ja też czekam

Skoro chcecie wiedzieć więcej to proszę bardzo...

Po przyjeździe z Pakości, nie mogłem przestać myśleć o tym że poznałem następców św. Franciszka.
Od tamtego czasu często przy każdej okazji odwiedzałem Kujawską Jerozolime, gdy byłem troszkę starszy i byłem w gimnazjum nasz ksiądz zachorował na jego miejsce trafił oczywiście Franciszkanin ( byście musieli widzieć moją radość ).
Na katechezie okazało się że owy Brat Mniejszy zajmował się powołaniami do Zakonu.
Zawsze na przerwie i po przerwie razem rozmawialiśmy o mojej służbie przy Ołtarzu, o tym że czuję coś co mnie przyciąga do Franciszkanów.
Ojciec podarował mi kalendarzyk na którym była fotografia przedstawiająca zakonnika uśmiechniętego od ucha do ucha i był napis : " Choć z nami Franciszkanami" ( mam ten obrazek do dziś ).
Na tyle, obrazka o którym piszę były terminy rekolekcji powołaniowych.
Nie zastanawiałem się długo w sercu biło pragnienie JEDŹ!
Myślałem, jak powiedzieć mamie że chcę jechać do zakonników.
Mama mnie puściła, ale widziałem jej nie smak no cóż.
Gdy dojechałem na rekolekcje poznałem kilku innych chłopaków, którzy tak jak ja szukali Boga oraz chcieli odczytać swoje powołanie.
Na rekolekcjach odczułem bliskośc Boga i czułem jakby Pan chciał mi powiedzieć to jest twoje miejsce na ziemi.
Faktycznie czułem się tam jak wśród swoich, jak w domu.
Od pierwszych rekolekcji minęło już kilka ładnych lat ale nadal jeżdzę na spotkania Franciszkańskie, oraz mam znajomych naśladowców św. Franciszka mam, nawet przyjaciela Brata Mniejszego dzięki któremu wiem że Franciszkanie są cool
(To tylko tak w skrócie mógłbym napisać dużooooooooooooo dużooooooooooo więcej ... jakby ktoś chciał wiedzieć więcej o mnie śmiało proszę pytać)


Pokój i Dobro

pisz, pisz. ciekawe to!!
wczoraj przy Jasnej Górze było pełno brązowych ale nie wiem jakich i skąd