakramenty. To jest trochę dla mnie niezrozumiałe, by przestać się do kogoś odzywać, bo się nie jest godnym. Nie ma co tkwić w tej niegodności, tylko stand up i do przodu.Od Boga nie ma urlopów, ale skończmy tę dyskusję, niech inni się wypowiadają. Moje pojmowanie Boga i wiary jest chyba trochę inne.

'Kochać to znaczy powstawać.'

słuchałam kiedyś świadectwa kobiety ocalonej z aborcji ( pewnie widzialiście to- krąży w internecie)\
tam mówi ona o tym, że zapominamy jak wielką łaską może być cierpienie...
nigdy nie wiesz czego Bóg dokonuje w danym człowieku, w jego duszy, chociażby przez cierpienie?
Myślę, że czasem może yć tak, że sami jesteśmy "gotowi" znosić cierpienia, bo wierzymy, że one nas przybliżają do Boga... więc czemu innym odbieramy taką możliwość? może byc tak, że dla kogoś dane cierpienie może być największym darem od Boga... ale tutaj módl się o wiarę... o to, żeby gdy pytasz się o to o co Bogu chodziło, żebyś mogłą uznać, że może tego nie wiesz, ale na pewnoe wiesz, że było to z miłości...
i też nie mówię tego tak na sucho... bo sama przeżywałam przez rok chorobę nowotworową mojego taty i potem jego śmierć... i myślę, że na wszystko trzeba czasu...
więc też daj sobie czas na żałobę... to potrzebne i naturalne...
a co do niegodności.... a uważasz, że są chwile w których możesz powiedzieć, że faktycznie jesteś godna spotkania z Nim? bo ja myślę, że nikt z nas nie ma takiej chwili.. więc argument o niegodności odrzuć... ale jeśli czujesz, że potrzebujesz czasu, żeby się pozbierać to może faktycznie na razie zostaw posługę, ale nie zostawiaj modlitwy swojej osobistej... Mszy.... tego nie trać...
ściskam