13 lipca

Cześć i uszanowanie okazane na zewnątrz są
znakiem i skutkiem poważania wewnętrznego,
jakie mamy dla Przełożonych, dla równych i dla niższych.

15 lipca

Próżnowanie, gdy się nic nie czyni jest zwykle
powodem, że się źle czyni.

18 lipca

Pokorna dusza jest ubogą w duchu
- wyrzeka się wszystkiego, nie pragnie uznania,
nie szuka pochwały.

20 lipca

Cudny dzień ślubów zakonnych.

22 lipca

Kościół zostaje poświęcony na to, aby służył
do wyłącznej służby Bożej, kielich konsekruje się,
aby mogły w nim spocząć święte Postacie,
a więc i zakonnica oddana wyłącznej służbie Bożej
jest poświęcona jako żywe cyborium.

24 lipca

Cnota ubóstwa obowiązuje nas do oderwania serca
od wszystkiego. Każe nam używać wszystkiego,
co w życiu koniecznie potrzebne, jako żebrakom,
którym się nic nie należy. A to, co do użytku dane nam będzie,
jako rzeczy Bogu poświęcone szanować
i być gotową każdej chwili to oddać.

26 lipca

We wszystkim potrzebna jest naturalność,
brak naturalności w pobożności świadczy,
że nie jest ona prawdziwa.

28 lipca

Pobudzajmy się do najwyższej tkliwości w miłości
ku Jezusowi, aby się do serca naszego
nie wkradła miłość stworzenia, choć powinno się
unikać tkliwości zbytniej, to jednak w takich wypadkach
lepiej całą swą czułość serca zwrócić ku Bogu.

30 lipca
Pierwsza Profesja S. Sancji - 1938 r.

Złożyłam te śluby Najświętszemu Sercu
i Temu Słodkiemu Mistrzowi, z pełną świadomością
i całkowicie dobrowolnie, znając wszystkie trudności
i doświadczenia, które czekały moje powołanie zakonne.
Oby miał miłosierdzie dla mojej słabości i nędzy
wobec swego biednego stworzenia.
Dając mi natchnienie złożenia Mu ślubów,
oby raczył równocześnie w swojej dobroci
nieskończonej udzielić mi Swojej siły, aby je wypełnić.

31 lipca
Dzień Chrztu S. Sancji - 1910 r

Wielki Boże, w Którego Obliczu i obecności stoję,
błagam Cię przez Najświętsze Serce Twego Syna,
oświeć mój rozum, ażebym zrozumiała, czego żądasz
ode mnie, abym z miłości ku Tobie czyniła to,
co się Tobie podoba.

2 sierpnia

Bóg się nie obraża, miłuje nas zawsze,
co jest znakiem pokory. Wydał Pan Jezus samego Siebie
za nas, więc i my musimy się odwzajemnić,
oddając Mu się całkowicie.

I po raz kolejny przypomnienie tej prawdy, że Bóg mnie kocha... I nigdy nie odwróci się ode mnie, nie obrazi się i nie zostawi mnie...