Czekanie też jest potrzebne nie tylko jak pisała Rozważająca do nauki prostych rzeczy typu gotowanie, ale też do wzrostu duchowego. Pan rozlewa w tym czasie wiele łask i uzdrawia... Nieraz przez trudności i ból... Ale nigdy nie zabiera powołania. On je umacnia i ugruntowuje osobę w decyzji, pomaga uporać się z wieloma sprawami.

ja wstąpiłam w wieku 19 lat, choć pragnęłam tego niezmiennie od 13 roku życia... byłam w Zgromadzeniu 7 miesięcy, po czym musiałam ze względów zdrowotnych przerwać formację. Dzisiaj mam 21 lat i przede mną jeszcze minimum 2 lata czekania (taka jest decyzja s.Inspektorki)... czyli zanim będę mogła wstąpić minie minimum 10 lat czekania, a jak sobie przeliczyłam, to do ślubów wieczystych tego czekania będzie minimum 20 lat... Te liczby są przerażające... Kiedy ja sama na nie patrzę, wydaje mi się to niemożliwe żebym dotrwała... A jednak, minęło już 7 i pół roku i wiem, że ten czas jest czymś więcej niż pustym czekaniem... Jest czasem dojrzewania, oczyszczania, odkrywania najgłębszych motywacji, utwierdzania się w wierności... I przede wszystkim okazją do pogłębiania miłości do Tego, dla którego teraz czekam, dla którego kiedyś mam nadzieję znajdę się znów w Zgromadzeniu... Choć jest to baaaaaaaaaaardzo trudne, to przynosi wielkie owoce, które wymagają po prostu czasu, bo choćby włożyć w to maksimum pracy, to nie da się tego przerobić w sobie przez rok... Zresztą... jak mówił św.Jan Bosko "cnotą świętych nie jest cierpienie, ale cierpliwość"... Więc ćwiczmy się w cierpliwości

dziewczyny dziękuję Wam Pan Bóg mi przez Was wyjaśnił moje targania sprzed kilku miesięcy.