"Pewni życzliwi" zawsze będą. A na takie osoby, moim zdaniem, nie zwraca się uwagi. Ile to już razy, gdy szłam ze znajomym kapłanem na spacer, czy przypadkowo spotkaliśmy się na mieście i zatrzymaliśmy się na chwilę by porozmawiać, słyszałam komentarze lecące z nieopodal "kapłan, a z kobietami stoi", czy "widać, że chyba komuś kobiet brakuje"... Absurd totalny. Kontakt utrzymujemy dalej, choć on nie jest już w moim mieście. Dystans, dystans i jeszcze raz dystans.

piotrek26lublin napisał:

siostrzyczka131 napisał:

Mnie się wydaje, że przyjaźń między klerykiem a dziewczyną jest możliwa. Ale warunkiem jest to, że na początku mówią sobie, że TO TYLKO PRZYJAŹŃ, NIC WIĘCEJ... Bo jeśli tego nie zaznaczą, mogą pojawić się nieprzyjemne i wprawdzie niepotrzebne sytuacje...

Takie mowienie sobie, ze to tylko przyjazn i tak niewiele pomoze jak sie pojawia uczucia.
Jak dla mnie..ogolnie przyjezn miedzy chlopakiem i dziewczyna jest mozliwa tylko jezeli sie fizycznie nie pociagaja. W innych przypadkach pojawia sie bardzo cienka granica (podobnie jak między miloscia i nienawiscia)..lepiej byc po prostu znajomymi.

Dobra, ok. Rzeczywiście masz rację, być może nie do końca przemyślałam swoją poprzednią wypowiedź. Ale czasem nie da się być po prostu znajomymi, bo człowiek nieświadomie przybliża sie do drugiego... i co wtedy? Co mają wtedy zrobić te osoby?

Veronika napisał:

siostrzyczka131 napisał:

[Dobra, ok. Rzeczywiście masz rację, być może nie do końca przemyślałam swoją poprzednią wypowiedź. Ale czasem nie da się być po prostu znajomymi, bo człowiek nieświadomie przybliża sie do drugiego... i co wtedy? Co mają wtedy zrobić te osoby?

Zerwać relacje,proste. To jest w wielu jeśli nie w większości najlepsza droga.  Droga do tego,aby nie skrzywdzić siebie i drugiego człowieka.

Jasne, ale niektóre spotkania są nieuniknione... takie przypadkowe, niezamierzone spotkania i oni mimo świadomości, że nie powinni, rozmawiają ze sobą i coraz bardziej ich do siebie ciągnie. Niby jedno w drugim zakochane itd., ale nic nikomu nie powie jasno... Co wtedy?
Znam taki przypadek od znajomej...

Janek napisał:

A co mam zrobic kiedy  wiem i widze ze doszlo juz do jakiegos silniejszego emocjonalnego kontaktu mojej zony z duchownym? Jestesmy bardzo dobrym malzenstwem ale niestety dla mnie, mam wrazenie i widze to co dzien ze zona kocha mnie juz tylko glowa bo serducho chyba jest gdzie indziej..... Oczywiscie ona zdaje sobie sprawe z tych wszystkich trudnosci, cienkiej lini itd ale ciagnie to dalej a ja stoje obok i musze na to patrzec. Jestem w kropce bo wiem ze dla niej jest to wazne i   nie chce ingerowac i zaogniac sytuacji. Nigdy sie do tego nie przyzna bo zna konsekwencje i przypomina mi o tym ze mnie kocha ale i tak widze ze zrodlo lezy niestety gdzie indziej. Wiem ze poznala go kilka miesiecy temu i od tamtego czasu ``lata``. Ja jestem doskonalym wypelnieniem jej idealnego wyobrazenia rodziny. Pozdrawiam

Ja na prawde gratuluje Ci takiej pewnosci siebie i stuprocentowego przekonania, ze jestescie idealnym malzenstwem, a nawet, ze jestes dla zony "wypelnieniem jej idealnego wyobrazenia rodziny".

Skoro jest tak idealnie, to dlaczego nie potrafisz zwyczajnie z nia porozmawiac o swoich watpliwosciach? Nie chcesz ingerowac i zaogniac? To na co czekasz? Bez urazy, ale albo jestes facet, albo..sam wiesz..
Gorsza sprawa jak zona jednak ma inne wyobrazenie idealu...a to, ze mowi jak mowi..roznie bywa po prostu..

Moze przesadzam, ale jakos zbyt wiele widzialem przypadkow, ze rozpada sie zwiazek, a jedna z osob zastanawia sie dlaczego..przeciez wszystko bylo tak idealnie...

Me@ napisał:

piotrek26- wyjaśnij mi proszę sens Twojego podpisu "wierzący-niepraktykujący" - chętnie usłyszę logikę tego zdania. Bo dla mnie jest ono absurdem...

Dla mnie jak najbardziej nie jest. Byla już dyskusja na ten temat i pozwol, ze nie bede jej ciagnal. Po prostu tutaj bedziemy miec zawsze inne zdanie, a do tego to jest ot w tym temacie.

Piotrek - nadal nie rozumiem, po co wypowiadasz się na tym forum, skoro wiemy, że ani my nie przekonamy Ciebie, ani Ty nie przekonasz nas :-) Tak naprawdę śmieszą mnie nieco tacy wojujący ateiści. Nie wierzysz? Bóg nie jest Ci potrzebny? To po co trąbisz o tym na 15 bilboardach, 5 forach i 3 gazetach?


Nie zbaczajmy z tematu, Me@ - po prostu nie karm trolla



Janek - myślę, że powinieneś zdobyć się na naprawdę szczerą rozmowę, zarówno z żoną, jak i z duchownym...

Rita, bez sensu... Usuwasz posty, które były jakąś konkretną odskocznią od tematu w celu wyjaśnienia sprawy związanej z religią ... ciężko było przenieść je do nowego tematu ? Właśnie odpowiadające temu o czym zaczęła się dyskusja ??

Gratuluję moderacji pomysłu i rozumu ! Usuwajmy ciekawe dyskusje zamiast je tworzyć...
Rozumiem że zaraz dostanę ostrzeżenie albo bana ??

Uczęszczam na pewne spotkania młodzieżowe, które raz prowadzi siostra innym razem ksiądz i dziwię się niektórym dziewczynom, jak np. przytulają się do niego. Jak dla mnie przytulenie mocno zaciera granice, które są tak ważne..
A co Wy sądzicie o przytuleniu np. podczas składania życzeń urodzinowych ? Ja jestem przeciwna, wolę utrzymywać większy dystans niż ...

Ja tez do opornych naleze fajnie miec dobry kontakt z duchownym,wyglupy ale wedlug mnie wszystko musi miec pewien umiar

w wakacje na rekolekcjach byłam u spowiedzi takiego fajnego franciszkanina i po tym wszystkim się przytuliliśmy. nie widzę w tym nic złego, ale jak już ktoś powiedział, wszystko musi mieć swoje granice.