22 lutego    Rocznica objawienia obrazu

22 lutego. Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach.
Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią,
ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku,
który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw
w kaplicy waszej i na całym świecie(Dz. 47).



To dzień szczególny

24 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

O Boże mój, nadziejo moja jedyna, w Tobie położyłam ufność całą i wiem,
że nie będę zawiedziona (Dz. 318).

27 lutego    Wiara, nadzieja, miłość

Często żyłam nadzieją przeciw nadziei i posunęłam swoją nadzieję do zupełnego zaufania Bogu. Niech się stanie ze mną to, co postanowił od wieków (Dz. 386).

1 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jak wody spływają z gór na doliny, tak też i łaski Boże spływają tylko na dusze pokorne (Dz. 55).

3 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Jezus dał mi poznać głębię swojej cichości i pokory, i dał mi zrozumieć,
że wyraźnie tego ode mnie żąda. Uczułam Boskie spojrzenie w duszę swoją, które napełniło mnie niepojętą miłością, ale zrozumiałam, że Pan patrzył się z miłością na cnoty i heroiczne wysiłki moje, i poznałam, że to Boga ściąga do serca mojego. Dlatego zrozumiałam, że nie wystarcza, bym się starała tylko o cnoty zwykłe, ale staram się ćwiczyć w cnotach heroicznych (Dz. 758).

5 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

O, jak piękna dusza pokorna; z jej serca wznosi się jak z kadzielnicy woń wszelka
i nader miła, i przebija obłoki, i dosięga Boga samego, i napełnia radością Jego Najświętsze Serce. Takiej duszy Bóg niczego nie odmawia; taka dusza jest wszechwładna, ona wpływa na losy świata całego; taką duszę Bóg wywyższa aż do tronu swego, a im ona więcej się uniża, tym Bóg więcej się ku niej skłania, ściga ją swymi łaskami i towarzyszy jej w każdym momencie swą wszechmocą. Taka dusza jest najgłębiej z Bogiem zjednoczona (Dz. 1306).

7 marca Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Nigdy się przed nikim nie płaszczę. Nie znoszę pochlebstw, a pokora jest tylko prawdą, nie ma w prawdziwej pokorze płaszczenia się (Dz. 1502).

9 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Upokorzenie to pokarm codzienny. Rozumiem, że oblubienica przybiera wszystko,
co się tyczy jej Oblubieńca, a więc szata zelżywości Jego musi okryć i mnie. W chwilach, kiedy bardzo cierpię, staram się milczeć, ponieważ nie dowierzam językowi, który w takich chwilach jest skłonny do mówienia o sobie (Dz. 92).

11 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

Życie moje nie jest monotonne i szare, ale jest urozmaicone jako ogród wonnymi kwiatami, że nie wiem wreszcie, który wpierw kwiat zerwać: czy lilię cierpień, czy różę miłości bliźniego, czy fiołek pokory. (…) To wielka rzecz umieć wykorzystać chwilę obecną (Dz. 296).

13 marca    Pokora, grzech, skrucha, sakrament pojednania

O dobry Jezu, dziękuję Ci za tę wielką łaskę, to jest, że dajesz mi poznać, czym jestem sama z siebie – nędzą i grzechem, niczym więcej; jedno tylko mogę sama z siebie, to jest obrażać Ciebie, o Boże mój, bo nędza nic więcej uczynić sama z siebie nie może, prócz obrażania Ciebie, o Dobroci nieskończona (Dz. 363).