Piosenka jest super!
Przy okazji chce siostrę Celinę pozdrowić

Witam was. Mam na imię s. Antonina. Chętnie porozmawiam z wami na tematy zwiazane z naszym powołaniem do życia zakonnego i o waszych problemach. Serdecznie pozdrawiam.

Ostatnio edytowany przez s. Antonina duchaczka (2012-10-13 14:42:33)

witamy Siostrę na forum

"Wiara jest towarzyszką zycia, pozwalającą nam dostrzegać wciaż na nowo cuda, które czyni dla nas Pan Bóg."
/Benedykt XVI./ Te słowa powiedział Ojciec Święty zachęcając nas, byśmy nie byli leniwi w wierze. Rzeczywiście, kto nie zabiega o swą wiarę przestaje też zauważać cuda Boże i brak mu radości. Kto wierzy, wie, że jest kochany, bo widzi na każdym kroku,Bożą Opatrzność. Nawet gdyby rodzice o nas zapomnieli, Bóg nie zapomni o Tobie i o mnie.Warunek:trzeba na życie patrzeć oczami wiary.

Witam Cię Aniu naszym zakonnym pozdrowieniem:"Radość i pokój w Duchu Świętym"
Tak. Bóg o nas nie zpomina nigdy. My natomiast dość często zapominamy o Jego obecności. Ale wciąż przecież zaczynamy od nowa  Go kochać.Dzisiaj Pan przypomniał mi się tak szczególnie gdy wracałam od dzieci i patrzyłam na cudną polską jesień i złote liście, którymi On usłał dla mnie scieżkę, którą szłam

Wczoraj złoto jesieni dzisiaj biel zimy. Życie jest pełne niespodzianek.A Pan ten sam:wczoraj, dziś i na wieki. Pyta właśnie odpowiadajac na niepokoje naszych serc :"Co chcesz abym ci uczynił". Czeka na szczerą odpowiedź.Czasami chcielibysmy ukryć nasze pragnienia nawet przed Nim.Ale nie warto. Bartymeusz zaryzykował. Poprosil o rzecz po ludzku niemożliwą ale konkretną i konieczną dla niego. I nie odszedł smutny. Według szczerości wiary jego, uczynił mu Pan.Pozdrawiam wszystkich, którym trudno jest szczerze przedstawiać Bogu swe wątpliwości i najgłębsze pragnienia.Odwagi.Bóg czeka, by okazać łaskę.

a dokładniej Siostro?

W sytuacji po ludzku mówiącej "stop", dalej sie nie da, zwykle powierzam sie tak niemalże przekornie, komuś blskiemu, kto już jest w Domu Ojca. Doświadczyłam wiele razy wręcz humorystycznych sytuacji pomocy "stamtąd".Kiedy przypominam sobie te sytuacje ogarnia mnie zawsze na nowo łaska wiary, pragnienie głębszej modlitwy, dziekczynienia Bogu i zawierzania Mu bez granic.Rozważanie Bożych dzieł w moim życiu przynosi radosć i nadzieję. W te listopadowe mroczne wieczory bardzo przydają sie takie wspominki ze świętych obcowania.Nie mogą to być przypadki.Byłoby ich zbyt wiele.Zresztą tworzą z czasem niesamowitą logiczną całość.Spróbujcie pomyśleć o tym właśnie dzisiejszego wieczoru.

ja uwierzyłam w świętych obcowanie gdy w sytuacji podbramkowej z udziałem "drugiej rozgłośni" ogarnął mnie lęk zawierzyłam się także Św. Faustynie

:|Aby wiara wzrastała potrzeba czasem naszych klęsk.Urodzajne okazują się niekochane przez nas  chwile gdy brakuje sukcesu, i tracimy pozytywny wzerunek w oczach ludzi.Po chwilach strapienia przychodzi nowa moc i jakaś odporność wobec jawiących się trudości.Tu potwierdza się prawdziwość Pawłowych słów, że moc w słabości się doskonali.