31 sierpnia

Pamiętaj, że niczym tak nie okażesz Bogu miłości, jak chętnym znoszeniem cierpień dla Niego. Św. Jan od Krzyża słusznie nazwał cierpliwość córką miłości. Cierpienia są dla nas wielkim zaszczytem, bo czynią nas podobnymi do Króla boleści, Chrystusa. Są bogatym zyskiem, bo są klejnotami przyszłej korony, którą nas Pan kiedyś uwieńczy. Jeżeli zaś krzyż dotkliwie cię przygniata i pragniesz ulgi lub ochłody, szukaj jej u najsłodszego Zbawiciela; u Pocieszycielki strapionych, Maryi; w modlitwie; w Komunii świętej, bo ona jest Chlebem mocnych i manną słodkiej pociechy.
                                    ŻD 2, 524-526

2 września


Cały porządek wszechświata, cały również ład społeczny i moralny opiera się na jednolitym i nieustającym spełnianiu woli Stwórcy, która wszystkim stworzeniom wytknęła najmędrsze prawa. Pan Bóg przez Apostoła nakazał ludziom: „Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli” (Hbr 13, 17); Bóg też nie tylko uczynił posłuszeństwo obowiązkiem, lecz nadto przywiązał do niego swoje błogosławieństwo, podczas gdy na samowolę, czyli na nieposłuszeństwo, rzucił swoje klątwy.
                                    ŻD 2, 527-528

4 września


Posłuszeństwo przynosi korzyść duszy, jest bardziej korzystne niż bogomyślność, tak że jedna kropla posłuszeństwa ma większą wartość przed Bogiem niż całe naczynie najszczytniejszej modlitwy. Jest bardziej korzystne niż praca lub pokuta, tak że podnieść słomkę z ziemi dla posłuszeństwa ma większą zasługę niż prawić kazania, pościć lub biczować się do krwi, ale z własnej woli.
                                    ŻD 2, 532

Tej mysli przytakuję i jednocześnie siez nią nie zgadzam. Z jednej strony zachęta do posłuszeństwa, ale z drugiej strony skąd pewność że słowa przełożonych to słowa Boga? Jestem teraz właśnie w takiej sytuacji- miałam swój plan, który jednak okazał się "mało ambitny" i czuję na sobie presję... a nie wiem, czy jest sens podejmowania większego wysiłku- może nie nie ma sensu, ale nie wiem, czy jest to możliwe i czy wyrobię sie ze wszystkim...?

Niech sie dzieje wola nieba!

7 września


Według św. Bernarda, doskonale posłuszny winien iść do Boga po drabinie, która ma siedem szczebli, czyli powinien słuchać chętnie, w prostocie, z weselem, prędko, odważnie, pokornie i wytrwale. Tak słuchają zawsze święci. Np. św. Wincenty á Paulo był zawsze w pogotowiu niby anioł, by spełniać wszystko, cokolwiek uznawał jako wolę Bożą. Podobnie św. Franciszek z Asyżu o nic tak gorąco nie prosił, jak o to, by mu Pan dał poznać i wykonać Jego wolę.
                                    ŻD 2, 538

9 września

Kto słucha w sposób nadprzyrodzony, ten widzi w przełożonym Boga i słucha go dla Boga. Nie jest wprawdzie złą rzeczą słuchać przełożonego dlatego, że się go kocha, że on jest roztropny i dobry; trzeba jednak wznieść się wyżej i słuchać przede wszystkim dlatego, że Bóg tak chce i że On sam rozkazuje przez usta przełożonego.
                                    ŻD 2, 552-553

11 września

Posłuszeństwo winno być ochotne i natychmiastowe, aby nie tylko spełnić rozkaz na zewnątrz, lecz spełnić go bez oporu i bez niechęci; jeżeli bowiem w sercu oburzasz się i narzekasz, to choćbyś rozkaz wykonał, nie spełniasz aktu cnoty ale występek.
                                    ŻD 2, 556

13 września


A jak przełożeni mają ćwiczyć się w tej cnocie? Odpowiada na to św. Franciszek Salezy: „Jeżeli przełożeni rozkazują podwładnym tylko dla wykonania woli Boga, wtedy ich rozkazy są aktem posłuszeństwa”.
                                    ŻD 2, 560

15 września

Dobra intencja i prostota to jakby okna życia duchownego. Dobra intencja jest niejako wewnętrzną sprężyną działania, ona wywołuje daną czynność, albo wywiera na nią wpływ. Tak np. jeżeli daję jałmużnę w tym celu, aby otrzymać łaskę Bożą, lub przeciwnie, aby pozyskać chwałę ludzką, wtedy ta chęć otrzymania łaski Bożej lub chwały ludzkiej, jest intencją, czyli pobudką mojego czynu. Intencja zależy tylko od nas i podlega całkowicie królestwu naszej duszy. Jest ona źródłem i jakby duszą czynności, bo od niej zależy jej życie, czyli jej wartość moralna.
                                    ŻD 2, 564

17 września

Cóż zwyczajniejszego nad używanie snu lub pokarmu, a jednak gdy te czynności spełnione są w stanie łaski i z pobudki nadprzyrodzonej, są zasługujące na żywot wieczny. Przeciwnie, cóż świetniejszego nad apostolstwo lub śmierć męczeńską; a jednak, jeżeli te sprawy płyną ze złej pobudki, np. z próżnej chwały, nie tylko nie mają żadnej wartości, ale są nawet karygodne.
                                    ŻD 2, 565