No cóż swoje powołanie odkryłam 2 lata temu,gdy zaczęłam chodzić do szkoły  zawodowej-jeszcze w tedy nie wiedziałam że to jest to,zaczęło się od tego że ks. z naszej parafii który nas uczył jako zadanie domowe kazał nam czytać pismo św. i z tego były kartkówki-tak mnie to wciągło że przeczytałam cały nowy testament i teraz czytam stary,zaczęłam się coraz to częściej modlić,chodzić coraz częściej do kościoła-bo od 3 miesięcy chodzę codziennie-i pewnego dnia postanowiłam że chcę wstąpić do zakonu-moi niektórzy znajomi uważają że to głupie tak nagle sobie uświadomić że chcę zostać zakonnicą-ale po prostu mam powołanie i nikt tego nie zmieni.Ale boli mnie to że moja mama nie może się z tym pogodzić że wybrałam tą drogę i w dodatku mnie zniechęca-to jest najgorsze.

Wiem może że to głupio brzmi ale tak odkryłam powołanie:)

Tak jestem pewna co do tego dużo o tym myślałam,mama mi zawsze mówiła że sobie nie poradzę ale ja więżę w siebie-i mam nadzieję że mama to zrozumie

Ona twierdzi  że jak pobędę tam z tydzień to że będe chciała wrócić ale w cale tak nie jest-sama wiem lepiej czego tak naprawdę chcę.

Niestety nie a ty?

I jak? podoba się?

Dzięki za słowa otuchy-jesteście super

Na pewno tak zrobię i dziękuje za dobrą radę a teraz niestety muszę kończyć :(bo korzystam z komputera w bibliotece a zaraz zamykają mam nadzieję że jutro też popiszemy.

A tak w ogóle to miło mi was poznać. Pa:(

Masz przepiękne imię Agato
Witamy Cię na  forum i życzymy owocnego forumowania (nie wiem, czy takie słowo istnieje, ale... niech będzie )

Witaj i podążaj za tym co podpowiada serce, a On pomoże Ci poradzić sobie ze wszystkimi przeciwnościami