Moderator!
31 sierpnia
Pamiętaj, że niczym tak nie okażesz Bogu miłości, jak chętnym znoszeniem cierpień dla Niego. Św. Jan od Krzyża słusznie nazwał cierpliwość córką miłości. Cierpienia są dla nas wielkim zaszczytem, bo czynią nas podobnymi do Króla boleści, Chrystusa. Są bogatym zyskiem, bo są klejnotami przyszłej korony, którą nas Pan kiedyś uwieńczy. Jeżeli zaś krzyż dotkliwie cię przygniata i pragniesz ulgi lub ochłody, szukaj jej u najsłodszego Zbawiciela; u Pocieszycielki strapionych, Maryi; w modlitwie; w Komunii świętej, bo ona jest Chlebem mocnych i manną słodkiej pociechy.
ŻD 2, 524-526
Offline
Moderator!
1 września
Posłuszeństwo można nazwać drzwiami domu duchowego, bo ono wprowadza do duszy inne cnoty i je strzeże. Skąd posłuszeństwo ma takie zadanie? Jak każdy grzech ma źródło w nadużyciu woli, tak każdy akt cnoty lub dobry uczynek wypływa z dobrego jej użycia. Lecz któż lepiej używa woli, jeżeli nie ten, który poddaje ją prawej woli przełożonych?
ŻD 2, 527
Offline
Moderator!
2 września
Cały porządek wszechświata, cały również ład społeczny i moralny opiera się na jednolitym i nieustającym spełnianiu woli Stwórcy, która wszystkim stworzeniom wytknęła najmędrsze prawa. Pan Bóg przez Apostoła nakazał ludziom: „Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli” (Hbr 13, 17); Bóg też nie tylko uczynił posłuszeństwo obowiązkiem, lecz nadto przywiązał do niego swoje błogosławieństwo, podczas gdy na samowolę, czyli na nieposłuszeństwo, rzucił swoje klątwy.
ŻD 2, 527-528
Offline
Moderator!
3 września
Posłuszeństwo jest bardzo miłe Bogu; milsze niż modlitwa, bo wymaga od nas zwycięstwa nad sobą, podczas gdy modlitwa daje nam pociechę; milsze niż umartwienie ciała, bo jest umartwieniem miłości własnej i pokutą ducha; milsze niż jałmużna, bo jest ofiarą z tego, co jest nam najdroższe i co wyłącznie do nas należy, to jest z własnej woli, a raczej z samowoli. Stąd i Bóg najwięcej ceni tę ofiarę i najhojniej nagradza. ŻD 2, 530-531
Offline
Moderator!
4 września
Posłuszeństwo przynosi korzyść duszy, jest bardziej korzystne niż bogomyślność, tak że jedna kropla posłuszeństwa ma większą wartość przed Bogiem niż całe naczynie najszczytniejszej modlitwy. Jest bardziej korzystne niż praca lub pokuta, tak że podnieść słomkę z ziemi dla posłuszeństwa ma większą zasługę niż prawić kazania, pościć lub biczować się do krwi, ale z własnej woli.
ŻD 2, 532
Offline
Moderator!
5 września
Nieocenione są owoce posłuszeństwa. Ono strzeże od grzechu; kto bowiem we wszystkim słucha Boga, a dla Boga swoich przełożonych, ten nie grzeszy. Posłuszeństwo też jedna łaski Boże i pomnaża nasze zasługi, zapewnia postęp w doskonałości, pokój, radość i świętą wolność, zapewnia też pokój przy śmierci i odbiera obfitą zapłatę w wieczności.
ŻD 2, 532-536
Offline
Gość
Tej mysli przytakuję i jednocześnie siez nią nie zgadzam. Z jednej strony zachęta do posłuszeństwa, ale z drugiej strony skąd pewność że słowa przełożonych to słowa Boga? Jestem teraz właśnie w takiej sytuacji- miałam swój plan, który jednak okazał się "mało ambitny" i czuję na sobie presję... a nie wiem, czy jest sens podejmowania większego wysiłku- może nie nie ma sensu, ale nie wiem, czy jest to możliwe i czy wyrobię sie ze wszystkim...?
Niech sie dzieje wola nieba!
Moderator!
6 września
Posłuszeństwo jest treścią życia chrześcijańskiego i istotą doskonałości. Zadaniem każdego chrześcijanina i jedyną drogą do świętości jest całkowite poddanie się najświętszej woli Bożej. „Cała świętość i doskonałość człowieka – mówi św. Alfons Liguori – polega na zaparciu się siebie i wykonaniu woli Bożej”.
ŻD 2, 537
Offline
Moderator!
7 września
Według św. Bernarda, doskonale posłuszny winien iść do Boga po drabinie, która ma siedem szczebli, czyli powinien słuchać chętnie, w prostocie, z weselem, prędko, odważnie, pokornie i wytrwale. Tak słuchają zawsze święci. Np. św. Wincenty á Paulo był zawsze w pogotowiu niby anioł, by spełniać wszystko, cokolwiek uznawał jako wolę Bożą. Podobnie św. Franciszek z Asyżu o nic tak gorąco nie prosił, jak o to, by mu Pan dał poznać i wykonać Jego wolę.
ŻD 2, 538
Offline
Moderator!
8 września
Prawdziwe posłuszeństwo – mówi św. Ignacy – okazuje się w trzech rzeczach: w wykonaniu, w sądzie i w woli. W wykonaniu, gdy spełnia się rozkaz przełożonego chętnie, radośnie i dokładnie; w sądzie, gdy ma się to samo zdanie co przełożony; w woli, gdy nie pragnie się czego innego, jak tylko tego, czego pragnie przełożony. Najśw. Panna przez doskonałe posłuszeństwo Bogu stała się ideałem niewiast, to jest najdoskonalszym wzorem dziewicy, małżonki, matki i wdowy.
ŻD 2, 552; 3, 152
Offline
Moderator!
9 września
Kto słucha w sposób nadprzyrodzony, ten widzi w przełożonym Boga i słucha go dla Boga. Nie jest wprawdzie złą rzeczą słuchać przełożonego dlatego, że się go kocha, że on jest roztropny i dobry; trzeba jednak wznieść się wyżej i słuchać przede wszystkim dlatego, że Bóg tak chce i że On sam rozkazuje przez usta przełożonego.
ŻD 2, 552-553
Offline
Moderator!
10 września
Posłuszeństwo ma się objawiać we wszystkich rozkazach, nie tylko miłych ale i w przykrych. Rozkazy przykre są sprawdzianem posłuszeństwa, w miłych bowiem spełniamy nie tyle wolę Bożą, ile własną.
ŻD 2, 554
Offline
Moderator!
11 września
Posłuszeństwo winno być ochotne i natychmiastowe, aby nie tylko spełnić rozkaz na zewnątrz, lecz spełnić go bez oporu i bez niechęci; jeżeli bowiem w sercu oburzasz się i narzekasz, to choćbyś rozkaz wykonał, nie spełniasz aktu cnoty ale występek.
ŻD 2, 556
Offline
Moderator!
12 września
Posłuszeństwo doskonałe, zwłaszcza zakonne, winno być pokorne. Kto tak słucha, ten nie pyta o przyczynę rozkazu i strzeże się wszelkiej krytyki. Spełnia rozkaz, chociaż by mu się wydawał niezrozumiały lub dziwaczny. Nie zmienia w niczym rozkazu, stara się rozkaz zrozumieć i wykonać według myśli rozkazującego, nie bada, czy to, co nakazane, jest odpowiednie czy nie, byle w tym nie było grzechu.
ŻD 2, 557-558
Offline
Moderator!
13 września
A jak przełożeni mają ćwiczyć się w tej cnocie? Odpowiada na to św. Franciszek Salezy: „Jeżeli przełożeni rozkazują podwładnym tylko dla wykonania woli Boga, wtedy ich rozkazy są aktem posłuszeństwa”.
ŻD 2, 560
Offline
Moderator!
14 września
Aby stać się posłusznym, módl się o cnotę posłuszeństwa i pokrewną jej pokorę. Módl się szczególnie do Serca Najcichszego Baranka i przez przyczynę Najpokorniejszej Matki. Rozważaj nadto niezrównane posłuszeństwo Syna Bożego, który „istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi... uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej” (Flp 2, 6-8).
ŻD 2, 560
Offline
Moderator!
15 września
Dobra intencja i prostota to jakby okna życia duchownego. Dobra intencja jest niejako wewnętrzną sprężyną działania, ona wywołuje daną czynność, albo wywiera na nią wpływ. Tak np. jeżeli daję jałmużnę w tym celu, aby otrzymać łaskę Bożą, lub przeciwnie, aby pozyskać chwałę ludzką, wtedy ta chęć otrzymania łaski Bożej lub chwały ludzkiej, jest intencją, czyli pobudką mojego czynu. Intencja zależy tylko od nas i podlega całkowicie królestwu naszej duszy. Jest ona źródłem i jakby duszą czynności, bo od niej zależy jej życie, czyli jej wartość moralna.
ŻD 2, 564
Offline
Moderator!
16 września
Dobrą intencję nazwałem oknem; do domu bowiem wchodzi tylko tyle światła, ile wpuszcza okno; tak samo czynność tyle tylko ma wartości, na ile zasługuje intencja. Jeżeli intencja jest dobra, dobra jest także czynność, o ile jej przedmiot jest dobry lub przynajmniej obojętny. Jeżeli intencja jest zła, wtedy i czynność jest zła, choćby jej przedmiot był jak najlepszy. Sam Pan Jezus przedstawił to w słowach: „Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności” (Mt 6, 22-23).
ŻD 2, 564-565
Offline
Moderator!
17 września
Cóż zwyczajniejszego nad używanie snu lub pokarmu, a jednak gdy te czynności spełnione są w stanie łaski i z pobudki nadprzyrodzonej, są zasługujące na żywot wieczny. Przeciwnie, cóż świetniejszego nad apostolstwo lub śmierć męczeńską; a jednak, jeżeli te sprawy płyną ze złej pobudki, np. z próżnej chwały, nie tylko nie mają żadnej wartości, ale są nawet karygodne.
ŻD 2, 565
Offline
Moderator!
18 września
Intencja, czyli pobudka, nadaje czynnościom różną wartość. Przedstawił to Apostoł Paweł mówiąc, że wszyscy budujemy na fundamencie wiary, lecz jedni kładą złoto, srebro i drogie kamienie, a inni drzewo, siano i słomę, które w dzień Pański będą spalone.
ŻD 2, 566
Offline