Początek temu
Zgromadzeniu dał
Duch Święty poprzez
bł. Honorata Koźmińskiego
(1829-1916).

Inspiracją dla Założyciela były wyrażne znaki czasu:
w 1877r. objawienia Matki Bożej w Gietrzwałdzie, gdzie Maryja wzywała do ratowania narodu polskiego poprzez modlitwę różańcową
kasata zakonów przez władze carskie
większa liczba wiejskich dziewcząt, które przy konfesjonale o. Honorata szukały rady i pomocy do realizacji swoich pragnień służenia Bogu w życiu zakonnym
potrzeby duchowe i materialne różnych środowisk społecznych.

Odpowiedział na nie, zakładając
7 października 1878 r.
ZGROMADZENIE SIÓSTR SŁUŻEK
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
NIEPOKALANEJ

Historia
Zgromadzenie Sióstr Służek NMP Niepokalanej zostało założone 7 października 1878 r. przez bł. Honorata Koźmińskiego, kapucyna. Powstało ono w warunkach ucisku społecznego i religijnego po upadku powstania styczniowego. Bł. Honorat Koźmiński, przeniknięty troską o dobro rodaków, podejmował wysiłki, by ratować wiarę, podźwignąć moralność i umocnić świadomość narodową Polaków. Wielką siłę, zdolną do dokonania odrodzenia duchowego, upatrywał w życiu zakonnym. Dlatego usiłował je ocalić, wprowadzając nową, nieznaną dotąd w kraju ukrytą jego formę. Członkowie i członkinie ponad dwudziestu założonych przez niego zgromadzeń służyli ludziom w środowisku, z którego się wywodzili, zachowując na zewnątrz dotychczasowy sposób życia.
Rozwój Zgromadzenia
Proponowana przez o. Honorata forma życia zakonnego była tak nowa, że jedynie żar rozpalonego serca Założyciela kazał uwierzyć w słuszność głoszonej idei tym, które pragnęły "odkrywać" Ukrytego. Zgromadzenie jednak rozwijało się bardzo prężnie, np. w roku 1907 (20 lat po założeniu) było już 8.479sióstr. Katalogi zgromadzenia podają, że przez pierwszych 29 lat jego istnienia zgłaszało się rocznie ponad 150 kandydatek. I poszła ta rzesza Służek - zwłaszcza do ludu wiejskiego, w ubraniu zwyczajnym i prostym, jak wszystkie polskie kobiety. Wmieszały się w kolorowy tłum z tajemnicą konsekracji zakonnej w sercach, niosąc DobrąNowinę świadectwem słowa i życia.
Siostry żyjące wspólnie, siostry zjednoczone i stowarzyszone
W pierwszych latach kształtowania się Zgromadzenia, siostry żyły przeważnie pojedynczo, okresowo tylko uczestnicząc w życiu wspólnym. Grupa ta nazywana "siostrami zjednoczonymi", z którymi współpracowały siostry żyjące wspólnie. Te ostatnie służyły Zgromadzeniu przeważnie jako przełożone i mistrzynie. Z siostrami życia wspólnego i "zjednoczonymi" współpracowała grupa zwana "siostrami stowarzyszonymi". Były one znacznie luźniej związane ze Zgromadzeniem, żyły jako świeckie czcicielki św. Franciszka, nie składały ślubów. Dalsza ewolucja struktury Zgromadzenia nastąpiła z woli Stolicy Apostolskiej na początku dwudziestego wieku. Zgromadzenie ukonstytuowało się jako niehabitowa kongregacja zakonna zachowująca życie wspólnotowe.

Duchowość
Chcemy oddawać chwałę Bogu swoim życiem konsekrowanym pośród świata, włączać się w zbawczą misję Chrystusa, zwłaszcza poprzez prace w środowisku wiejskim. Zjednoczone we wspólnocie siostrzanej pragniemy służyć bliżnim naśladując Chrystusa, który "przyszedł, aby służyć", oraz Maryję, Służebnicę Pańską.

Apostolat
Powołaniem służek jest apostolska służba ludziom zwłaszcza w środowisku wiejskim.
Siostry starają się naśladować Chrystusa i Jego Matkę, szczególnie w tajemnicy Ich prostego i ukrytego życia w Nazarecie.
Ewangelia jest źródłem, z którego czerpią siostry motywację, siły i światło do realizacji swojego powołania i misji w świecie. Pragną od wewnątrz - na wzór zaczynu ewangelicznego - wpływać na chrześcijańskie kształtowanie społeczności ludzkiej.

wiecej informacji znajdziecie tu :
http://www.mariowka.sluzki.opoka.org.pl/