FRA napisał:

Ale patrząc na braci i na ich pracę wydaje się ze to założenie nie jest prawdziwe

Nie jest czy jest ?

Ja znam z innego forum brata Grzegorza

Oto nowz filmik o nas http://youtu.be/HPgJg7elKBQ

Konkretnie chodzi tu o Kałków-Godów. Jak się jedzie z Warszawy, to najpierw jest Skarżysko Kamienna, potem na Starachowice, Pawłów, no i już prawie jesteśmy na miejscu.

Posłuchajcie Naszego duchowego  mistrza i ojca świętego ojca Pio. Oto sedno naszej duchowości, zawarte w pigułeczkach, każda z nich pomaga na inną chorobę duszy. To zadziwiające takie proste w swym wyrazie a takie trudne do zastosowania w życiu, Trudne ale przecież nie są niemożliwe do spełnienia. oto one perełki duchowe skarb za który warto oddać cale dotychczasowe bogactwo. Niech trafią do serc które potrafią docenić ich wartość 
http://www.youtube.com/watch?v=3eosttrnEsQ
http://www.youtube.com/watch?feature=en … 1WnSo&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=Pdmtlcba … ure=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=QnUVnRIw … ure=relmfu
A swoją drogą to musiało być niezwykle trudne. Przecież On chciał ciągłego zjednoczenia ze swoim Panem a tymczasem wciąż otaczają Go ludzie. Ale On przecież nauczył się nauki swego świętego ojca Franciszka i dobrze wiedział czym jest klauzura serca, ciałem był wśród ludzi a sercem był w niebie, „bo tam gdzie jest twój skarb tam i serce twoje.”

Ostatnio edytowany przez braciszek (2012-09-24 07:20:45)

Ależ proszę uprzejmie, cała frajda po mojej stronie. Mam nadzieję ze żucone przez naszego ojca ziarno przyniesie plon stokrotny.

Kiedyś na innym forum pisałem więcej o klauzurze serca. To naprawę ciekawy rys duchowości św. Franciszka.

Dziękuję Aniu chętnie skożystam z zaproszenia Co do klauzury serca to prawda, św Franciszek mówił że jeśli zakonnik niema klauzury w sercu, to nie pomogą wysokie móry.

Ostatnio edytowany przez braciszek (2012-09-27 11:59:33)

Witam ponownie wszystkich forumowiczów Jestem bratem ze Zgromadzenia Braci Chrystusa Cierpiącego i chciałbym coś napisać o naszej wspólnocie. Będzie mi ogromnie miło jeśli mój wpis wzbudzi zainteresowanie i pojawią się jakieś pytania. Dwoma wielkimi filarami duchowości naszej wspólnoty jest dwóch świętych O Pio z Petrelciny i Franciszka z Asyżu. Tym razem chciałbym zatrzymać  się nad nad życiem i nauczaniem  O Pio. Postać tego świętego w wielu współcześnie wierzących katolikach, budzi skrajnie różne emocje.  I tak jedni darzą go szczerym uczuciem synowskiej miłości (czasem ocierającej się nawet o fanatyzm), inni natomiast boją się Jego radykalizmu. Tym czasem jak to zazwyczaj bywa prawda leży po środku. O Pio jako syn radosnego i spontanicznego świętego Franciszka, nie tylko nie negował radości i spontaniczności w życiu codziennym i duchowym, ale nawet zachęcał do niej mówiąc do swoich synów i córek „Wędruj przez życie radośnie, z sercem szczerym i otwartym, dążąc wzwyż tak, jak tylko możesz”. Bo niemożliwą rzeczą jest by poznać Boga, źródło prawdziwej wewnętrznej radości, tylko po to by zamknąć się na nią i schować płomyk radości pod korcem. O Pio znał wartość cierpienia bo dzięki szczególnej łasce Bożej oglądał dobro duchowe jakie ono powoduje zarówno w duszy cierpiącego jak i w całym Kościele. dał temu wyraz w swoim wyznaniu do jednej z córek duchowych: "Nie kocham cierpienia samego w sobie; proszę o nie Boga, pragnę go z powodu owoców, które mi daje. Ono bowiem oddaje chwałę Bogu, ocala bliźnich na tym wygnaniu, uwalnia dusze z ognia czyśćcowego" (LdP, s. 167). On sam szedł drogą ofiary z siebie, nie tracąc przy tym pokoju i pogody ducha. Do tych zaś którzy, mu współczuli pisał „Proszę cię, abyś się nie martwiła z tego powodu, że cierpię, bo nadal będę cierpiał, ponieważ cierpienie, choćby było nie wiem jak wielkie - porównane z dobrem, które na nas czeka, okazuje się czymś przyjemnym dla duszy” (Epist. 111, s. 402). Nie każdy kto jest dotknięty cierpieniem potrafi przyjąć te słowa. Niektóre wybrane dusze, które mocniej doświadczyły obecności Boga w swoim życiu, podobnie jak Apostołowie Oglądający jaśniejącą postać Jezusa w świetle Góry Tabor. Owo światło Taboru przenika wybrane dusze, dając im pełniejszy choć nie całkowity ogląd rzeczy przyszłych. Dzięki temu napełniają serca odwagą i płynącą z tego siłą by przetrwać bul wielkiego piątku. Do swoich duchowych dzieci które potrafili pojąć tą naukę pisał: Odrzuć raz na zawsze wahania i smutki! Ciesz się w spokoju słodkimi cierpieniami Umiłowanego (Epist. 111, s. 436). Jednak tym o których wiedział że nie posiadają wiary zdolnej przyjąć wieki dar jakim jest cierpienie pisał. „Czuję, jak serce po prostu wyrywa mi się z piersi na wiadomość o twoich cierpieniach i nie wiem, co mógłbym zrobić, aby ci przynieść w nich ulgę! Dlaczego się miotasz? Córko moja, nigdy nie widziałem, by Pan Jezus obdarzał cię kiedykolwiek tyloma klejnotami co teraz. Nigdy nie widziałem, byś była tak bardzo droga Jezusowi, jak obecnie. Czegóż więc się boisz, drżysz i czym się przerażasz? Twój strach i lęk jest podobny do lęku dziecka znajdującego się w ramionach matki. Tak więc twój lęk jest nierozsądny i bezużyteczny (Epist. 111, s. 442). Dla nas jego duchowych synów zostawił równie drogocenną wskazówkę, polecając nam by dla siebie zachować cierpienie jako skarb najcenniejszy zdolny przebłagać jego sprawiedliwość, a światu dać czystą miłość i uśmiech Boga:  „Niech twoje nauczanie będzie ustawicznym spalaniem siebie samej; niech twoje pojawienie się gdziekolwiek będzie zawsze tak taktowne i delikatne, jakby było uśmiechem Boga” (PM, s. 165). jakże ważną rzeczą podczas posługi chorym i potrzebującym jest wyobraźnia Miłosierdzia, która pozwala nieść pomoc która nie upokarza, bo jest służebna i wypływa z prawdziwej miłości.
A tu kilka zdjąć z naszych ślubów zakonnych https://plus.google.com/113248963957037 … xyM6yEZvin

Ostatnio edytowany przez braciszek (2015-06-19 06:50:51)