(Dn 3,14-20.91-92.95)
Król Nabuchodonozor powiedzia³: Czy jest prawd¹, Szadraku, Meszaku i Abed-Nego, ¿e nie czcicie mojego boga ani nie oddajecie pok³onu z³otemu pos¹gowi, który wznios³em? Czy teraz jesteœcie gotowi - w chwili gdy us³yszycie dŸwiêk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych - upaœÌ na twarz i oddaÌ pok³on pos¹gowi, który uczyni³em? Je¿eli zaœ nie oddacie pok³onu, zostaniecie natychmiast wrzuceni do rozpalonego pieca. Który zaœ bóg móg³by was wyrwaÌ z moich r¹k? Szadrak, Meszak i Abed-Nego odpowiedzieli, zwracaj¹c siê do króla Nabuchodonozora: Nie musimy tobie, królu, odpowiadaÌ w tej sprawie. Je¿eli nasz Bóg, któremu s³u¿ymy, zechce nas wybawiÌ z rozpalonego pieca, mo¿e nas wyratowaÌ z twej rêki, królu! Jeœli zaœ nie, wiedz, królu, ¿e nie bêdziemy czciÌ twego boga, ani oddawaÌ pok³onu z³otemu pos¹gowi, który wznios³eœ. Na to wpad³ Nabuchodonozor w gniew, a wyraz jego twarzy zmieni³ siê w stosunku do Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Wyda³ rozkaz, by rozpalono piec siedem razy bardziej, ni¿ by³o trzeba. Mê¿om zaœ najsilniejszym spoœród swego wojska poleci³ zwi¹zaÌ Szadraka, Meszaka i Abed-Nega i wrzuciÌ ich do rozpalonego pieca. Król Nabuchodonozor popad³ w zdumienie i powsta³ spiesznie. Zwróci³ siê do swych doradców, mówi¹c: Czy nie wrzuciliœmy trzech zwi¹zanych mê¿ów do ognia? Oni zaœ odpowiedzieli królowi: Rzeczywiœcie, królu. On zaœ w odpowiedzi rzek³: lecz widzê czterech mê¿ów rozwi¹zanych, przechadzaj¹cych siê poœród ognia i nie dzieje siê im nic z³ego; wygl¹d czwartego przypomina anio³a. Nabuchodonozor powiedzia³ na to: Niech bêdzie b³ogos³awiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który pos³a³ swego anio³a, by uratowa³ swoje s³ugi. W Nim pok³adali sw¹ ufnoœÌ i przekroczyli nakaz królewski, oddaj¹c swe cia³a, aby nie oddawaÌ czci ani pok³onu innemu bogu poza Nim.

Sdz 1 (1-21)
   
1 Po Âśmierci Jozuego Izraelici tak siĂŞ pytali Pana: «Któ¿ z nas pierwszy wystÂąpi do walki przeciwko Kananejczykom?» 2 Pan odpowiedziaÂł: «WystÂąpi Juda. Oto dajĂŞ tĂŞ ziemiĂŞ w jego rĂŞce». 3 ZwrĂłciÂł siĂŞ wiĂŞc Juda do Symeona, swego brata: «PĂłjdÂź ze mnÂą na ziemiĂŞ wyznaczonÂą mi losem, a bĂŞdziemy walczyli z Kananejczykami. Z kolei i ja takÂże bĂŞdĂŞ pomagaÂł ci walczyĂŚ na wyznaczonej tobie ziemi». I Symeon poszedÂł z nim. 4 WystÂąpiÂł wiĂŞc Juda do walki i Pan wydaÂł KananejczykĂłw i PeryzzytĂłw w ich rĂŞce. A w Bezek zabili dziesiĂŞĂŚ tysiĂŞcy mĂŞÂżczyzn. 5 Kiedy w Bezek natknĂŞli siĂŞ na Adoni-Bezeka, wydali mu bitwĂŞ i pokonali KananejczykĂłw i PeryzzytĂłw. 6 UciekÂł Adoni-Bezek, lecz oni Âścigali go, schwycili i odciĂŞli mu kciuki rÂąk i nĂłg. 7 PowiedziaÂł wtedy Adoni-Bezek: «SiedemdziesiĂŞciu krĂłlĂłw z odciĂŞtymi kciukami u rÂąk i nĂłg zbieraÂło okruchy pod moim stoÂłem. Oto jak ja postÂąpiÂłem, tak i mnie oddaÂł BĂłg». Odprowadzono go do Jerozolimy i tam umarÂł. 8 <Synowie Judy uderzyli na JerozolimĂŞ, zdobyli jÂą, lud wyciĂŞli ostrzem miecza, a miasto spalili>2. 9 Potem zeszli potomkowie Judy, aby uderzyĂŚ na KananejczykĂłw, ktĂłrzy zamieszkiwali gĂłry, Negeb i SzefelĂŞ. 10 NastĂŞpnie wyruszyÂł Juda przeciw Kananejczykom, ktĂłrzy zajmowali Hebron - nazwa Hebronu brzmiaÂła niegdyÂś Kiriat-Arba - i pobiÂł Szeszaja, Achimana i Talmaja3. 11 StamtÂąd wyruszyÂł przeciwko mieszkaĂącom Debiru - nazwa Debiru brzmiaÂła przedtem Kiriat-Sefer. 12 Wtedy wÂłaÂśnie powiedziaÂł Kaleb: «Temu, kto zdobĂŞdzie Kiriat-Sefer i zajmie je, dam mojÂą cĂłrkĂŞ AksĂŞ za ÂżonĂŞ»4. 13 ZdobyÂł je Otniel, syn Kenaza, mÂłodszego brata Kaleba, i Kaleb daÂł mu za ÂżonĂŞ swojÂą cĂłrkĂŞ AksĂŞ. 14 Gdy ona przybyÂła, skÂłoniÂła go, aby za¿¹daÂł pola od jej ojca. NastĂŞpnie zsiadÂła z osÂła, a Kaleb jÂą zapytaÂł: «Czego sobie Âżyczysz?» 15 Wtedy odrzekÂła mu: «OkaÂż mi ÂłaskĂŞ przez dar! Skoro mi daÂłeÂś ziemiĂŞ Negeb, dajÂże mi ÂźrĂłdÂła wĂłd». I daÂł jej ÂźrĂłdÂła na wyÂżynie i na nizinie.
16 Synowie Kenity, teœcia5 Moj¿esza, wyruszyli z synami Judy z Miasta Palm5 i udali siê na pustyniê judzk¹, le¿¹c¹ w Negebie ko³o Arad, i tam zamieszkali z ludem5. 17 Potem ruszy³ Juda z Symeonem, bratem swoim, na podbój Kananejczyków zamieszkuj¹cych Sefat, które ob³o¿yli kl¹tw¹, i st¹d nadano temu miastu nazwê Chorma. 18 Zdoby³ te¿ Juda Gazê i jej okolice, Aszkelon i jego okolice oraz Ekron i jego okolice. 19 A Pan by³ z Jud¹. Wzi¹³ potem Juda w posiadanie góry, natomiast nie usun¹³ z posiad³oœci mieszkaùców doliny, poniewa¿ mieli ¿elazne rydwany. 20 Kalebowi dano w posiadanie Hebron, zgodnie z podzia³em dokonanym przez Moj¿esza, a ten pozbawi³ tam posiad³oœci trzech synów Anaka. 21 Natomiast synowie Beniamina nie wyrzucili z Jerozolimy mieszkaj¹cych w niej Jebusytów, tak ¿e ci mieszkaj¹ w Jerozolimie wspólnie z synami Beniamina a¿ po dziœ dzieù.