Myślę, że warto porozmawiać z kimś mądrym, księdzem, siostrą zakonną itp. Z doświadczenia wiem, że do zakonu trzeba iść bez takich problemów wewnętrznych, związanych z psychiką, bo w zakonie prędzej czy później to się rozrośnie i może być dla Ciebie uciążliwe...Warto rozpracować to przez terapie przed wstąpieniem...Wiem co mówię Napewno to o czym piszesz nie wyklucza Twoich planów tylko moim zdaniem warto to nazwać i się z tym uporać przed wstąpieniem...Masz już jakieś upatrzone zgromadzenie?

jeśli Bóg daje powołanie, daje też środki do jego realizacji. Jeśli powołuje cię do konkretnego Zgromadzenia, to znajdzie sposób, byś się tam znalazła, jeśli tylko będziesz otwarta na Jego wolę, nawet jeśli to po ludzku będzie niemożliwe, nielogiczne itp. To wielka szkoła zaufania, ale czasami to co wydaje nam się największym pragnieniem serca, jest tylko przedsmakiem jeszcze większego pragnienia, z własnych doświadczeń coś o tym wiem życzę ci dużo wierności, odwagi i światła Ducha Świętego w odkrywaniu tych dróg Bożego szaleństwa!

czasami coś, co odczytujemy jako znaki czegoś, okazują się znakami czegoś zupełnie innego, niż nam się wydawało ja tak miałam, że przez 7 lat wydawało mi się, że znaki, które otrzymywałam prowadzą do salezjanek i jest to takie oczywiste, że nie miałam wątpliwości. A potem zobaczyłam, że dokładnie te same znaki, prowadziły mnie gdzieś indziej, tylko trochę inaczej wystarczyło na nie spojrzeć i aż się zadziwiam, że te same znaki mogły być na tak różny sposób interpretowane oczywiście nie musi być tak u ciebie, ale czasami znaki są trudne do właściwego odczytania, o wiele ważniejsze jest to, co Bóg zostawia w twoim sercu bezpośrednio, znaki są tylko dodatkiem ale jeśli gdzieś cię prowadzi, to na pewno dopomoże ci, by to spełnić!